Τα σχολεία άνοιξαν χθες και η Υπουργός Παιδείας ανησυχεί για την καθυστέρηση ως προς την εκτύπωση των διδακτικών βιβλίων. Βεβαίως το θέμα είναι σοβαρό, αλλά προσωπικά δίνω μεγαλύτερο βάρος στα πρότυπα, τα οποία αυτά καλλιεργούν. Η σημερινή οικονομική κρίση μάς δίνει μία ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι μόνο με υλιστικές ιδεολογίες και με οικονομικά μεγέθη οι νέοι μας δεν βρίσκουν όραμα και ελπίδα. Τώρα που γκρεμίζονται είδωλα και ιδεολογίες είναι ίσως ευκαιρία να αναζητήσουμε όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί και νέοι τις πραγματικές αξίες της Παιδείας και να βρούμε μέσα από την Ιστορία μας τα πρότυπα, τα οποία κράτησαν όρθιο το Έθνος επί αιώνες.
Ποια ήταν τα πρότυπα των νέων στην ένδοξη εποχή των Περσικών Πολέμων (490-480 π.Χ.); Τα καταγράφει ο Αισχύλος στον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, νυν υπέρ πάντων αγών. Οι Έλληνες που έσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική απειλή καλλιεργούσαν μέσω της παιδείας την αγάπη προς την πατρίδα, την θρησκευτικότητα, τον σεβασμό στην οικογένεια και στους τάφους των προγόνων.
Στον όρκο των Αθηναίων Εφήβων βλέπουμε ότι στον κολοφώνα της δημοκρατίας της η Αθήνα δίδασκε τους νέους να τιμήσουν τα όπλα τα ιερά, να παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απ’ όση την παρέλαβαν και να τιμήσουν «ιερά τα πάτρια». Ο Αριστοτέλης μάς ενημερώνει με ποια κριτήρια οι αρχαίοι Αθηναίοι επέλεγαν τους 9 άρχοντες, δηλαδή τους υπουργούς της εποχής εκείνης: Να έχουν πολεμήσει για την πατρίδα, να θυσιάζουν στους πατρώους θεούς ( σήμερα θα λέγαμε να σέβονται την Ορθοδοξία), να πληρώνουν τους φόρους και να φροντίζουν τους γονείς τους.
Ο σεβασμός στον Θεό, στην πατρίδα και στους γονείς είναι αξίες που επαναλαμβάνονται στα έργα των Τριών Ιεραρχών εμβαπτισμένα στο Ευαγγέλιο της Αποκαλύψεως. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην τελευταία ομιλία του προ της Αλώσεως καλεί τους Έλληνες της Πόλης να πολεμήσουν για τον Θεό, την πατρίδα και τους συγγενείς. Η συνέχεια του Ελληνισμού είναι εντυπωσιακή και αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από τα πρότυπα των νέων, τις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν σταθερά σε όλη την μακρόχρονη πορεία του Γένους.
Χριστό, Ελλάδα και Ελευθερία δίδασκαν οι καλόγεροι στα κρυφά και στα φανερά σχολειά της Τουρκοκρατίας. Χριστό και Ελλάδα δίδασκαν οι νεαρές δασκάλες στα Ελληνόπουλα της υπόδουλης Μακεδονίας και έτσι ανδρώθηκαν οι ντόπιοι Μακεδονομάχοι που βοήθησαν τον Παύλο Μελά, και τους άλλους εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα. Για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα θυσιάσθηκαν επανειλημμένως οι Κρητικοί μέχρι την Ένωση του 1912, για αυτές τις αξίες πετροβολούσαν τους Ιταλούς φασίστες οι Δωδεκανήσιοι στη δεκαετία του 1930.
Ο ήρωες του Κυπριακού Αγώνος 1955-59 έδωσαν τη μάχη κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με τα πνευματικά εφόδια που είχαν πάρει από τα Κατηχητικά. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όχι τα ψευδοπροοδευτικά ιδεώδη ούτε οι ξενόφερτες ιδεολογίες οδήγησαν τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου στα επικά τους κατορθώματα. Γι’ αυτό και οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί, που αποδομούν την εθνική συνείδηση, απεχθάνονται τον Κυπριακό Αγώνα. Στην τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, που χρηματοδότησε ο Σόρος και έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρουσιάζονται σαν .. τρομοκράτες!
Ενώ, λοιπόν, η μελέτη της Ιστορίας καταδεικνύει ότι ο Ελληνισμός επεβίωσε υποδουλώσεων και δυσχερειών με εφόδιο ορισμένα σταθερά πρότυπα για τη νεότητα, στην εποχή μας κάποιοι προσπαθούν να γκρεμίσουν το οικοδόμημα αιώνων και να εισαγάγουν καινά (και κενά) δαιμόνια. Οι νέοι μας βομβαρδίζονται από τηλεοπτικές σειρές που διαφημίζουν την συμβίωση ατόμων του ιδίου φύλου. Η υπονόμευση της Ιστορίας και η χλεύη κατά των ηρώων μας είναι σύνηθες φαινόμενο σε βιβλία και εκπομπές. Η συνέχεια του Ελληνισμού αμφισβητείται από νεόκοπους ιστορικούς, οι οποίοι αγνοούν σκοπίμως τις ιστορικές πηγές. Η διάβρωση της γλώσσας είναι καθημερινό φαινόμενο και τα παιδιά μας γράφουν στο κινητό και στον υπολογιστή τα GREEKLISH (ελληνικά με αγγλικούς χαρακτήρες). Η ξενομανία προβάλλεται σε κάθε τόπο που συχνάζουν τα ελληνόπουλα, στη μουσική, το φαγητό, την ένδυση. Η αποτυχημένη σε όλη την Ευρώπη πολυπολιτισμικότητα αποτελεί το ιερό ταμπού των μεταμοντέρνων. Η ήσσων προσπάθεια με το αντιπαιδαγωγικό επιχείρημα «να μην κουράζουμε τα παιδιά» αποχαυνώνει τους νέους και οδηγούν σε γλωσσική αφασία και σε μελλοντική λατινοποίηση του αλφαβήτου. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό αυξήθηκαν ραγδαία τα φαινόμενα δυσλεξίας, ενώ στην Αυστραλία τα Αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο στη δυσλεξία.
Όσο δε για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων παρατηρούμε με απογοήτευση την εξαφάνιση των ηρώων, των εθνομαρτύρων και των εθνικών ευεργετών καθώς και των δοκίμων λογοτεχνών. Τα παιδιά μας διδάσκονται μελαγχολικά κείμενα για τη μάγισσα Φρικαντέλλα που βρίζει τα παιδιά και νανουρίσματα για χταπόδια! Η Ιστορία τείνει να αφελληνισθεί με το επιχείρημα ότι «πρέπει να αγαπήσουμε τους Τούρκους».
Κι όμως το Σύνταγμα προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η καλλιέργεια εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Τα λανθασμένα εκπαιδευτικά πρότυπα των τελευταίων δεκαετιών έχουν μερίδιο ευθύνης για την πολύπλευρη ηθική και κοινωνική κρίση. Ας ξαναθυμηθούμε τα πρότυπα που διαφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί 2500 τουλάχιστον χρόνια!
Κ.Χ. 10.9.2011