Κατά τον τελευταίο καιρό της ζωής του, ό Γέροντας απέδειξε ότι πράγματι ήταν «πιστός υπασπιστής» του Βασιλέως Χριστού, έτοιμος για οποιαδήποτε θυσία.
«Προχθές σκεπτόμουν», έλεγε, «ότι από 'δώ και πέρα πορευόμεθα ολοταχώς προς τον σταυρό. Εγώ, δηλαδή, πρέπει να καταλάβω ότι εις το έξης θα πηγαίνω με τον σταυρό στον ώμο πίσω από τον Χριστό. Θα ανεβαίνω μαζί Του στον Γολγοθά, όπως Εκείνος ανέβηκε φορτωμένος. Μόνον ή σκέψης του Εσταυρωμένου με ενισχύει... Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εφ' όσον υποσχέθηκα να Τον ακολουθήσω. "Άράτω τον σταυρόν αυτού και άκολουθείτω μοι καθ' ήμέραν", λέγει ό Κύριος. Τί κάθομαι και σκέπτομαι... "Έχω σταυρό από 'δώ και πέρα όλο και βαρύτερο...
»Ή πορεία που επήραμε με τον σταυρό στον ώμο, φορτωμένοι με τις δυσβάστακτ
ες δοκιμασίες, πρέπει να γίνεται μέσα στον δρόμο της προσευχής. 'Για όλα, δόξα Σοι ό Θεός! Ελέησε με, Θεέ μου, να βγω πέρα". "Αν δεν μας δείχνει ό Θεός τον δρόμο και αν ό Ίδιος δεν μας ανοίγει τον ορίζοντα στην σταυρική πορεία, δεν μπορούμε να βγούμε από τα αδιέξοδα. Κατάλαβα ότι άμα δεν βγει μπροστά μου ό Θεός, δεν μπορώ να προχωρήσω. Τον παρακαλώ να με παρηγόρηση λιγάκι, γιατί δεν μπορώ να βρω άκρη. Ενώ προσπαθώ να εξέλθω στον ορίζοντα τον καθαρό, περισσότερο εισχωρώ μέσα σε αδιέξοδα... Ό Θεός παραχωρεί να έχουμε κλοιούς απ' έξω, πειρασμούς με αδιέξοδα. Και παρακαλώ τον Θεό να σπάσει "ή γραμμή,,.
ες δοκιμασίες, πρέπει να γίνεται μέσα στον δρόμο της προσευχής. 'Για όλα, δόξα Σοι ό Θεός! Ελέησε με, Θεέ μου, να βγω πέρα". "Αν δεν μας δείχνει ό Θεός τον δρόμο και αν ό Ίδιος δεν μας ανοίγει τον ορίζοντα στην σταυρική πορεία, δεν μπορούμε να βγούμε από τα αδιέξοδα. Κατάλαβα ότι άμα δεν βγει μπροστά μου ό Θεός, δεν μπορώ να προχωρήσω. Τον παρακαλώ να με παρηγόρηση λιγάκι, γιατί δεν μπορώ να βρω άκρη. Ενώ προσπαθώ να εξέλθω στον ορίζοντα τον καθαρό, περισσότερο εισχωρώ μέσα σε αδιέξοδα... Ό Θεός παραχωρεί να έχουμε κλοιούς απ' έξω, πειρασμούς με αδιέξοδα. Και παρακαλώ τον Θεό να σπάσει "ή γραμμή,,.
»Με παρηγορεί αρκετά ό Κύριος, αλλά και πάλι "δός του!", σφίγγουν οι κλοιοί. Από το στρίμωγμα, όμως, βγαίνουν τα δάκρυα. Και όταν τα δάκρυα είναι της ευχαριστίας και της δοξολογίας για τις δοκιμασίες, είναι πάρα πάνω από "μάστερ!"... Εγώ περίμενα, στα τέλη του βίου μου, απαλλαγή των πειρασμών και βλέπω το αντίθετο. Παράπονο δεν έχω κανένα. Όχι!... "Χριστέ μου!., όπως θέλεις και ότι θέλεις!". Και βλέπομε ότι τα πράγματα σήμερα ζητούν ομολογία. Αυτό το θέμα δεν το είχαμε σκεφτεί αλλά να, που και στις ημέρες μας ό Θεός ζητεί ομολογία. Και αν δεν Τον ομολογήσαμε έμπροσθεν των ανθρώπων, ούτε ό Χριστός θα μας ομολογήση έμπροσθεν του Πατρός Αυτού του εν ουρανοίς...».
ΒΙΒΛΙΟ. ΓΕΡΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ.
Πηγή: Άπαντα Ορθοδοξίας