Ἀδελφοί μου,
Τό πνεῦμα τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς στήν Παλαιστίνη εἶναι βαρύ γιά τά ἀνδρόγυνα ἐκεῖνα πού δέν ἔχουν παιδιά. Θεωροῦσε τήν ἀτεκνία ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας τους, γι’ αὐτό καί παντοῦ, ὅπου κι ἄν πήγαιναν ἔφεραν τό στίγμα τῆς ἀτεκνίας.
Ἕνα τέτοιο ζευγάρι εἶναι καί ὁ Ζαχαρίας μέ τήν Ἐλισάβετ. Τά χρόνια εἶχαν περάσει ἀπό πάνω τούς χωρίς νά ἀποκτήσουν τό πολυπόθητο παιδί. Τώρα εἶναι μεγάλης ἡλικίας, πράγμα ἀδύνατο γιά τήν ἀπόκτησή του.
Ὅμως εἶχαν μία μεγάλη πίστη, γι’ αὐτό πάντα προσευχόνταν, πάντα Τόν παρακαλοῦσαν νά τούς βοηθήσει. Ἡ ἐλπίδα δέν τούς εἶχε ἐγκαταλείψει, γιατί ἐγνώριζαν τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί οἱ προσευχές τούς ἀνέβαιναν ὡς θυμίαμα στόν οὐρανό.
Καί ὅταν ὁ Θεός ἔκρινε, γιατί αὐτό κάνει πάντοτε, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα ἀπάντησε στίς προσευχές τους. Στέλνει τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, τόν Ἄγγελο τῶν χαρμόσυνων εἰδήσεων καί ἀναγγέλλει τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος στό ναό στό γέροντα Ἱερέα Ζαχαρία:
Πηγή:Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου
«Μή φοβᾶσαι Ζαχαρία. Νά χαίρεσαι γιατί εἰσακούσθηκε ἡ παράκλησή σου καί ἡ Ἐλισάβετ θά ἀποκτήσει παιδί πού θά ὀνομάσεις Ἰωάννη. Θά εἶναι μεγάλος ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, θά τοῦ δοθοῦν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πολλοί μέ τό κήρυγμά του θά ὁδηγηθοῦν στόν Θεό πού θά λάβει ἀνθρώπινη μορφή.
Θά προπορευθεῖ καί μέ τό προφητικό του χάρισμα θά προετοιμάσει τόν λαό καί θά θερμάνει τίς ψυχές πού ἔχουν ψυχρανθεῖ λογω τῆς ἁμαρτίας γιά νά Τόν δεχθοῦν».
Ὁ Ζαχαρίας, σάν ἄνθρωπος πού εἶναι ζητεῖ σημεῖα, ἀπόδειξη τῆς γέννησης γιατί εἶναι μεγάλης ἡλικίας καί τοῦ ἁπαντά ὁ Ἀρχάγγελος: «θά μείνεις βουβός μέχρι νά γεννηθεῖ καί νά πάρει τό ὄνομα».
Ἔτσι καί ἔγινε μέ ἀποτέλεσμα ὁ λαός πού ἦταν στόν ναό νά καταλάβει ὅτι ὁ Ζαχαρίας εἶχε δεῖ ὀπτασία.
Τά πράγματα ἐξελίχθηκαν ἔτσι. Ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καί γεννήθηκε τό παιδί. Καί ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ ὀνόματος, τήν ὄγδοη ἡμέρα, ὁ Ζαχαρίας γράφοντας τό ὄνομα Ἰωάννης ξαναβρῆκε τή φωνή του καί προφήτευσε τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία «Εὐλογημένος καί δοξασμένος ὁ Κύριος, τόν ὁποῖον ἀπό ὅλους τους λαούς μόνο οἱ Ἰσραηλίτες ἐλάτρευσαν».
Ἀδελφοί μου,
Θά πρέπει νά καταλάβετε ὅτι αὐτή ἡ εὐαγγελική περικοπῆ ἔχει μία ἰδιαιτερότητα καί διαφορά ἀπό τίς ἄλλες, γιατί μας ἀποκαλύπτει τήν φροντίδα τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τούς αἰῶνες γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ Θεός δημιουργεῖ τίς προϋποθέσεις γιά τήν πραγματοποίηση τῆς σωτηρίας, προϋποθέσεις πού θά τόν βοηθήσουν στήν ἐμφάνιση Τοῦ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί μία ἀπό αὐτές εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος θά προετοιμάσει τόν δρόμο τοῦ Κυρίου, τό περίφημο κήρυγμά του: «μετανοεῖτε, ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» γι’ αὐτό καί ἡ γέννηση τοῦ εἶναι δῶρο Θεοῦ.
«Πῶς θά γίνει αὐτό ἀφοῦ εἴμαστε μεγάλοι ἄνθρωποι» ἐρωτᾶ ὁ Ζαχαρίας, γι’ αὐτό ζητᾶ μία ἀπόδειξη τήν ὁποία καί παίρνει μέ τό χάσιμο τῆς φωνῆς του. Τό παιδί του θά εἶχε τήν μεγάλη ἀποστολή νά προετοιμάσει τόν κόσμο νά δεχθεῖ τόν Σωτήρα πού θά ἔλθει ὅταν θά εἶναι ὁ κατάλληλος πλέον χρόνος «ὅταν θά ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», ἡ ὥρα τῆς σωτηρίας.
Ταυτόχρονα ὅμως μας διδάσκει καί κάτι ἄλλο πολύ σπουδαῖο γιά μας, ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτα τό ἀδύνατο γιά τόν Θεό ἀρκεῖ νά ὑπάρχει σέ μας μία βασική προϋπόθεση. Ἡ ἀληθινή πίστη. Ἡ πίστη ἐκείνη πού θά μᾶς συνδέει καί θά μᾶς φέρνει σέ ἐπικοινωνία καί συνομιλία μέ τόν Θεό. Ἡ πίστη ποῦ κάνει τόν ἄνθρωπο νά προσεύχεται διαρκῶς.
Ἀλήθεια πόσο σπουδαία, πόσο ἀναγκαία ἀλλά καί πόσο ὄμορφη εἶναι αὐτή ἡ συνομιλία μας μέ τόν Θεό.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Γέροντας Χερουβίμ εἶναι ἀποκλεισμένος στήν καλύβα του ἀπό τήν βαρυχειμωνιά τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Τό χιόνι ἔχει σκεπάσει τά πάντα ἐκεῖ. Ὁ Γέροντας εἶναι χωρίς φαγητό μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα.
Ὅμως εἶναι ἀτάραχος, προσεύχεται διαρκῶς.
Πλησίαζε νά βραδιάσει καί ἐνῶ προσευχόταν ἐκτύπησε ἡ πόρτα του. Ἀνοίγει καί βλέπει ἕναν ἄνθρωπο μέ ἕνα μουλάρι φορτωμένο. Ρωτᾶ ὁ ἄνθρωπος τόν Γέροντα, ἄν εἶναι μακριά τό ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Πέτρου καί ἄν προλαβαίνει νά γυρίσει στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παύλου πρίν νυχτώσει.
«Ἀπ’ ἐδῶ ξένε μου εἶναι πολύ μακριά ὁ Ἅγιος Πέτρος καί μέ τό χιόνι πού ἔχει πέσει δέν σέ φτάνει οὔτε μία μέρα γιά νά πᾶς. Ἀλλά ἄν θέλεις μπορεῖς νά μείνεις ἐδῶ ἀπόψε καί τό πρωί πού θά ξημερώσει ὁ Θεός, πηγαίνεις μέ τό φορτίο σου ἐκεῖ πού θέλεις» τοῦ ἁπαντά ὁ Γέροντας Χερουβείμ.
Καί ὁ ἄγνωστός του λέει: «Γέροντα, ἔχω φέρει μερικά τρόφιμα, τά ὁποῖα θέλω νά πουλήσω, καί τό βράδυ θέλω νά γυρίσω στή δουλειά μου. Ἄν θέλεις νά τά κρατήσεις ἐσύ καί νά μοῦ δώσεις καμιά εὐλογία νά τά ξεφορτώσω ἐδῶ καί νά πηγαίνω».
«Ἐφόσον βιάζεσαι, τί νά σοῦ πῶ. Ἄφησε τά πράγματα ἐκεῖ στή γωνιά καί νά σοῦ δώσω μία εὐλογία πού μου ἔχει ἀφήσει πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἕνας ξένος». Καί ἐπῆγε νά φέρει ἀπό τό δωμάτιο τήν εὐλογία.
Ὅταν γύρισε, τά πράγματα ἦταν ξεφορτωμένα, ἀλλά ὁ ξένος ἦταν ἄφαντος. Βγῆκε ἔξω ἀλλά δέν εἶδε τίποτα. Κοιτάζει τό χιόνι ἔξω ἀπό τήν καλύβα του μά δέν ὑπῆρχαν ἴχνη, οὔτε ἀνθρώπου οὔτε ζώου.
Κατάλαβε ὅτι ἦταν ἕνα θαῦμα καί ἔκανε θερμή προσευχή, δοξολογία, μέ δάκρυα εὐχαρίστησε τόν Θεό. Τά πράγματα τοῦ ἔφθασαν μέχρι πού πέρασε ὁ χειμώνας.
Προσεύχεσθε λοιπόν καί ὁ Θεός τά πάντα μπορεῖ.
Νά εἶστε καλά.