Η χαρμόσυνη βίβλος του Πεντηκοσταρίου πού αντικαταστήσε στα ψαλτήρια και τ' αναλόγια το κατανυκτικό Τριώδιο, περιέχει όλες τίς ακολουθίες από τη Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα έως και την Κυριακή των Αγ. Πάντων. Ποιητές του Πεντηκοσταρίου είναι οι Ιωάννης ό Δαμασκηνός, Κοσμάς ό Άγιοπολίτης, Ανδρέας Κρήτης και Ιωσήφ ό αδελφός του Αγ. Θεοδώρου του Στουδίτου, Το Πεντηκοστάριον Τριώδιο των ρόδων ουσιαστικά φέρει την έλπίδα στις άποκαμωμένες από τον κάματο ψυχές. Μετα την περίοδο της εσωτερικής αποδημίας της Εβδομάδος ή περίοδος αυτή επιβραβεύει τον κόπο δίδοντας πάλι πνευματικό νόημα στη χαρά, «Ου κοσμικώς άλλ' ύπερκοσμίως», λέγει ό Ιερός Χρυσόστομος, καλούμεθα να «αγγίζουμε»το ύπερφυές μυστήριο.
Οί μοναδικοί σε πνευματικότητα καί βάθος κανόνες της αναστάσεως συμπαρασύρουν όλους στην πασχαλινή πανήγυρη της ορθοδόξου "Εκκλησίας. Δεν πρέπει κανείς να «έξέλθη πεινών». «Αναστάσεως ήμερα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Όποιος πραγματικά αφήσει την καρδιά του να πληρωθεί θεϊκού μύρου, του μύρου της Αναστάσεως, είναι μακάριος. Τότε πραγματικά καταλαβαίνει πόσο κουρασμένα βιώνει τίς άγιες ήμερες με τα εθιμοτυπικά πλουμίδια. Όταν κάποιος προσπαθήσει να βιώσει κατα το μέτρο της δυνάμεως του την Ανάσταση το Χρίστου νιώθει την απαρχή άλλης βιοτής,τότε μόνο ή Ανάσταση του Χριστού, δεν θα αποτελεί απλώς μια οικογενειακή γιορτή που περνα από πάνω μας χωρίς να μας αφήσει τίποτα το μεγαλειώδες, αλλά μια πνευματική χαραυγή νέων οριζόντων ελπίδος καί χάριτος στον ταραγμένο μας κόσμο. Αυτό άλλωστε δεν άποδεικνύει καί το γεγονός πώς ακριβώς επειδή ίεραραρχούμε διαφορετικά τίς εορτές, στο τέλος μόνο κόπο μας αφήνουν καί φουσκωμένο στομάχι;Ή εορτή της Αναστάσεως είναι σταθμός, αφετηρία καί δρόμος. Γι' αυτό είναι ανάγκη να έπανανακαλύψουμε τη ρίζα του πραγματικού νοήματος της Αναστάσεως, χωρίς να μένουμε σε δευτερεύοντα καί ανούσια πού μας εμποδίζουν από τη θέα του μυστηρίου.Με τη Θ. Λειτουργία - έλεγε ό γέροντας Πορφύριος - ανασαίνει το σύμπαν, ωφελείται ή πλάση, αγιάζονται οι ψυχές. Σ' αυτή τη Θεία ανάσα άς πάρουμε μέρος καί μεϊς καθώς το πνευματικ οξυγόνο φτάνει στα όρια του.
Οί μοναδικοί σε πνευματικότητα καί βάθος κανόνες της αναστάσεως συμπαρασύρουν όλους στην πασχαλινή πανήγυρη της ορθοδόξου "Εκκλησίας. Δεν πρέπει κανείς να «έξέλθη πεινών». «Αναστάσεως ήμερα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Όποιος πραγματικά αφήσει την καρδιά του να πληρωθεί θεϊκού μύρου, του μύρου της Αναστάσεως, είναι μακάριος. Τότε πραγματικά καταλαβαίνει πόσο κουρασμένα βιώνει τίς άγιες ήμερες με τα εθιμοτυπικά πλουμίδια. Όταν κάποιος προσπαθήσει να βιώσει κατα το μέτρο της δυνάμεως του την Ανάσταση το Χρίστου νιώθει την απαρχή άλλης βιοτής,τότε μόνο ή Ανάσταση του Χριστού, δεν θα αποτελεί απλώς μια οικογενειακή γιορτή που περνα από πάνω μας χωρίς να μας αφήσει τίποτα το μεγαλειώδες, αλλά μια πνευματική χαραυγή νέων οριζόντων ελπίδος καί χάριτος στον ταραγμένο μας κόσμο. Αυτό άλλωστε δεν άποδεικνύει καί το γεγονός πώς ακριβώς επειδή ίεραραρχούμε διαφορετικά τίς εορτές, στο τέλος μόνο κόπο μας αφήνουν καί φουσκωμένο στομάχι;Ή εορτή της Αναστάσεως είναι σταθμός, αφετηρία καί δρόμος. Γι' αυτό είναι ανάγκη να έπανανακαλύψουμε τη ρίζα του πραγματικού νοήματος της Αναστάσεως, χωρίς να μένουμε σε δευτερεύοντα καί ανούσια πού μας εμποδίζουν από τη θέα του μυστηρίου.Με τη Θ. Λειτουργία - έλεγε ό γέροντας Πορφύριος - ανασαίνει το σύμπαν, ωφελείται ή πλάση, αγιάζονται οι ψυχές. Σ' αυτή τη Θεία ανάσα άς πάρουμε μέρος καί μεϊς καθώς το πνευματικ οξυγόνο φτάνει στα όρια του.