Είναι φοβερός ο πόνος από το θάνατο προσφιλών μας προσώπων.Η καρδιά μας σχίζεται και πονάει.Ο θάνατος είναι φρικτός χωρισμός.
Πονάς αδελφέ μου ,και θλίβεσαι που το προσφιλές σου πρόσωπο έφυγε από την παρούσα ζωή.Ο πόνος σου είναι δικαιολογημένος ,τα δάκρυά σου είναι ιερά.Αποτελεί το μεγαλύτερο κακό στη ζωή ο θάνατος.Και είναι κακό όχι για αυτόν που φεύγει.Εκείνος που χαιρετάει τον προσωρινό κόσμο πηγαίνει στην άλλη ζωή.Ο θάνατος δεν είναι το τέρμα της ζωής είναι η αλλαγή του τρόπου της ζωής.
Και αν είναι αυτός που χαιρετάει τα εγκόσμια άνθρωπος του Θεού γι΄αυτόν ο θάνατος είναι χαρά.Διότι φεύγει από τη ζωή της μιζέριας και πηγαίνει στη ζωή της χαράς και της μακαριότητας στον ουρανό.
Και αν είναι αυτός που χαιρετάει τα εγκόσμια άνθρωπος του Θεού γι΄αυτόν ο θάνατος είναι χαρά.Διότι φεύγει από τη ζωή της μιζέριας και πηγαίνει στη ζωή της χαράς και της μακαριότητας στον ουρανό.
Παρηγοριά στον πόνο μας για τον θάνατο προσφικλών μας προσώπων είναι βασικά η βεβαία μας πίστη στη μετά θάνατον ζωή και την ανάσταση των νεκρών.Αλλά παρηγοριά μας στο πένθος παρηγοριά για την απώλεια προσφιλών μας προσώπων είκαι και η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους δια της προσευχής μας στο Θεό.Ο δεσμός της αγάπης που μας συνδέει εδώ στη γη δεν πρέπει να σταματήσει όταν εκείνα φεύγουν για τους ουρανούς.Πρέπει να συνεχίσουμε να τους αγαπούμε όπως και εκείνοι αγαπούν εμάς.Η αγάπη είναι το βάλσαμο και το φάρμακο της ζωής.Η αγάπη είναι Θείο δώρο.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Για σένα που πονάς" των εκδόσεων Χρυσοπηγή.
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου.