Βαρυχειμωvιά στις καρδιές μας μέσα στο κατακαλόκαιρο!… Ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο αγαπημένος μας, ο συλλειτουργός μας, ο άνθρωπος του Θεού ο γνήσιος, ο γλυκύς και μειλίχιος ιερωμένος, ο νομοκρατήσας δάσκαλος, το φωτεινό σαν την καλήν ημέρα πρόσωπο, η ωραία ψυχή, η σπλαγχνική καρδιά, η προσωποποιημένη σεμνότητα και ιεροπρέπεια, «ο ιερεύς ο χριστός, ο τετελειωμένος τας χείρας» (Λευιτ. 4:5), ο Ευέλθων μας, με μια απότομη δρεπανιά ηρπάγη από ανάμεσά μας! Κεραυνός εν αιθρία! Αποσβολωμένοι τον βλέπαμε νοερά να ανέρχεται χαμογελαστός μέχρι τρίτου ουρανού και μείναμε να φωνάζωμε μετά Ελισαιέ: «Πάτερ! Πάτερ! άρμα Ισραήλ και ιππεύς αυτού!…» (Δ’Βασιλ. 2: 12), κάνοντας το σταυρό μας!
Είπε ο λόγος του Θεού: «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες άπ’ άρτι. Ναί, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14: 13). Στα εξηνταένα του χρόνια ο πιστός οικονόμος των μυστηρίων του Θεού, ο αξιόθεος μυστηριάρχης του Παραλιμνίου, είχε κιόλας κουραστή αρκετά. Κόποι ιερατικοί τίμιοι, κόποι εκπαιδευτικοί ευσυνείδητοι, κόποι ιεραποστολικοί ασταμάτητοι, κόποι προσφυγικοί οδυνηροί, κόποι πενθηροί επί τέκνω πρωτοτόκω τη αρετή, κόποι υπομονής ιωβείου, κόποι ελεήμονος χειρός και καρδίας, κόποι αγάπης για την ευπρέπεια του οίκου του Θεού, κόποι οικοδομής ψυχών, κόποι παρακλήσεως των εμπεριστάτων, κόποι χαράς μετά χαιρόντων και κλαυθμού καρδιακού μετά κλαιόντων, κόποι στηριγμού του Μοναχισμού και δοξασμού της Εκκλησίας, κόποι προσευχής καθαράς καρδιοφθέγγτου, κόποι ασθενείας προσωπικής και μετοχής στην ασθένεια των ασθενούντων, κόποι πυρώσεως αγαπώσης καρδίας επί σκανδαλιζομένοις, κόποι αφειδώλευτης σποράς του λόγου του Θεού, κόποι αναδοχής της αμαρτίας του ποιμνίου του, κόποι, κόποι, κόποι, θεάρεστοι κόποι, ευάρεστοι ενώπιον του Θρόνου της Χάριτος κόποι, ως θυμίαμα εύοσμον, ως μύρον πολύτιμον!… Ο αμητός των κόπων πολύς, η θημωνία μεγάλη, υπερύψηλη! Ώρα, λοιπόν, αναπαύσεως!.. Ο πατήρ Ευέλθων Χαραλάμπους, «πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσυνών ων εποίει» (Πράξ. 9: 36), εκλήθη υπό του Εργοδότου Θεού να σαββατίση κατά την σάρκα, να αναπαυθή την ημέραν την εβδόμην, την έβδομη δεκαετία του βίου του, της οποίας τον ουδό μόλις είχε διασκελίσει, καταπαύων από πάντων των έργων αυτού. Ήκουσε: -Ευέλθων, ως εύ ήλθες! Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου! Και σπεύσας εξεκίνησεν «άμωμος εν οδώ» και εισήλθε στην εσωτέρα αυλή της Θείας Αγάπης ενδεδυμένος δικαιοσύνην. Σε όλο τον βίο του έσπειρε, εσιτοδότησε, ενίσχυσε τα ησθενικότα πρόβατα, εσωματοποίησε τα κακώς έχοντα, κατέδησε τα συντετριμμένα, απέστρεψε τα πλανώμενα, εζήτησε τα απολωλότα, ενίσχυσε τα εκλείποντα, εφύλαξε τα ισχυρά, εποίμανε το ποίμνιον του Χριστού ανύστακτα μετ’ επιστήμης και ζήλου και σπουδής θεόφρονος! (Πρβλ. Ιεζεκ. 34:3-5 & 16 και Ιερ. 3:15).
Ο π. Ευέλθων «διήλθεν ευεργετών» ταπεινά, αθόρυβα, σιωπηλά, εν κρυπτώ και απερισαλπίγκτως, μη αφήνοντας την αριστερά να βλέπη το έργον της δεξιάς. Πάντα εν συμφωνία καρδίας και συγχρονισμώ βήματος με την αντάξια σύζυγο και στα εκπαιδευτικά λαμπρή συνάδελφό του σεμνωτάτη εν πρεσβυτέραις Ανδρούλα. Άξιος όλων των Μακαρισμών του Χριστού ζή πλέον την ογδόη ημέρα της ανταποδώσεως της δικαίας και των στεφάνων και βραβείων της δόξης. Αξιωθείς να περιβληθή αξίως τον ποδήρη των ιερέων, ήδη παρεδρεύει στο ουράνιο θυσιαστήριο με τον αρχηγό της Ιερωσύνης Κύριο Ιησού Χριστό, προσκομίζοντας την προσευχή μας, την αγωνία μας, τον πόνο μας, το πένθος μας, την ικεσία μας, την ελπίδα μας και τον μυστικό ψιθυρισμό της καρδιάς μας στην πρόθεση της Αιώνιας Ζωής, βγάζοντας ασταμάτητα μερίδες για τον καθένα μας ονομαστί από το πρόσφορο της αγάπης του. Μιάς αγάπης που την βιώσαμε όλοι από κοντά και τώρα θα την ζούμε εκτυπώτερον και πιο ουσιαστικά.
Ευέλθων, γλυκύτατε αδελφέ, σέμνωμα της αγίας ιερωσύνης στις αυχμηρές και απνευμάτιστες και φαρισαϊκές ημέρες μας, Ευέλθων, δοκιμασμένε χρυσέ και καλοτορνευμένε αδάμαντα, Ευέλθων, τίμιον θησαύρισμα της Εκκλησίας, αναπαύου εν χειρί Θεού, δέχου ιλαρόν φωτισμόν αγίας δόξης, ψάλλε τον επινίκιον ύμνον μετά Αγγέλων και Αρχαγγέλων, ετοίμαζε τόπον και για μας, διά μετανοίας και μιμήσεως του δικού σου παραδείγματος!
Αλληλούια! Αλληλούια! Αλληλούια!… Δόξα Σοι, ο Θεός!… Δόξα Σοι επί πάσι και επί τω ιερεί Σου Ευέλθοντι, τουπίκλην Χαραλάμπους, τω πολυκάρπω, τω καλλικάρπω, τω αγλαοκάρπω, τω Κυπρίω!…
Πηγή: «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Ιδρυτής: Πρωτοπρασβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, Περίοδος Γ΄, έτος ΚΑ΄, αρ.8, Αύγουστος 2011
Είπε ο λόγος του Θεού: «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες άπ’ άρτι. Ναί, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14: 13). Στα εξηνταένα του χρόνια ο πιστός οικονόμος των μυστηρίων του Θεού, ο αξιόθεος μυστηριάρχης του Παραλιμνίου, είχε κιόλας κουραστή αρκετά. Κόποι ιερατικοί τίμιοι, κόποι εκπαιδευτικοί ευσυνείδητοι, κόποι ιεραποστολικοί ασταμάτητοι, κόποι προσφυγικοί οδυνηροί, κόποι πενθηροί επί τέκνω πρωτοτόκω τη αρετή, κόποι υπομονής ιωβείου, κόποι ελεήμονος χειρός και καρδίας, κόποι αγάπης για την ευπρέπεια του οίκου του Θεού, κόποι οικοδομής ψυχών, κόποι παρακλήσεως των εμπεριστάτων, κόποι χαράς μετά χαιρόντων και κλαυθμού καρδιακού μετά κλαιόντων, κόποι στηριγμού του Μοναχισμού και δοξασμού της Εκκλησίας, κόποι προσευχής καθαράς καρδιοφθέγγτου, κόποι ασθενείας προσωπικής και μετοχής στην ασθένεια των ασθενούντων, κόποι πυρώσεως αγαπώσης καρδίας επί σκανδαλιζομένοις, κόποι αφειδώλευτης σποράς του λόγου του Θεού, κόποι αναδοχής της αμαρτίας του ποιμνίου του, κόποι, κόποι, κόποι, θεάρεστοι κόποι, ευάρεστοι ενώπιον του Θρόνου της Χάριτος κόποι, ως θυμίαμα εύοσμον, ως μύρον πολύτιμον!… Ο αμητός των κόπων πολύς, η θημωνία μεγάλη, υπερύψηλη! Ώρα, λοιπόν, αναπαύσεως!.. Ο πατήρ Ευέλθων Χαραλάμπους, «πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσυνών ων εποίει» (Πράξ. 9: 36), εκλήθη υπό του Εργοδότου Θεού να σαββατίση κατά την σάρκα, να αναπαυθή την ημέραν την εβδόμην, την έβδομη δεκαετία του βίου του, της οποίας τον ουδό μόλις είχε διασκελίσει, καταπαύων από πάντων των έργων αυτού. Ήκουσε: -Ευέλθων, ως εύ ήλθες! Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου! Και σπεύσας εξεκίνησεν «άμωμος εν οδώ» και εισήλθε στην εσωτέρα αυλή της Θείας Αγάπης ενδεδυμένος δικαιοσύνην. Σε όλο τον βίο του έσπειρε, εσιτοδότησε, ενίσχυσε τα ησθενικότα πρόβατα, εσωματοποίησε τα κακώς έχοντα, κατέδησε τα συντετριμμένα, απέστρεψε τα πλανώμενα, εζήτησε τα απολωλότα, ενίσχυσε τα εκλείποντα, εφύλαξε τα ισχυρά, εποίμανε το ποίμνιον του Χριστού ανύστακτα μετ’ επιστήμης και ζήλου και σπουδής θεόφρονος! (Πρβλ. Ιεζεκ. 34:3-5 & 16 και Ιερ. 3:15).
Ο π. Ευέλθων «διήλθεν ευεργετών» ταπεινά, αθόρυβα, σιωπηλά, εν κρυπτώ και απερισαλπίγκτως, μη αφήνοντας την αριστερά να βλέπη το έργον της δεξιάς. Πάντα εν συμφωνία καρδίας και συγχρονισμώ βήματος με την αντάξια σύζυγο και στα εκπαιδευτικά λαμπρή συνάδελφό του σεμνωτάτη εν πρεσβυτέραις Ανδρούλα. Άξιος όλων των Μακαρισμών του Χριστού ζή πλέον την ογδόη ημέρα της ανταποδώσεως της δικαίας και των στεφάνων και βραβείων της δόξης. Αξιωθείς να περιβληθή αξίως τον ποδήρη των ιερέων, ήδη παρεδρεύει στο ουράνιο θυσιαστήριο με τον αρχηγό της Ιερωσύνης Κύριο Ιησού Χριστό, προσκομίζοντας την προσευχή μας, την αγωνία μας, τον πόνο μας, το πένθος μας, την ικεσία μας, την ελπίδα μας και τον μυστικό ψιθυρισμό της καρδιάς μας στην πρόθεση της Αιώνιας Ζωής, βγάζοντας ασταμάτητα μερίδες για τον καθένα μας ονομαστί από το πρόσφορο της αγάπης του. Μιάς αγάπης που την βιώσαμε όλοι από κοντά και τώρα θα την ζούμε εκτυπώτερον και πιο ουσιαστικά.
Ευέλθων, γλυκύτατε αδελφέ, σέμνωμα της αγίας ιερωσύνης στις αυχμηρές και απνευμάτιστες και φαρισαϊκές ημέρες μας, Ευέλθων, δοκιμασμένε χρυσέ και καλοτορνευμένε αδάμαντα, Ευέλθων, τίμιον θησαύρισμα της Εκκλησίας, αναπαύου εν χειρί Θεού, δέχου ιλαρόν φωτισμόν αγίας δόξης, ψάλλε τον επινίκιον ύμνον μετά Αγγέλων και Αρχαγγέλων, ετοίμαζε τόπον και για μας, διά μετανοίας και μιμήσεως του δικού σου παραδείγματος!
Αλληλούια! Αλληλούια! Αλληλούια!… Δόξα Σοι, ο Θεός!… Δόξα Σοι επί πάσι και επί τω ιερεί Σου Ευέλθοντι, τουπίκλην Χαραλάμπους, τω πολυκάρπω, τω καλλικάρπω, τω αγλαοκάρπω, τω Κυπρίω!…
Πηγή: «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Ιδρυτής: Πρωτοπρασβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, Περίοδος Γ΄, έτος ΚΑ΄, αρ.8, Αύγουστος 2011