Ἐκεῖνοι πού κατηγοροῦνται δέν πρέπει νά καταλαμβάνονται ἀπό φόβο καί ἀγωνία. Ἀντίθετα, ἀπό αὐτά τά συναισθήματα πρέπει νά διακατέχονται ὅσοι κατηγοροῦν τούς ἄλλους. Γιατί δέν πρόκειται νά δώσουν οἱ πρῶτοι λόγο γιά ὅσες κατηγορίες τούς φόρτωσαν, ἀλλά θά δώσουν λόγο ὅσοι κατηγοροῦν. Αὐτοί θά λογοδοτήσουν γιά ὅλες τίς κατηγορίες πού ξεστόμισαν γιά τούς συνανθρώπους τους.
Ὅλος ὁ κίνδυνος ἀπό τίς συνέπειες τῆς κατηγορίας κρέμεται πάνω στά κεφάλια ἐκείνων πού ἀνοίγουν τό στόμα τους καί κατηγοροῦν.
Συνεπῶς, ὅσοι βρίσκονται στή θέση τοῦ κατηγορούμενου, πρέπει νά ζοῦν ἀμέριμνοι. Γιατί αὐτοί δέν εὐθύνονται γιά ὅσα κακά ξεστόμισαν οἱ ἄλλοι ἐναντίον τους.
Ὅσοι ὅμως καταφέρθηκαν ἐναντίον ἄλλων, πρέπει νά ἀγωνιοῦν καί νά τρέμουν. Γιατί αὐτοί πρόκειται νά συρθοῦν στό φοβερό δικαστήριο τοῦ Θεοῦ καί θά κριθοῦν γιά ὅ,τι κακό εἶπαν.
Γι᾿ αὐτό, ἄς μήν πονᾶμε ὅταν καταφέρονται οἱ ἄλλοι ἐναντίον μας. Τότε μόνο πρέπει νά πονᾶμε, ὅταν δηλαδή αὐτά πού μᾶς καταλογίζουν εἶναι ἀληθινά. Γιατί ἄν ζοῦμε στήν ἁμαρτία, ἀκόμα καί ἄν δέν βρίσκεται κανείς νά μᾶς κατηγορήσει, εἴμαστε χειρότεροι ἀπό τόν καθένα. Ἄν ὅμως εἴμαστε ἐνάρετοι, ἀκόμα καί ἄν ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη μᾶς κατηγορεῖ, τότε εἴμαστε οἱ πιό ἀξιοζήλευτοι ἀπό ὅλους.
Ἄν λοιπόν ὁ λογισμός μας πορεύεται κατ᾿ αὐτό τόν τρόπο, ἀκόμα κι ἄν χίλιες βαρυχειμωνιές ξεσηκώνονται ὁλόγυρα ἐναντίον μας, ἐμεῖς θά παραμένουμε σταθερά εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι στό λιμάνι. Ἄν ὅμως δέν λειτουργεῖ σωστά ὁ λογισμός μας, ἀκόμα κι ἄν ὅλα μᾶς ἔρχονται δεξιά, ἐμεῖς θά αἰσθανόμαστε χειρότερα κι ἀπό τούς θαλασσοπνιγμένους.
Αναδημοσίευση από τους "Πατέρες της Εκκλησίας"