ποίημα Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου ενώτισε την δέησίν μου
Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου` η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε` εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το ελεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον` δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία` ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, καί εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.
Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου` η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε` εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το ελεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον` δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία` ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, καί εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.
Ήχος δ`.
Θ
Στίχ. α`.
Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού. Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ........
Στίχ. β`.
Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς. Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ........
Στίχ. γ`.
Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστί θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ........
………………
Ηχος δ`. ( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ ) Τ
ου φιλανθρώπου Ιησού και Δεσπότου, μύστης υπάρχων ω Λουκά θεηγόρε, πιστών δε το προσφύγιον εν νόσοις χαλεπαίς, τας αιτήσεις πρόσδεξαι και ιάτρευσον τάχει, ασθενείας σώματος, και ψυχής πάντα άλγη, όπως τιμώμεν πάντοντε την σην μνήμην, και αίνον Κυρίω προσάγωμεν. Δόξα...
……………………
Το Απολυτίκιο. Ήχος α`. ( Της ερήμου πολίτης) Λ
ουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω, γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματος ιστορησάμενος. Και νυν...
………………………
Θεοτοκίον. Ήχος δ`. ( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ ) Η
εν γαστρί σου τον Θεόν δεξαμένη, τον Ιατρόν ψυχών ημών και σωμάτων, Παρθένε Παναμώμητε, ης πάντιμον μορφήν, πρώτος ανιστόρησεν, ιατρός και ζωγράφος, Λουκάς ο θεσπέσιος, τας δεήσεις προσδέχου, των προσφοιτώντων τούτω τω ναώ, και ασθενείας, ημών λύε τάχιστα. ΨΑΛΜΟΣ Ν΄. (50).
Ε
λέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, καί νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας` τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμά σου το ʼγιον μη αντανέλης απ΄ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου` αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους. ……………
Ο κανών (ου η ακροστιχίς): “
ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΕ, ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΙΣ ΗΜΩΝ ΤΑ ΑΛΓΗ. Α (θανάσιος)”. Λ
ουκά Χριστοφίλητε ιατρέ, ψυχών και σωμάτων, ακεσώδυνε πρεσβευτά, προσδέχου αιτήσεις ικετών σου, και τω Κυρίω ταχέως προσάγαγε. Ο
Λόγος σεσάρκωται του Πατρός, εκ φιλανθρωπίας, και ιάσατο τας πληγάς, του γένους ανθρώπων ως πανσόφως, συ ω Λουκά, ιατρέ εξιστόρησας. Υ
ψόθεν επίβλεψον ω Λουκά, και προς ύψος άρον, τας καρδίας ημών και νούν, ποικίλαις νοσούντων ασθενείαις, και προστρεχόντων εν πίστει πρεσβεία σου. Θεοτοκίον
Κ
οιλία σου γέγονεν ουρανός, Κεχαριτωμένη, ως γεννήσασα τον Χριστόν. Όν πάντοτε Μήτερ εξιλέου, υπέρ των πόθω την σκέπην αιτούντων σου. ……………
Ωδή γ`. (Ουρανίας αψίδος.) Α
νεσίν μοι παράσχου, εκ των πολλών θλίψεων, αι περ με κατέλαβον άφνω, και εξηφάνισαν, χαράν καρδίας μου, Λουκά και στήριξον πάσαν, κλονουμένην ύπαρξιν, ευχαίς αγίαις σου. Ι
ασαί μου τα άλγη, ως ιατρός άριστος, έχων επιστήμης την γνώσιν, και χάριν άνωθεν, Λουκά μακάριε, και δίδαξόν με δοξάζειν, τον οικονομούμενον την σωτηρίαν μου. Α
ηδής μοι υπάρχει, η νοσερά ζόφωσις, όθεν εξαιτώ φώτισόν μου, Λουκά διάνοιαν, όπως το σκόπιμον, της επισκέψεως ταύτης, του Κυρίου δέξωμαι, προς σωτηρίαν μου. Θεοτοκίον
. Τ
ι σοι δώρον Παρθένε, οι γηγενείς οίσομεν, ότι τον καλόν Σαμαρείτην, ετεκνοτρόφησας, το θείον έλαιον, πληγαίς βαλόντα απάσαις, και ληστών τα τραύματα, εξαφανίσαντα. Δ
ιάσωσον, από κινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προ σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι θεραπείαν ταχίστην. Ε
πίβλεψον, εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. Ο Ιερεύς:
Ελέησον ημάς, ο θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον. Ο Χορός:
(Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως) ……Κύριε, ελέησον (εκ γ΄). Ο Ιερεύς:
Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών
Έτι δεόμεθα καί υπέρ των δούλων του Θεού
Ο Χορός:
( Ενώ μνημονεύονται τα ]ονόματα, ψάλλει χαμιλόφωνα το, ) Κύριε, ελέησον . Ο Ιερεύς:
Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας τών αιώνων. Ο Χορός:
Αμήν. Κάθισμα.
……………
Ήχος β`. Τα άνω ζητων.) Φ
ιλάνθρωπος ων, ακέστωρ πανάριστε, Λουκά και ημών, τα άλγη θεράπευσον, τας ψυχάς και σώματα καταβάλλοντα και ανάγαγε, από ταλαιπωρίας δεινής, τους πόθω ναώ σου καταφεύγοντας. ……………
Ωδή δ`. (Εισακήκοα Κύριε.) Ρ
ώσιν πάρεχε ʼγιε, επικαλουμένοις την σην βοήθειαν, και χαράν ην περ εισήνεγκε, τη σαρκώσει Λόγος και Θεός ημών. Ε
υφροσύνη την κάκωσιν, και η ευθηνία άπασαν στένωσιν, διαδέξοιτο σεπταίς ευχαίς, σου Λουκά και ρώσις την ασθένειαν. Θ
εού γέγονας μίμημα, Ευαγγελιστά Λουκά μακάριε, τας ακτίνας επιχέων σου, τοις εξαιτουμένοις παρρησίαν σου. Θεοτοκίον.
Ε
μεγάλυνε Κύριος, σε Παρθενομήτορ ως προεφήτευσας, γενεαί γαρ ευφημούσί σε, ότι Ιατρόν ψυχών εγέννησας. ……………
Ωδή ε`. (Φώτισον ημάς.) Ρ
ήματα ζωής, α συνέγραψας τη χάριτι, ταις ψυχαίς Λουκά κατάβαλλε, όπως άλγη, οδυνών αποκρουώμεθα. Α
μαρτητικής, διαθέσεως απάλλαξον, της γεννώσης θλίψιν σώματι, και καρδίας, τω Θεώ Λουκά στερέωσον. Π
αύσον οδυνών, των ποικίλων Λουκά μάστιγας, υπομονήν δε εν ταις νόσοις δός ημίν, και διαβλέπειν, του Κυρίου θείαν πρόνοιαν. Θεοτοκίον.
Έ
λυσας ημάς, τη κυήσει σου Πανάμωμε, εκ των δεσμών του πολεμήτορος, και εν κινδύνοις, πανταχού ρύστις παρίστασαι. ……………
Ωδή στ`. (Την δέησιν εκχεώ ) Υ
ψώσαις μου, πεπτωκός το φρόνημα, και τα νέφη διαλύσαις ψυχής μου, ότι ιδού, ασθενείας με άλγος, και το μικρόψυχον της διανοίας μου, κατέβαλον θείε Λουκά, όθεν κράζω σοι τάχυνον σωσόν με. Σ
αββάτισον, την ψυχήν μου ʼγιε, από έργων της αισχράς αμαρτίας, έχουσι γαρ, την ισχύν συνηθείας, και την οδύνην μισθόν αποτίκτουσιν, αντί υλώδους ηδονής, ην ως δέλεαρ καθυποβάλλουσι. Α
νάστησον, από κλίνης άπαντας, ως Δεσπότης σου ανέστησε πλήθη, ων εν τη γη ιατρέ μυστογράφε, και ευγνωμόνως κραυγάζειν αξιώσον, Φιλάνθρωπε δόξα τη ση, προς ημάς συμπαθεία σου πάντοτε. Θεοτοκίον.
Ι
άματα, θαυμασίων πάντοτε, η σεπτή πηγάζει Μήτηρ μορφή σου, ην ο Λουκάς, αυτοψεί καθορών σε, χρωματουργία σοφώς ανιστόρησεν, και χάριν είληφεν εκ σου, ευλογία του Τόκου σου Δέσποινα. Δ
ιάσωσον, από κινδύνων ικέτας σου θεοφόρε, ότι πάντες Λουκά προς σε καταφεύγομεν, αιτούμενοι, θεραπείαν ταχίστην. Α
χραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ΄ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν. ………
Αίτησις (ως ανωτέρω) ………………
Κοντάκιον Ήχος β`. (Προστασία) Ε
πιστήμη συζεύξας την χάριν του Πνεύματος θεραπεύεις Λουκά, τα άλγη του σώματος, και ταις ψυχαίς εμβάλλεις ειρήνην ουράνιον, διό και νυν τω σω ναώ, συνελθόντες ευλαβώς, βοωμέν σοι κράζοντες, πρόσχες ημίν νοσούσι, πέμψον ταχύ την λύσιν, και αγαλλίασιν φαιδράν, ικέταις σου δώρησαι. Προκείμενον.
Ε
ις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού. (Δις) Στιχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλει το στερέωμα.
Ε
ις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού……. Ο Ιερεύς: Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (εκ γ΄).
Ειρήνη πασι.
Ο Ιερεύς: Σοφία` ορθοί, ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. Ο Χορός: Και τω Πνεύματί σου. Ο Ιερεύς: Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. …Πρόσχωμεν. Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Ο Ιερεύς: το Ευαγγέλιον. “Κεφ. ι΄(10). 16-21”
Ε
ιπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Ο ακούων υμών, εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί. ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι Εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες, Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς, Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ωρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς, και είπεν, Εξομολογούμαί σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία εμπροσθέν σου. Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Δόξα…
Τ
αις του Αποστόλου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων. Και νυν...
Τ
αις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων. …………………………
Πρόσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. ( Ολην αποθέμενοι) Ι
ατρέ πανάριστε, και ιερέ μυστογράφε, κλίνον ους ευήκοον, και ημών επάκουσον δεομένων σου. Ιατρούς ευλόγησον, νοσοκόμους στήριξον, ασθενούσι ρώσιν χάρισαι, πάντας αγίασον, τους υπό την σκέπην σου τρέχοντας και ως ζωγράφος μόνιμον, ταις ψυχαίς Χριστόν εξεικόνισον, όπως εν ειρήνη, διάγωμεν τον χρόνον της ζωής, και σε πρεπόντως δοξάζωμεν, Λουκά αξιάγαστε. Ο Ιερεύς: Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου` επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς` ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ΄ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια` πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας` δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού` προστασίαις των τιμίων, επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων` ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού` των εν αγίοις Πατέρων ημών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας` Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, Νεκταρίου Πενταπόλεως, και Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου, των θαυματουργών` των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του Τήρωνος και Θεοδώρου του Στρατηλάτου, Μηνά του θαυματουργού Τρύφωνος του αναργύρου` των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ελευθερίου` των αγίων ενδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων` των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, Αντωνίου του μεγάλου, Σάββα του ηγιασμένου, ΄Αρσενίου του εν Πάρω` της οσίας μητρός ημών Ξένης (του Αγίου του Ναού, εφ΄ όσον δεν εμνημονεύθη εν τοις ανω), των αγίων και Δικαίων, θεοπατόρων Ιωακείμ και ʼννης, ( του Αγίου της ημέρας,) και πάντων σου των Αγίων, ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς. Ο Χορός: Κύριε, ελέησον (12άκις).
Ο Ιερεύς: Ελέει καί οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθ΄ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.
Ο Χορός: Αμήν.
……………
Ωδή ζ`. (Παίδες Εβραίων.) Σ
ώματα εξησθενημένα, ενδυνάμωσον Λουκά σεπτέ ακέστορ, δυνατόν γαρ εστί, σοι έχοντι την χάριν, τα φυσικώς αδύνατα, μεταστήσαι παραδόξως. Ή
λγησε σφόδρα η ψυχή μου, την του σώματος ιδούσα διαρτίαν, ασθενούσαν δεινώς, διό τη ση πρεσβεία, Λουκά θεόφρον άπασαν, ανατίθημι ελπίδα. Μ
είνον ψυχή μου φοβουμένη, ω Φιλάνθρωπε πρεσβεία Αποστόλου, μήπως σκότος βαρύ, αυτήν διαχωρίση, της γλυκυτάτης θέας σου, και απόλωμαι ο τάλας. Θεοτοκίον.
Ω
της προς ΄με φιλανθρωπίας, Παναγία μου και φως των οφθαλμών μου, ότι έχεις αεί, οξείαν σην πρεσβείαν, ει και εγώ ου παύομαι, τω Υιώ σου αμαρτάνειν. ……………
Ωδή η`. (Τον Βασιλέα) Ν
οσών το σώμα, κατάκειμαι εν κλίνη, της οδύνης Λουκά θεραπευτά μου, όθεν έγειρόν με, ση θεία μεσιτεία. Τ
ον Ιπποκράτην, υπερήρας τη γνώσει, φωτισθείς ελλάμψει Παρακλήτου διό κατά χάριν Λουκά ίασαι νόσους. Α
νευ φαρμάκων, νόσους πάσας διώκεις, επικλήσει Ονόματος Κυρίου, ως Λουκά προείπεν, συλλόγω Απόστόλων. Θεοτοκίον.
Α
νανεούμαι, θεοτόκε λαμβάνων κατά νούν μου πολλήν φιλοτεκνίαν, η χριστιανούς σου, ως Μήτηρ περιβάλλεις. ……………
Ωδή θ`. (Κυρίως Θεοτόκον.) Λ
ουκά θαυματοφόρε, δέχου τας δεήσεις, των εν Ιδρύματι τούτω τον άνθρωπον, διακονούντων και κλίνη οδύνης κείμενον. Γ
ινώσκεις τας αιτήσεις, έχεις θείαν χάριν, Λουκά ην δείξον πιστοίς αιτουμένοις σε, και ασθενείας σους δούλους, ευθύς απάλλαξον. Η
λάττωται η πίστις, νόσος δε υψούται, και η ψυχή μου ως φύλλον σαλεύεται, Λουκά μακάριε σπεύσον, κινδύνου ρύσαί με. Θεοτοκίον.
Α
νύμφευτε παρθένε, Ιατρών ψυχών τε, και των σωμάτων τεκούσα τον Κύριον, συν τω Λουκά τας δεήσεις, εκπλήρου δούλων σου. Και ευθύς, το.
ʼ
ξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του θεού ημών. Τ
ην τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν. Μεγαλυνάρια
Χ
αίροις ο θεόσοφος συγγραφεύς, του Ευαγγελίου, πνευματέμφορος ερμηνεύς, αληθής ακέστωρ, της απιστίας νόσου, Λουκά λουτρού του θείου, χρίσει ιώμενος. Θ
άλαμον λιπούσα τον νυμφικόν, ξενοτρόπως Μήτερ, ηκολούθησας τω Χριστώ ω και νυμφευθείσα, τη ξένη βιοτή σου, ω Ξένη πανολβία, ημών μνημόνευε. Μ
ακαρίζομέν σου την δεξιάν, Λουκά θεηγόρε, δι ης έχομεν οι πιστοί, τας του Θεού Λόγου, διττάς αγίας πλάκας, και την σεπτήν εικόνα, της Θεομήτορος. Ν
όσους ιατρεύων παντοδαπάς, χάριτι Κυρίου, ω Λουκά θαυματοπρεπώς, πάσης ασθενείας, απάλλατε και άλγους, τους προσιόντας πόθω, ναώ τω θείω σου. Σ
υν τη Πανυμνήτω Μητρί Θεού, ης τον χαρακτήρα, εξεικόνισας, πρώτος συ, πρέσβευε Κυρίω, Λουκά υπέρ των όσοι, εν κλίνη ασθενείας, κείνται ως εύσπλαχνος. Ι
ατρούς ενταύθα τους ασθενείς, ως ο Σαμαρείτης, εν αγάπη πολλή Λουκά, ζήλω εξιώνται, ευλόγει χάριτί σου, εκατονταπλασίως, ών περ προσφέρουσι. Π
Ο Αναγνώστης:
Αμήν. ʼγιος ο Θεός, ʼγιος Ισχυρός, ʼγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρίς). Δόξα.. Και νυν…
Π
Κύριε, ελέησον
αναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημων. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν, ʼγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.. (τρίς) Δόξα.. Και νυν…
Π
άτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου. Ελθέτω η Βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίιν σήμερον, και άφες ημίιν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Ο Ιερεύς: Ότι σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
…………………………
Το Απολυτίκιο Ήχος α`. ( Της ερήμου πολίτης) Λ
ουκάν τον Θεηγόρον και του Παύλου συνέκδημον, και Ευαγγελίου του τρίτου, συγγραφέα Θεόπνευστον. Εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, ως άξιον εργάτην του Χριστού, τω φωτί γαρ του Κυρίου καταυγασθείς, μετέδωκε φως τω κόσμω, γράψας τας θαυμαστάς παραβολάς, σύστασιν εκκλησίας τε, τη επελεύσει του Πνεύματος ιστορησάμενος. Ο Χορός:
(Μετά από κάθε αίτηση του Ιερέως) …Κύριε, ελέησον (εκ γ΄). Έτι δεόμεθα, υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, διαφυλάξεως συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών, (
Ο Ιερεύς: Έτι δεόμεθα, υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών. Έτι δεόμεθα, υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών .................. και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.των εν τω ιδρύματι τούτω εργαζομένων, νοσηλευομένων και πάντων των εν ταις διακονίαις όντων αδελφών ημών), των επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του αγίου Ναού τούτου και πάντων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη πόλει (ή χώρα, ή νήσω) ταύτη. Έ
(και μνημονεύει τα ονόματα) Έτι δεόμεθα, υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς.
Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν Εκκλησίαν την πόλιν ταύτην το ίδρυμα τούτο, και πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου, και αιφνιδίου θανάτου, υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, τήν καθ΄ ημών κινουμένην` και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαι ημάς. Ο Χορός: Αμήν.
Ο Χορός: Αμήν.
Ο Ιερεύς: (ποιεί μικράν Απόλυσιν).
Δ
όξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι. Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας Αυτού Μητρός` των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων` του αγίου αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, (του αγίου του Ναού) των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων` των αγίων και Δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ καί Αννης, (των αγίων της ημέρας), ων την μνήμην επιτελούμεν και πάντων των Αγίων, ελεησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.. Ο Χορός: Ψάλλει.
Ήχος β`.
( Ότε εκ του ξύλου σε.) Π
άντας ασθενούντας αλγεινώς, ίασαι Λουκά χάριτί σου, και νόσους δίωκε, κλίνης εξανάστησον, κατακειμένους και γαρ, ο φιλάνθρωπος Κύριος, πολλήν δέδωκέ σοι, δύναμιν του Πνεύματος, ως οικονόμω πιστώ, όθεν νυν δεήσεις προσδέχου, πάντων εν ναώ σου αγίω, τούτω και εκπλήρου τα αιτήματα. Ήχος πλ. δ`.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως. Ήχος β`.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού` φύλαξόν με υπό την σκέπην σου. Ο Ιερεύς: Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών .......
Στίχοι ικέσιοι
ΣΥ ΙΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΠΕΦΥΚΕΣ ΛΥΩΝ ΠΑΝΤΟΙΑ ΑΛΓΗ , ΕΓΩ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΝΟΣΩΝ
ΒΟΩ, ΛΟΥΚΑ ΤΡΕΧΕ.
τι δεόμεθα και υπέρ των δούλων του Θεού(εός Κύριος, και επέφανεν ημίν` ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.ύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ΄ εμέ το πνευμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΒ. (142)