Έχομε προσέξει ότι η λέξη «νόμιμον», που στεγάζει το παρόν κείμενο, διαβάζεται και αντίστροφα; Είναι, όπως επικράτησε να λέγεται «καρκινική» επιγραφή.
Αλλά, αν η ορθή και αντίστροφη ανάγνωσή της είναι τυχαία, όμως η ερμηνεία και η εφαρμογή του νοήματος και του περιεχομένου της από τους ανθρώπους και η κακοποίησή της δεν είναι τυχαία.
Ο συντάκτης του παρόντος άρθρου δεν είναι νομικός. Αλλά, από όσα γνωρίζω, στην επιστήμη του δικαίου μέχρι σήμερα υπάρχει η δυσκολία του ορισμού και του προσδιορισμού της έννοιας του δικαίου και τούτο, ένεκα της ανθρώπινης κακοπάθειας. Αλήθεια, τι είναι δίκαιο;
Η αρχαία Ρώμη, που υπήρξε το λίκνο της παραγωγής και της καλλιέργειας του δικαίου, όχι μόνο δεν οριοθέτησε και δεν εφάρμοσε την αληθινή έννοια του δικαίου, αλλά γνωρίζομε από την ιστορία πως λειτούργησαν οι Ρωμαίοι την περιβόητη και καταβόητη Pax Romana (Ρωμαϊκή ειρήνη).
Μια ειρήνη του νεκροταφείου, όπου οι υπήκοοί τους η πειθαρχούσαν στις εντολές (γράφε αυθαιρεσίες) της Μεγάλης Ρώμης η υφίσταντο αμείλικτες και μέχρι θανάτου τις τιμωρίες.
Το Κολοσσαίο της Ρώμης υπάρχει μέχρι σήμερα, όχι για να θυμίζει την αρχιτεκτονική δομή και κλασική έκφρασή του, όπως ο Παρθενώνας, αλλά για να διαδηλώνει τις θηριωδίες και τις οιμωγές που εκτυλίσσονταν στις αρένες του και τις απολάμβαναν ως θεατές οι Καίσαρες, οι Συγκλητικοί και οι «αξιοπρεπείς» και «ευυπόληπτοι», κατά τα άλλα, Ρωμαίοι Πολίτες.
Αλλά και τα δείπνα με τα ακατονόμαστα όργια των Ρωμαίων αρχόντων στο Καπιτώλιο και αλλαχού με τα φρικιαστικά επιδόρπια των μέχρι θανάτου μονομαχιών των ευτελισμένων και υποτελών δούλων, παρέμειναν στην ιστορία και στη μνήμη της ανθρωπότητας ως αποκρουστικά και απαίσια σημεία αναφοράς.
Όσο αφορά μάλιστα τους κατά των Χριστιανών διωγμούς, εδώ και αν ιλιγγιά ο νους. Ποταμοί έβαφαν τους δρόμους της τεράστιας Ρωμαϊκής επικράτειας από τα αίματα των εκατομμυρίων μαρτύρων, οι οποίοι εδιώκοντο για διακόσια πενήντα χρόνια, για το μόνο «έγκλημά» τους ότι ήταν Χριστιανοί! Κατά τα άλλα, τα μέλη της Εκκλησίας ήταν χρηστοί πολίτες, τίμιοι σύζυγοι, φιλόστοργοι γονείς κ.λπ. (Βλ. Επιστολή προς Διόγνητον, κείμενα Τερτυλλιανού κ. α.).
Κι όμως όλες αυτές οι θηριωδίες του Ρωμαϊκού Κράτους εγίνοντο εν ονόματι του δικαίου. Ήταν έργο «νόμιμον», απαντούσαν και δικαιολογούσαν την αποκρουστική, όπως τη χαρακτηρίζομε εμείς σήμερον, συμπεριφορά τους.
Ανάλογες «νόμιμες» ενέργειες στην πορεία της ζωής των ανθρώπων συναντούμε πολλές. «Νόμιμον» γεγονός ήταν, κατά τους Φαρισαίους, και η σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού. «Νόμιμον» ήταν και οι εξορίες του Μ. Αθανασίου και του ιερού Χρυσοστόμου! «Νόμιμον» από κάθε άποψη και η αποκοπή των χειρών και της γλώσσας του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού!
«Νόμιμον» και οι αποτομές των κεφαλών και οι απαγχονισμοί των Νεομαρτύρων από τους Τούρκους! «Νόμιμον» δεδομένο αποτέλεσε κα η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, όπως και η δολοφονία του Καποδίστρια! «Νόμιμον» και η απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου! «Νόμιμον» και η αποικιοκρατία των Άγγλων στην Κύπρο, όπως και οι εκτελέσεις των ηρώων της ΕΟΚΑ του 1955-59.
«Νόμιμον» είναι ακόμη και η εισβολή και οι φόνοι και οι βιασμοί και η κατοχή των Τούρκων στην Κύπρο! Και «νόμιμον» είναι, επιπλέον, αυτό που μας πιέζουν να δεχθούμε, να αναγνωρισθεί το 18% του πληθυσμού της Κύπρου, των τουρκοκυπρίων δηλαδή, ως ισότιμο με το 82%! Πόσα «νόμιμον» μπορούμε να απαριθμήσουμε στην ιστορία των ανθρώπων; «Επιλείψει ο χρόνος διηγήσασθαι».
Και όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί η λέξη «νόμιμον» εξαρτάται πως ο καθένας, και μάλιστα οι κρατούντες, τη διαβάζουν και την εφαρμόζουν! Από την ορθόδοξη η την ανορθόδοξη γραφή της η λέξη λειτουργεί και δυσλειτουργείται από τους ανθρώπους.
Έτσι το «Νόμιμον» εξακολουθεί να ισχύει, όταν οι καταχραστές, οι δολοπλόκοι, οι οικονομικοί πύθωνες κυκλοφορούν ελεύθεροι, ανενόχλητοι, έχουν δισεκατομμύρια καταθέσεις στο εξωτερικό, μας κυβερνούν, θεσπίζουν άνομους νόμους, κερδοσκοπούν, μας απειλούν, αποβαίνουν κριτές και δικαστές μας η εξαγοράζουν τα Μέσα Ενημέρωσης και εμπαίζουν το λαό που υποφέρει και πένεται και δεν αντέχει άλλο... «Νόμιμον», δυστυχώς, εξακολουθεί να θεωρείται η αδικία, η αρπαγή, η σφαγή, η αποστέρηση και μιας φέτας ψωμί του άλλου.
«Νόμιμον», ακόμη, θεωρείται και η εξαθλίωση των πλείστων εκ του ελληνικού λαού, που δεν έχει ούτε και ένα ευρώ στην τσέπη του και που πέρασε τραγικά, αυτός και τα παιδιά του, από οικονομικής και ψυχολογικής πλευράς τα Χριστούγεννα, ενώ άλλοι «νόμιμα» ξεφάντωναν σε ρεβεγιόν και αμαρτωλές απολαύσεις!
Γι αὐτό και «νόμιμον» κρίνεται και η σύλληψη και προφυλάκιση παραμονές των Χριστουγέννων ως «επικίνδυνου εγκληματία» του Αρχιμ. Γέροντα Εφραίμ.
Ενός πτωχού Μοναχού, ο οποίος, κοιμάται σε σανίδια με κουβέρτες μόνο και ο οποίος, εκτός από τα προσωπικά του ενδύματα, δεν έχει άλλη περιουσία! Μόνο ο π. Εφραίμ κρίθηκε «νόμιμον» να συλληφθεί από το Συμβούλιο των δικαίων (!) Εφετών και ουδείς άλλος!
Τον πένητα, τον ανιδιοτελή, τον νυχθήμερον αγρυπνούντα για τη σωτηρία πολλών ανθρώπων, κληρικών, μοναχών, μοναζουσών και λαϊκών, νέων και συζύγων, το Συμβούλιο Εφετών, ακολουθώντας τις υπαγορεύσεις του «νόμιμον», χαρακτήρισαν τον π. Εφραίμ ως δύσχρηστον και άρα «επικίνδυνον εγκληματίαν» και τον προφυλάκισαν.
Γι αὐτούς είναι «νόμιμον» να θεωρούν ως ακίνδυνους τους φρακοφόρους λύκους, που κυκλοφορούν ασύδοτα ανάμεσά μας, τους αδίστακτους αρχιτελώνες της εποχής μας, αυτούς που διαπράττουν «εννόμους αδικίας, τους νόμους έχοντας συνηγόρους τους», κατά τον ιερό Χρυσόστομο.
Αλλά, αν οι άνθρωποι θεωρούν το ανόμημα ως «νόμιμον» και κατακρίνουν και κακοποιούν ως ανόμους τους όντας νόμιμους, γιατί έτσι τους βολεύει, πρέπει να ξέρουν πως πάνω από όλους και από όλα αποβαίνουν προκλητικοί και αναπολόγητοι, όχι στον άψυχο νόμο του δικαίου, αλλά στο ζωντανό πρόσωπο Εκείνου, που είναι ο μόνος δίκαιος και χορηγός και υπερασπιστής του δικαίου και των αδικουμένων, και αυτός είναι ο δικαιοκρίτης Θεός!