Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας, όταν πλέον είχε μείνει σχεδόν άδειος ο Ναός της Γεννήσεως της Βηθλεέμ, οι πατέρες παρέμεναν στο χώρο που διακονούν, λίγα μέτρα μακριά από την κλίμακα που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο της Θείας Γεννήσεως. Κάποια στιγμή είδαν έναν άνδρα να πλησιάζει συγκινημένος στο μέρος τους, να παίρνει δύο κεριά και συγκινημένος να πηγαίνει προς την εικόνα της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας. Εκεί μπροστά της τα άναψε και δακρυσμένος στράφηκε προς τους μοναχούς που τον κοίταζαν παραξενεμένοι. Τους είπα ότι ήταν μουσουλμάνος από την περιοχή της Βηθλεέμ και πως την προηγούμενη μέρα είχε δει την Παναγίας μας στον ύπνο του. Η ίδια η Κυρία Θεοτόκος τον κάλεσε να πάει στον τόπο που είχε γεννηθεί ο Υιός της, να περάσει από τη χαμηλή πόρτα, να προχωρήσει προς τα δεξιά και να εισέλθει στον χώρο που υπάρχει εκεί για να την βρει και να της ανάψει δύο κεριά.
Ο άνδρας αυτός δεν είχε πάει στο Ναό της Βηθλεέμ, παρά μονάχα πριν από πολλά χρόνια, όταν ήταν μικρό παιδί και δεν θυμόταν τίποτα από το ναό. Όταν έφτασε εκείνο το απόγευμα, άφησε το αυτοκίνητό του με αναμμένα τα προειδοποιητικά φώτα μπροστά στη μεγάλη αυλή του προσκυνήματος (σε χώρο δηλαδή που δεν επιτρέπεται η στάθμευση). Στο αυτοκίνητο παρέμεινε και η σύζυγός του. Όταν έφτασε, λοιπόν, με γρήγορο βηματισμό μπροστά στην χαμηλή είσοδο του Ναού συνειδητοποίησε πως ο χώρος ήταν έτσι ακριβώς όπως του τον είχε περιγράψει η Παναγία μας. Πέρασε στα δεξιά κλίτη της Ιουστινιάνειας εκκλησίας και εισήλθε στο δεξιό τόξο του ναού, στο χώρο που ανήκει στους Ορθοδόξους και η κλίμακά του οδηγεί στο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου. Η εικόνα της Θεοτόκου βρισκόταν ακριβώς εκεί που του είχε η ίδια πει. Και το πρόσωπό της ήταν αυτό που είχε δει…
Ήταν η Παναγία η Βηθλεεμίτισσα! Η θαυματουργός αυτή εικόνα αποτελεί την εφέστιο εικόνα της Βασιλικής της Γεννήσεως και είναι τοποθετημένη σε περίοπτο προσκυνητάρι στα δεξιά της κλίμακας που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο. Η μορφή της Θεοτόκου στην εικόνα αυτή ξεχειλίζει άπειρη στοργή και γαλήνη ενώ το αμυδρό χαμόγελο στο πρόσωπό της ευφραίνει τις ψυχές των προσκυνητών. Η εικόνα είναι καλυμμένη με πολυτελή υφάσματα και πολύτιμα πετράδια. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την προέλευση της εικόνας, αλλά η παράδοση θέλει να έρχεται από την Ρωσία και τη συνδέει με την αυτοκράτειρα των Ρώσων Αικατερίνη. Η τελευταία, όταν επισκέφθηκε την Αγία Γη, ύστερα από θαύμα που της επιτέλεσε η Θεοτόκος, χάρισε τα τσαρικά της ενδύματα για να «ενδυθεί» η Δέσποινα του κόσμου όλου. Παραχώρησε ακόμα και τα κοσμήματά της για να τοποθετηθούν στην εικόνα και όρισε στο μέλλον οι τσαρίνες να μην φορούν πλέον ρουμπίνια, ώστε αυτό να παραμένει αποκλειστικό προνόμιο της Παναγίας μας.
Αυτή την εικόνα, λοιπόν, προσκύνησε ο μουσουλμάνος που έφτασε στο Ναό της Γεννήσεως αργά το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας. Δεν ήξερε φυσικά ελληνικά και έτσι ο διάλογος (έστω και ολιγόλεπτος) με τους πατέρες του προσκυνήματος έγινε στα αραβικά.
Αφού τους εξήγησε πως είχε δει την Παναγία μας και πως του είχε πλήρως περιγράψει το Ναό της Γεννήσεως, πρόσθεσε: «Μου είπε [η Θεοτόκος] να πω σε αυτούς που θα βρω εκεί [στους πατέρες που διακονούν εκεί] ότι ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί Του όλους εκείνους που είναι κοντά Του».
Απίστευτο νέο τους μετέφερε ο μουσουλμάνος!!! ΟΙ πατέρες προσπάθησαν να του προσφέρουν μία μικρή εικόνα της Παναγίας μας, την οποία δέχθηκε με ευγνωμοσύνη. Έφυγε το ίδιο βιαστικά, όπως είχε έρθει, αλλά μέσα σε ένα λεπτό επέστρεψε. Η Παναγία μας του είχε πει πως «μπαίνοντας στο ναό θα έβλεπε τους φίλους της στις κολώνες». Οι πατέρες τον οδήγησαν στους κίονες των κλητών του Ναού όπου υπάρχουν αλλού αχνές, αλλού μαυρισμένες και αλλού καταστραμμένες αγιογραφίες που εικονίζουν ολόσωμους Αγίους της Εκκλησία μας [αυτοί είναι οι «φίλοι» της Παναγίας μας].
Έφυγε πάλι βιαστικός και από εκείνη τη μέρα δεν έχει επιστρέψει άλλη φορά. Η Παναγίας μας όμως, η Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, με το θαυμαστό αυτό γεγονός, ήρθε να μας στηρίξει και να μας δώσει κουράγιο, ελπίδα και παρηγοριά: «ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί Του όλους εκείνους που είναι κοντά Του».
Ας μην κάνουμε λοιπόν ούτε βήμα μακριά Του, ώστε να γευθούμε της Σωτηρίας Του. Αμήν.
Κατέγραψα το γεγονός έτσι όπως μου το διηγήθηκαν οι πατέρες στη Βηθλεέμ.
Λυκούργος Μαρκούδης
http://opougis.blogspot.com/2012/05/blog-post_8537.html