Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh
„Ο καθένας που Τον στέλνει ο Κύριος για να κηρύξει τον Χριστό, δεν είναι μόνος του, επειδή με καθέναν βαδίζει ο Ίδιος ο Χριστός και η ευλογία και η χάρη του Θεού είναι μαζί με καθέναν που συνειδητοποιεί τη δική του απόλυτη και άπειρη ανικανότητα. Και έτσι ο Θεός εκτελεί ότι ένας άνθρωπος μόνος του, που όμως μόνο με τις δικές του δυνάμεις ποτέ δεν θα μπορούσε να εκτελέσει.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλούμ) για την πρόσκληση του Πέτρου
Τί θαυμάσια ιστορία από το Ευαγγέλιο διαβάσαμε σήμερα! Το απόσπασμα που μιλάει για το πώς ο Χριστός επέλεξε τον Πέτρο για να γίνει ιεροκήρυκας και να οδηγήσει μαζί του και άλλους πολλούς ανθρώπους στο Χριστό. Αν διαβάσουμε προσεκτικά το Ευαγγέλιο, τότε βλέπουμε ότι γύρω από τον Χριστό μαζεύτηκε ένας ολόκληρος όχλος, ότι βρισκόταν στη θάλασσα της Γαλιλαίας μια μεγάλη ομάδα καϊκιών, μα ο Χριστός επέλεξε μόνο ένα – εκείνο του Πέτρου. Μπήκε μέσα και διέταξε τον Πέτρο να πάρει δρόμο στα βαθιά, να απομακρυνθεί από τη παραλία, δηλαδή από εκεί, όπου δεν ήτανε επικίνδυνο και δύσκολο, αλλά όπου και δεν υπήρχε η δυνατότητα να εκτελέσει ένα κατόρθωμα εν ονόματι του Κυρίου. Ο Πέτρος Του απάντησε ότι δούλευαν όλη τη νύχτα, αλλά μάταια. Ο Σωτήρ τον ενθάρρυνε να πραγματοποιήσει το θέλημά Του. Επί τῷ λόγῳ Σου θα ρίξω τα δίχτυα. Και ξαφνικά τα δίχτυα γέμισαν ψάρια.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με έναν άνθρωπο. Δουλεύει όλη την νύχτα, κάνει κάτι καλό, προσπαθεί να εμπνεύσει άλλους για τον δρόμο προς τον Κύριο, αλλά όλα χωρίς αποτέλεσμα. Και ξαφνικά ο Κύριος ο ίδιος πλησιάζει έναν από εκείνους που δουλεύουν και του λέει: Κάνε τώρα μπροστά Μου, μαζί Μου όλα όσα έχεις κάνει πριν βασιζόμενος μόνο στις δικές σου δυνάμεις ... Και συχνά αποκρινόμαστε, όταν ο Κύριος μας λέει: Κάνε ξανά ότι δεν κατάφερες πριν – Μα, γιατί Κύριε? Το έκανα ήδη, αλλά μάταια! Ο Πέτρος απάντησε αλλιώς. Επί τῷ λόγῳ Σου – είπε εκείνος – συνεχίζω να πηγαίνω πιο βαθιά και θα ρίξω τα δίχτυα μου ξανά στη θάλασσα. Και ξαφνικά του αποκαλύφθηκε ότι σε μια στιγμή ο Κύριος μπορεί να γεμίζει τα δίχτυα του.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με μας. Ζούμε και κάνουμε τα πράγματά μας χωρίς να παρατηρούμε ότι κάνει ο Θεός γύρω μας, πώς φροντίζει για το ένα, το άλλο και το τρίτο πραγματοποιώντας μπροστά σε χιλιάδες ψυχές τα θαύματά Του. Και ξαφνικά ο Κύριος μας ανοίγει τα μάτια μας και βλέπουμε. Τί όμως έκανε τότε ο Πέτρος? Έπεσε μπροστά στα πόδια Του, τρομαγμένος από το γεγονός ότι βρίσκεται μπροστά στο Θεό το Ζώντα που εκτελεί θαύματα. Του είπε: Είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, ανάξιος για Εσένα και για το ότι βρίσκεσαι κοντά μου, στο καΐκι μου. Φύγε από μένα! Φοβήθηκε να είναι τόσο κοντά στο θαυματουργό Θεό.
Ο Κύριος όμως που τον επέλεξε, που τον προόρισε για την υπηρεσία Του, του απάντησε: Να μη φοβάσαι! Από νυν τους ανθρώπους θα αγρεύσεις! Δηλαδή, από τώρα και στο εξής δεν θα ρίξεις τα δίχτυα σου στη θάλασσα, αλλά στη γη, για να εμπνεύσεις πολλούς ανθρώπους για τη Βασιλεία του Ουρανού. Δεν είδες ακόμα όλα όσα κάνω. Τώρα θα συμμετέχεις στο Έργο Μου!
Γι΄αυτό μιλάει το σημερινό Ευαγγέλιο. Μιλάει σ΄όλους μας, γιατί όλοι ανήκουμε στο Χριστό, επειδή κοντά στον καθέναν από μας βαδίζει ο Χριστός, όπως όταν πήρε το δρόμο για Εμμαούς μαζί με τους μαθητές Του που δεν Τον αναγνώρισαν αρχικά – μόνο μετά, όταν ευλόγησε και έκοψε μαζί τους το ψωμί. Άκουγαν, όμως, τα λόγια Του και έκαιγε η καρδιά τους από ότι άκουγαν. Όλοι είμαστε σε μια τέτοια κατάσταση. Προχωράμε στη ζωή μας και ο Χριστός μας συνοδεύει, πορεύεται κοντά μας και μιλάει με μας. Μας αποκαλύπτει μυστήρια της Βασιλείας του Θεού και μας εξηγεί πράγματα που πριν δεν τα είχαμε καταλάβει ακόμα. Σε οποιαδήποτε στιγμή όμως μπορεί να μας εκλέξει. Όχι οπωσδήποτε για το ιερατείο, αλλά και για μια οποιαδήποτε υπηρεσία: Μπορεί να μας πει: Τώρα πήγαινε! Σε στέλνω ...
Θα μπορέσουμε να το κάνουμε όμως μόνο αφού έχουμε συναντήσει πριν το Χριστό – πρόσωπο με πρόσωπο – τρομαγμένοι από μια τέτοια συνάντηση με το Θεό το Ζώντα, ξέροντας ότι δεν είμαστε άξιοι να είμαστε κοντά Του. Μόνο τότε θα μας πει: Πήγαινε! Πορεύσου μαζί Μου, πήγαινε εν ονόματι Μου και πράξε το έργο του Θεού στη γη!
Ο καθένας που Τον στέλνει ο Κύριος για να κηρύξει τον Χριστό, δεν είναι μόνος του, επειδή με καθέναν βαδίζει ο Ίδιος ο Χριστός και η ευλογία και η χάρη του Θεού είναι μαζί με καθέναν που συνειδητοποιεί τη δική του απόλυτη και άπειρη ανικανότητα. Και έτσι ο Θεός εκτελεί ότι ένας άνθρωπος μόνος του, που όμως μόνο με τις δικές του δυνάμεις ποτέ δεν θα μπορούσε να εκτελέσει.
Αμήν