Γράφει ο μοναχός Μωϋσής, Αγιορείτης
Την προηγούμενη Κυριακή καταλήγαμε τη γραφή μας ότι θα αναφερθούμε και σε μερικά θετικά της κοινωνίας μας, για να μην απογοητευθούμε. Υπάρχουν ακόμη οι ευγενείς ευεργέτες, οι φιλάνθρωποι χορηγοί, οι σεμνοί ελεήμονες, οι πρόθυμοι εθελοντές. Ο ατομισμός, ο πλουτισμός και η καλοπέραση δεν έχει κυριεύσει τους πάντες. Αισιοδοξούμε λοιπόν και ελπίζουμε ακόμη. Η Εκκλησία της Ελλάδος, παρά τις πολλές κατηγορίες που συχνά δέχεται από διαφόρους, διατηρεί σήμερα πολυάριθμα κοινωφελή ιδρύματα και έχει καλά οργανωμένες φιλανθρωπικές υπηρεσίες σε ενορίες και μητροπόλεις. Καθημερινά παρέχει σε απόρους σε όλη την Ελλάδα περισσότερα από 35.000 πιάτα φαγητό, μεταξύ των οποίων είναι και μετανάστες, που δεν έχουν τύχει της αναγκαίας κρατικής μέριμνας. Δεν θα πρέπει να αγνοεί η πολιτεία την τεράστια προσφορά της Εκκλησίας προς ευπαθή και αναξιοπαθούντα μέλη της κοινωνίας. Η προσφορά της Εκκλησίας στους πάσχοντες δεν είναι μόνο έκτακτη, λόγω εορτών η θεομηνιών ή εποχών, αλλά συνεχής και καθημερινή.
Την προηγούμενη Κυριακή καταλήγαμε τη γραφή μας ότι θα αναφερθούμε και σε μερικά θετικά της κοινωνίας μας, για να μην απογοητευθούμε. Υπάρχουν ακόμη οι ευγενείς ευεργέτες, οι φιλάνθρωποι χορηγοί, οι σεμνοί ελεήμονες, οι πρόθυμοι εθελοντές. Ο ατομισμός, ο πλουτισμός και η καλοπέραση δεν έχει κυριεύσει τους πάντες. Αισιοδοξούμε λοιπόν και ελπίζουμε ακόμη. Η Εκκλησία της Ελλάδος, παρά τις πολλές κατηγορίες που συχνά δέχεται από διαφόρους, διατηρεί σήμερα πολυάριθμα κοινωφελή ιδρύματα και έχει καλά οργανωμένες φιλανθρωπικές υπηρεσίες σε ενορίες και μητροπόλεις. Καθημερινά παρέχει σε απόρους σε όλη την Ελλάδα περισσότερα από 35.000 πιάτα φαγητό, μεταξύ των οποίων είναι και μετανάστες, που δεν έχουν τύχει της αναγκαίας κρατικής μέριμνας. Δεν θα πρέπει να αγνοεί η πολιτεία την τεράστια προσφορά της Εκκλησίας προς ευπαθή και αναξιοπαθούντα μέλη της κοινωνίας. Η προσφορά της Εκκλησίας στους πάσχοντες δεν είναι μόνο έκτακτη, λόγω εορτών η θεομηνιών ή εποχών, αλλά συνεχής και καθημερινή.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Μακεδονία)
Δεν θα πρέπει να λησμονείται καθόλου ότι η Εκκλησία από το 1833 έδωσε το 95% της περιουσίας της για τις ανάγκες του λαού αυτής της χώρας. Αξίζει επίσης να διευκρινισθεί ότι η σημερινή ακίνητη περιουσία της εκκλησίας υπάρχει όχι προς επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά προς είσπραξη μισθωμάτων προς κάλυψη του πλούσιου φιλανθρωπικού της έργου. Βάσει πρόσφατης ανακοινώσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η εκκλησία σήμερα λειτουργεί και συντηρεί: 20 βρεφονηπιακούς - παιδικούς σταθμούς, 84 γηροκομεία - στέγες γερόντων, 13 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, 30 διάφορα ιδρύματα, 8 ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες, 54 κατασκηνωτικά κέντρα, 33 ιδρύματα νεότητος, 10 νοσοκομεία - ιατρεία, 6 ξενώνες, 36 οικοτροφεία - ορφανοτροφεία, 195 συσσίτια - τράπεζες αγάπης, 44 σχολές αγιογραφίας, 136 σχολές βυζαντινής και ευρωπαϊκής μουσικής, 47 διάφορες σχολές, 35 τράπεζες αίματος, έναν οίκο τυφλών, 13 φοιτητικές εστίες, 7 ιδρύματα ψυχικής υγείας.
Το 2009 η Εκκλησία διέθεσε για επιδόματα για το τρίτο παιδί περίπου 1.000 γονέων της Θράκης το ποσόν 1.200.00 ευρώ. Συνολικά η Εκκλησία της Ελλάδος το παρελθόν έτος διέθεσε για διάφορες φιλανθρωπίες το σημαντικό ποσό των 100.000.000 ευρώ. Πιο συγκεκριμένα η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών από το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο για την ενίσχυση απόρων συνανθρώπων μας, τη σίτιση αστέγων και τη λειτουργία ιδρυμάτων ευποιίας και πρόνοιας διέθεσε 10.000.00 ευρώ. Η Ιερά Μητρόπολη Ηλείας περισσότερα από 8.000.000 ευρώ, η Ιερά Μητρόπολη Νίκαιας 2.000.000 ευρώ, όπως και οι Μητροπόλεις Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Η Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας 400.000 ευρώ και άλλες άλλα και όλες πολλά.
Όλα αυτά τα χρήματα τα έδωσαν οι πιστοί, οι εκκλησιαζόμενοι, οι φιλάνθρωποι, επώνυμοι και ανώνυμοι, πλούσιοι και φτωχοί. Άλλοι από το περίσσευμά τους και άλλοι από το υστέρημά τους. Αξιέπαινοι όλοι, ιδιαίτερα όμως οι δεύτεροι. Ο Χριστός μακάρισε στο ευαγγέλιο τη χήρα εκείνη που πρόσφερε μόνο ένα ευτελές δίλεπτο, γιατί το έδωσε με την καρδιά της και από το υστέρημά της. Ο Χριστός αγαπά και το λέει καθαρά στο ιερό ευαγγέλιο την αδιαφήμιστη ελεημοσύνη. Η μυστικότητα στην αγαθοεργία είναι απαραίτητη. Επίσης επʼ ουδενί δεν θα πρέπει να θίγεται, να εκτίθεται, να ντροπιάζεται με υπεροχικό τρόπο του ελεούντος ο ανήμπορος ελεημένος. Δεν επιτρέπεται να απαιτείται η οποιαδήποτε ισόβια ευγνωμοσύνη από κανέναν που βοηθήσαμε.
Στους πενιχρούς από ειλικρινή αγάπη καιρούς μας ευτυχώς φυλάγονται ακόμη πρόσωπα που χαλάνε το χουζούρι τους, το ραχάτι τους, την ανεμελιά τους, για να προσφέρουν γλυκό χαμόγελο σε παιδιά και γέροντες σε αρκετά δύσκολες θέσεις. Η Εκκλησία πάντοτε και τώρα πολλά προσφέρει. Το να επιμένει το κράτος να τη φορολογήσει σκληρά θα την εμποδίσει στο φιλάνθρωπο έργο της. Η παρουσία τόσων ανθρώπων θυσίας είναι φως ελπίδος, πηγή χαράς και αισιοδοξίας. Η μακρινή και φτωχή Αϊτή μετά τη βιβλική καταστροφή της και τον θρήνο τόσων αθώων θυμάτων έγινε σίγουρα πιο φτωχή. Ας μην την αφήσουμε όμως να γίνει πιο μακρινή.