Ζήσαμε την ιστορία.!!!

Σάββατο 19 Μαρτίου και μετά τη Θεία Λειτουργία ταξιδέψαμε με τα παιδιά του Κατηχητικού και τους γονείς τους αλλά και πνευματικούς αδελφούς, στην Αγία Λαύρα,τα μαρτυρικά Καλάβρυτα και το Μέγα Σπήλαιο.Ενώ πλησιάζει η Εθνική μας εορτή είπαμε όχι μόνο να μάθουμε αλλά να ζήσουμε την ιστορία.Να γίνουμε για λίγο κομμάτι της.

Ο ναός της Ορκωμοσίας των Αγωνιστών

Η μονή της Αγ.Λαύρας , ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς χώρους του τόπου μας , με ζωντανή παρουσία μέχρι και σήμερα , βρίσκεται σε απόσταση 4 χλμ νότια της πόλης των Καλαβρύτων. Το τοπίο στην περιοχή της Μονής είναι ιδιαίτερα όμορφο καθώς οι εδαφολογικοί σχηματισμοί δημιουργούν ασυνήθιστες εναλλαγές , τις οποίες μπορεί κανείς να απολαύσει από την αρχή κι άλας της επίσκεψής του.Στις λειψανοθήκες της Μονής φυλάσσονται λείψανα πολλών αγίων της Εκκλησίας, αρκετά από τα οποία έφτασαν στη Μονή πριν από μερικούς αιώνες.  Ανάμεσα τους, κειμήλιο πολύτιμο ολόκληρου του ελληνισμού, ή αγία κάρα του οσίου Αλεξίου του ανθρώπου του θεούΉ Μονή της Αγίας Λαύρας είναι πλούσια σε κειμήλια με θρησκευτική και ιστορική σημασία. .Το 1821 ήταν η χρονιά που έκανε την Μονή να αποκτήσει την σημερινή της φήμη. Σε αυτή την Μονή κατέλυσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός προσποιούμενος τον άρρωστο στους Τούρκους και μαζί με τους προύχοντες της επαρχίας συσκέπτονταν το τι πρέπει να πράξουν. Μόλις κατάλαβαν ότι οι Τούρκοι ήξεραν τις προθέσεις τους και ότι τους είχαν στήσει παγίδα στην υποτιθέμενη συνέλευση της Τριπόλεως, καθώς επίσης ότι τα λόγια του Παπαφλέσσα είχαν ξεσηκώσει τον λαό και κάποιους μετέπειτα οπλαρχηγούς σε πράξεις αγανάκτησης ενάντιων των τούρκων , ήραν τις όποιες αντιρρήσεις είχαν περί πρώιμης επανάστασης και κήρυξαν εκεί την αρχή του αγώνα στις 21 Μαρτίου του 1821

Το πολύ γνωστό λάβαρο, ή ελληνική σημαία πού αποτελούσε το παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης, φυλάσσεται σήμερα στο μουσείο της Μονής

  Το 1826 ο Ιμπραήμ πυρπόλησε το μοναστήρι αλλά οι μοναχοί είχαν εγκαταλείψει το μοναστήρι και είχαν πάρει μαζί τους αρκετά κειμήλια. Από την φωτιά διασώθηκαν οι τοιχογραφίες που έχασαν όπως τον αρχικό τους χρωματισμό. Το 1898 επισκευάσθηκε ο ναός με δαπάνες της βασίλισσας Όλγας και υπό την εποπτεία του καθηγητή Χρ. Ηλιόπουλου. Βέβαια η μονή δεν είχε εγκαταλειφθεί όλα αυτά τα χρόνια αλλά είχε εγερθεί νέα μονή το 1828 στην σημερινή της θέση.Το 1943 κατά την γερμανική κατοχή το μοναστήρι πυρπολήθηκε για μια ακόμη χρόνια και οι  μοναχοί και ο υπάλληλος της μονής εκτελέστηκαν μια μέρα μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων 14/12/43.

Ο τόπος της θυσίας των Καλαβρυτινών

Στη συνέχεια σταθήκαμε και προσκυνήσαμε το τόπο της θυσίας των ΚαλαβρυτινώνΟι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου του 1943. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής. Στις 12 Δεκεμβρίου οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί τις 13ης Δεκεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Το Μέγα Σπήλαιο

Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή (σήμερα Τόπος Θυσίας). Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος. Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει. Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και μαζί τους να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους που ήταν έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.

Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν.

Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες.

Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και στις αποθήκες, από όπου άρπαξαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε. Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν. Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα.

Από τα 13 άτομα που διασώθηκαν ο τελευταίος επιζών, Αργύρης Σερλελής, πέθανε στις 27/02/2005 .

Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν και άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, ανηφορίζοντας προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα. Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.Σταματήσαμε ,προσευχηθήκαμε ,θυμηθήκαμε.

Και βέβαια προσκυνήσαμε στο Μέγα Σπήλαιο.

Σε 10 χιλιόμετρα από την πόλη των Καλαβρύτων βρίσκεται η μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120μ που στην κορυφή του υπάρχει ένας παμπάλαιος πύργος είναι φωλιασμένο το Μέγα Σπήλαιο.Η πρόσοψη του σπηλαίου κλείνεται από κελιά.Από τον εξώστη η θέα είναι μοναδική.

Το μοναστήρι κατά την παράδοση ιδρύθηκε το 362μχ από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο στη θέση που βρέθηκε η εικόνα της Παναγιάς στο βάθος της σπηλιάς εκεί όπου υπάρχει η πηγή.Η εικόνα βρέθηκε από μια βοσκοπούλα και είναι πλασμένη από κερί και μαστίχα από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Το 840 το Μέγα Σπηλαίο κάηκε από τους εικονομάχους.Το 1285 ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος το ανοικοδόμησε και από τότε αρχίζει να γίνεται ένα από τα πλουσιότερα μοναστήρια.Κάηκε για δεύτερη φορά το 1400 και για τρίτη το 1600 όποτε κάηκε η εκκλησία και η πολύτιμη βιβλιοθήκη που είχε σπάνια χειρόγραφα.Για Τετάρτη φορά κάηκε το 1934 που καταστράφηκαν όλα τα κειμήλια ανεκτίμητης αξίας.Ανοικοδομήθηκε το 1936 αλλά πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς το Δεκέμβρη του 1943.Οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 22 μοναχούς και όλο το προσωπικό της μονής και πέταξαν τα πτώματα τους από ένα γειτονικό γκρεμό.

Στην αίθουσα κειμηλίων της μονής φυλάσσονται σπουδαία και μοναδικά κειμήλια.

Το μοναστήρι γιορτάζει το δεκαπενταύγουστο στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Γυρίσαμε με την καρδιά γεμάτη μνήμη,και ιστορία.Σας το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.