Ή Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Ή μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην 1 οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Ή οικογένεια της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη. Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ό πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. ΟΙ δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί ή Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, πού ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε ή ώρα έγινε και ή ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.
Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Ή αγνότητα της ψυχής της, ή όσιότητα της ζωής της, ή αυταπάρνηση της, ή μυστική ζωή της κι ό πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε ή μοναχή Πελαγία να γίνει το "σκεύος εκλογής" για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν ή Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823), γεγονός πού έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν ή Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ό Γαβριήλ. Ή Όσια Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ό όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού. Το 1973 όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται ή αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 και ή μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλ. του οράματος της.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
Άμέμτπως έβίωσας εν εγκράτεια πολλή και πόνοις ασκήσεως και εν αγάπη θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Όθεν την Θεοτόκον έπαλλήλως κατείδες, μηνύουσάν σοι Εικόνος την άνεύρεσιν ταύτης. Ην πρέσβευε, Αγία Μήτερ, υπέρ των τιμώντων σε.