Τέταρτη Κυριακή του Λουκά (Κεφ. η΄, 5-15) σήμερα, αγαπητοί, και η Εκκλησία εορτάζει μαζί και τη μνήμη των θεοφόρων Πατέρων της Ζ΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθαν και ρύθμισαν το ζήτημα της Εικονομαχίας.
Ακούμε στο Ευαγγέλιο τη γνωστή μας παραβολή «του Καλού Σπορέως». Και μας λέγει το αθάνατο στόμα του Χριστού πως εξήλθε ένας σπορέας, δηλαδή ο Ιδιος ήλθε από τον ουρανό στη γη να σπείρει τον σπόρο Του, τον θείο Του λόγο.
Κι ένα μέρος έπεσε κοντά στον δρόμο, καθώς έσπερνε, και το καταπάτησαν οι διαβάτες και το έφαγαν τα πετεινά του ουρανού. Αλλο μέρος έπεσε πάνω στην πέτρα, και επειδή είχε λίγο χώμα και δεν είχε υγρασία, μόλις φύτρωσε, ξεράθηκε από τον ήλιο. Αλλο μέρος έπεσε στη γη, που είχε και σπόρους από αγκάθια, και καθώς φύτρωσε, φύτρωσαν μαζί και τα αγκάθια και το έπνιξαν. Αλλο μέρος έπεσε στη γη τη μαλακή και εύφορη και έφερε εκατό φορές καλύτερο αποτέλεσμα.
Τον Κύριο, στη συνέχεια, Τον ρώτησαν οι Μαθηταί του: «Ποια είναι η έννοια της πα ραβολής;» - και εκείνος τους απάντησε: «Σε σας δίνεται η Χάρη να καταλαβαίνετε τα μυστήρια του Θεού. Στους άλλους» -και εννοούσε εδώ τους σκληρούς και τους πωρωμένους- «δεν γίνεται αυτό, γιατί αφενός έτσι τους αξίζει, και αφετέρου το κάνω από φιλανθρωπία να μη σκληρύνουν και γίνουν περισσότερο πω- ρωμένοι και αγριότεροι μαθαίνοντας την αλήθεια».
Τους εξήγησε στη συνέχεια την έν νοια της παραβολής. Υπάρχουν τέσσερις απο- δέκτες του λόγου του Θεού, γιατί ο σπόρος, όπως τους είπε, είναι ο λόγος του Θεού. Οι πρώτοι είναι οι σκληροί και οι πωρωμένοι, που 'ναι σαν τον δρόμο, κι όταν ακούσουν τον θείο λόγο έρχεται ο διάβολος και τους τον παίρνει. Υπάρχει ο διάβολος, οντότητα πραγματική, και δεν είναι κάτι το αόριστο και κάτι το νεφελώδες, οντότητα πραγματική και παγκάκιστη.
Οι άλλοι, που είναι η πέτρα που έπεσε ο σπόρος, είναι αυτοί που δέχονται με χαρά τον λόγο του Θεού, μα σαν έλθει πειρασμός, τα αφήνουν όλα και προδίνουν τον Χριστό και τον λόγο Του. Οι τρίτοι αποδέκτες είναι εκείνοι οι οποίοι αγαπούν τον λόγο, τον ενστερνίζονται, αλλά συνάμα θέλουν να 'χουν και τ' άλλο τους πόδι στον κόσμο, να ταιριάξουν τα αταίριαστα, και να κάνουν μείξη αμείκτων.
Και έτσι ο σπόρος, ο λόγος του Θεού, συμπνίγεται, καταστρέφεται από τις μέριμνες, τις ηδονές και προπα- ντός απ' την προσπάθεια του ανθρώπου να πλουτίσει και να τα οικονομήσει. Το βλέπουμε καλά σήμερα αυτό, γι' αυτό και είμαστε τόσο δύσκολα. Και μην κατακρίνουμε με τρόπο άσπλαχνο, γιατί οι περισσότεροι εμπίπτουμε σ' αυτή την κατηγορία των αποδεκτών του θείου λόγου. Τέλος, τέταρτοι αποδέκτες είναι οι ψυ- χές εκείνες που 'ναι σαν τη γη την καλή, την αγαθή και την εύφορη, που παίρνουν τον λόγο του Θεού, τον κρατάνε, τον καρποφορούν μέχρι το τέλος και αποφέρουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Τελειώνοντας ο Χριστός ύψωσε τη φω νή Του και τους είπε: «Αυτός που έχει αφτιά να ακούει, ας ακούει». Και εννοεί τα αφτιά της ψυχής και τα μάτια της ψυχής, γιατί ο λόγος του Θεού δεν είναι εύκολη διαδικασία. Σπείρεται στις ψυχές μας διά του Ευαγγελίου, αλλά και διά των βασάνων της ζωής και των περιστάσεων του βίου. Σπείρεται αφειδώς.
Μακάρι εμείς να 'μαστε σε θέση όλοι ν' ανήκουμε στην τέταρτη κατηγορία των απο- δεκτών του θείου λόγου, να 'μαστε «γη καλή και αγαθή», και δεχόμενοι τον λόγο και καρποφορώντας τον με υπομονή να κληρονομή- σουμε τον Παράδεισο και τη Θεία Βασιλεία του Κυρίου μας.
Αμήν.
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη - Το κήρυγμα της Κυριακής)