— vatopaidifriend4
Για την υπερηφάνεια και το μίσος, από τις διδαχές του παππού Παναή.
α. Άμα μας κακοφαίνεται όταν μας κακολογούν, είναι δείγμα υπερηφάνειας. Είχε αγίους που ιδρώναν όταν τους επαινούσαν από τη στενοχώρια τους.
β. «Ο Κύριος υπερήφανους αντιτάσσεται…». Βέβαια, θα υπάρχουν περιπτώσεις που θα ταρασσόμαστε, θα φοβούμαστε, θα θυμώνουμε. Μίσος να μην κρατάμε, γιατί δεν κόβεται, ακόμα κι όταν γεράσουμε. Μπορεί να μην κλέβουμε, να μην κάμνουμε ατιμίες, αλλά όταν έχουμε την έχθρα, δεν την αποβάλλουμε, ακόμα και όταν ψυχομαχούμε. Και σ’ αυτή την επιθανάτια κλίνη, αν έχουμε δυνάμεις να μιλήσουμε, θα πούμε για αυτόν που τον μισούμε, «να μην έλθει καρτζί (απέναντι) μου…». Κι αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε, θα νεύκουμε (θα κάνουμε νεύμα) «πίσω πίσω…». Πως γίνεται άραγε το μίσος; Κάθε κακό ξεκινά που μιτσί (από μικρό). Πρώτα ο διάβολος σε ψυχραίνει, ύστερα γίνεται έχθρα, ύστερα μίσος.
γ. Ε, κι αν θυμώνεσαι, είναι ανθρώπινο τούτο. Πάντως πρόσεχε. Τούτο έχει «ψιλή», αν το κάμνεις υπερβολικά.
δ. Η υπερηφάνεια πολεμείται με το να προσεύχεται το πλάσμα και να ταπεινώνει τον εαυτό του, να τον κάμει χώμα, μηδέν. Τίποτα δεν είμαστε. Ο Χριστός είναι το παν, είναι το ένα, μπροστά από τα μηδενικά. Μετά το ένα ότι προσθέσουμε έχει αξία. Εάν λείπει το ένα, μηδέν συν μηδέν θα έχει σαν αποτέλεσμα πάλι το μηδέν.
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας
Για την υπερηφάνεια και το μίσος, από τις διδαχές του παππού Παναή.
α. Άμα μας κακοφαίνεται όταν μας κακολογούν, είναι δείγμα υπερηφάνειας. Είχε αγίους που ιδρώναν όταν τους επαινούσαν από τη στενοχώρια τους.
β. «Ο Κύριος υπερήφανους αντιτάσσεται…». Βέβαια, θα υπάρχουν περιπτώσεις που θα ταρασσόμαστε, θα φοβούμαστε, θα θυμώνουμε. Μίσος να μην κρατάμε, γιατί δεν κόβεται, ακόμα κι όταν γεράσουμε. Μπορεί να μην κλέβουμε, να μην κάμνουμε ατιμίες, αλλά όταν έχουμε την έχθρα, δεν την αποβάλλουμε, ακόμα και όταν ψυχομαχούμε. Και σ’ αυτή την επιθανάτια κλίνη, αν έχουμε δυνάμεις να μιλήσουμε, θα πούμε για αυτόν που τον μισούμε, «να μην έλθει καρτζί (απέναντι) μου…». Κι αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε, θα νεύκουμε (θα κάνουμε νεύμα) «πίσω πίσω…». Πως γίνεται άραγε το μίσος; Κάθε κακό ξεκινά που μιτσί (από μικρό). Πρώτα ο διάβολος σε ψυχραίνει, ύστερα γίνεται έχθρα, ύστερα μίσος.
γ. Ε, κι αν θυμώνεσαι, είναι ανθρώπινο τούτο. Πάντως πρόσεχε. Τούτο έχει «ψιλή», αν το κάμνεις υπερβολικά.
δ. Η υπερηφάνεια πολεμείται με το να προσεύχεται το πλάσμα και να ταπεινώνει τον εαυτό του, να τον κάμει χώμα, μηδέν. Τίποτα δεν είμαστε. Ο Χριστός είναι το παν, είναι το ένα, μπροστά από τα μηδενικά. Μετά το ένα ότι προσθέσουμε έχει αξία. Εάν λείπει το ένα, μηδέν συν μηδέν θα έχει σαν αποτέλεσμα πάλι το μηδέν.
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας