Εδώ στο νησί μου είμαι βασιληάς. Περπατώ με μεγάλα βήματα. Είμαι στο κέφι και καταλαβαίνω το Θεό και τους προγόνους μου, να μου κρατάν σιωπηλή συντροφιά. Από πάνω απ’ το νησί μου είμαι ανοιχτά τα ουράνια… Απάνω σε τούτους τους βράχους πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, όπως οι παλαιότεροι της γενιάς μου. Έμαθα να βλέπω με το μάτι του αγριμιού, που ζει μέσα στη μεγάλη λευτεριά του Θεού, και δε μου είναι μπορετό να καταλάβω πολλά πράματα απ’ εκείνα που έχουν μέσα στο κεφάλι τους οι άνθρωποι της πολιτείας. Φώτης Κόντογλου
