Σαν σήμερα πριν 182
χρόνια στο πλατύσκαλο του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, δολοφονήθηκε ο Πρώτος
Κυβερνήτης του Έθνους ο Ιωάννης Καποδίστριας. Σε τούτο τον Ιερό
Ναό, που σήμερα είναι ο πιο εγκαταλελειμένος σε ολόκληρο το Ναύπλιο. Σύμπτωση θα
μου πείτε, αλλά πολλές έως άπειρες οι συμπτώσεις που έχουν σχέση με την απώλεια
μνήμης σχετικά με την ιστορία μας. Ειδικά σε ότι έχει σχέση με τον Πρώτο
Κυβερνήτη, που μέσα απ’ τις ανέκδοτες επιστολές του χαρακτήρισα Άγιο της
πολιτικής, θα πρέπει οι Eλληνίδες και Έλληνες να υποστούν λοβοτομή. Δεν συμφέρει
κανένα σύστημα το Πρότυπο Άγιος Κυβερνήτης, γιατί πολύ απλά ο Ιωάννης
Καποδίστριας υπήρξε ο μόνος αυθεντικός αντισυστημικός. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας
Ελβετός τραπεζίτης, ο John Eynard, που η Πατρίδα μας του χρωστά πολλά, θα γράψει
ότι στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε η Ελλάς. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο
Γερμανός Γκαίτε, που γνώριζε προσωπικά τον Κυβερνήτη, θα γράψει όταν
Πηγή Συνοδοιπορία
πληροφορήθηκε την δολοφονία του, «από τούτη την στιγμή παύω να είμαι
Φιλέλλην...». Από εκείνη την στιγμή και μέχρι σήμερα πολλοί Γερμανοί έπαψαν να
είναι Φιλέλληνες.
Οι αναφορές της κ. Μέρκελ και των κ. Σόιμπλε, Βεστερβέλε, και εκείνου του Γερμανο-Βιετναμέζου Ρέσλερ (ευτυχώς πήγε σπίτι του),το επιβεβαιώνουν.
Υπάρχει μια επιστολή που έστειλε ο Κυβερνήτης απ’ την Αγία Πετρούπολη στις 14 Ιουλίου 1827 και εμπεριέχει μια συγκλονιστική πρόταση, «ώ αγαπητοι αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει». Έχει αποδεχθεί να είναι ο Τιμονιέρης του Έθνους, όπως τον όρισε η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνος. Γράφει την συγκεκριμένη επιστολή και την απευθύνει σε Έλληνες ομογενείς. Με μια όμως διαφορά σε σχέση με το σήμερα. Την απευθύνει σε πλούσιους Έλληνες ομογενείς, αφού στην Ελλάδα υπήρχαν τότε μόνον φτωχοί Έλληνες γηγενείς. Ακριβώς όπως και σήμερα... Ενώ υπάρχουν πλούσιοι Έλληνες γηγενείς πληρώνουν οι φτωχοί μισθωτοί, οι φτωχοί συνταξιούχοι, οι φτωχοί μικρομεσαίοι. Πληρώνουν ακόμη και οι άνεργοι.
Αγαπητοί αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει θα γράψει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Όμως αξίζει να δούμε τι ακριβώς γράφει λίγο πιο πάνω στην ίδια επιστολή του. «Σας ορκίζω λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, εις το όνομα της Αγίας ημών Πίστεως, βοηθήσατε την Πατρίδα, βοηθήσατε την άνευ αναβολής. Άν είσθε Χριστιανοί, άν είσθε Έλληνες, άν αγαπάτε το Έθνος σας». Τολμάει και ζητά, αφού πρώτα εκείνος έδωσε τα πάντα. Τολμάει και ζητά, αφού σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη με τα δικά του χρήματα. Τολμάει και ζητά, αφού έβαλε υποθήκη τα δικά του κτήματα στην Κέρκυρα, προκειμένου να φέρει στους πεινασμένους Έλληνες δυο φορτηγίδες στάρι απ’ την Μάλτα. Τολμάει και ζητά, ακόμη και όταν οι προσωπικοί του ιατροί (ο ίδιος ιατρός), τον συμβουλεύουν να τραφεί επιτέλους επαρκώς γιατί κινδυνεύει η ζωή του, και φυσικά να εισπράξουν την απάντηση του. «Τότε και μόνον τότε θα τραφώ επαρκώς, όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά...» Ας τ’ ακούει αυτά ο παροπλισμένος «πολιτικός» του μαζί τα φάγαμε... Στο σημείο αυτό αξίζει να προσθέσω λίγες γραμμές του από επιστολή του προς τον Πνευματικό του, Μητροπολίτη Ιγνάτιο. Η επιστολή είναι γραμμένη απ’ την Ελλάδα και φέρει ημερομηνία 10 Ιουνίου 1828. Μόλις έχει καταφθάσει χρηματική βοήθεια απ’ την Ρωσία ύψους 500.000 φράγκων. Οι γενναίοι μας Έλληνες χαίρονται. Μόνον ολίγοι τινές απατώνται, νομίζοντες ότι τα χρήματα τούτα είναι δι’ αυτούς, και μέλλουσι να πάθωσιν ότι έπαθον και αι λίραι του δανείου... Ότι μεν κλέπτουσι παντού όπου διοίκησις υπάρχει, είναι αναμφίβολον. Αλλά δεν ευρίσκεται τόπος εις εμέ γνωστός, όπου πλησίον των κλεπτών υφίστανται χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών αγαίων, ανεστίων και καταπεινώντων ως εν Ελλάδι. Στοχασθήτε Δεσπότη μου, ότι αι άθλιαι αυταί οικογένειαι πάσχουσι εξ’ αιτίας των κλεπτιστάντων αρχόντων, υπουργών και καπιτάνων... Ενθαρρύνετε με, να είμαι συγκαταβατικός προς μίαν δράκαν ανθρωπαρίων μεταλλοθέων...
Και φυσικά δολοφονήθηκε. Όμως οι τρείς τελευταίες λέξεις του κειμένου σκιαγραφούν τα πάντα. Δράκα, ανθρωπαρίων, μεταλλοθέων. Μία φατρία ανθρωπαρίων αφού άνθρωποι δεν μπορεί να είναι, και που προσκυνούν το χρήμα αφού αυτό είναι ο δικός τους Θεός. Όσον αφορά την σημερινή δράκα διαπιστώνουμε την «μεταμέλεια». Ιδού ο ένοχος, ο μοναδικός ένοχος. Άκης Τζοχατζόπουλος... Μπορούμε τώρα όλοι να πάμε ευχαριστημένοι στα μαξιλάρια μας. Με μια «λεπτομέρεια». Κάποιων τα μαξιλάρια βρίσκονται στις βίλλες τους και κάποιων άλλων στο σκοτεινό και υγρό τούνελ, που οι άλλοι τους έχουν τοποθετήσει τουλάχιστον 40 χρόνια, να περιμένουν το φώς απ’ αυτούς που σήμερα έχουν οδηγήσει 500.000 οικογένειες χωρίς κάν το φώς της ΔΕΗ. Άς θυμηθούμε τους στίχους του Διονυσίου Σολωμού. «Αγαπημένε μου λαέ, καλέ κι’ αδικημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε...»
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον των κομμάτων. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι υπέρ ενός θεσμού που διαχωρίζει αντί να ενώνει, αυτός ο άνθρωπος της ενότητος, αυτός που έγραψε, «ευαγγελίσασθε την ομόνοιαν, διδάξατε την φιλαδελφείαν, την προς αλλήλους αγάπην, ίνα ώσιν οι πάντες εις εν». Γνωρίζουμε άραγε Ποιός είπε το αγαπάτε αλλήλους; Γνωρίζουμε άραγε και ποια ηπήρξε η τελευταία Του παρακαταθήκη προς την ανθρωπότητα; «Την δόξαν ήν δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν». Για όσους δεν το υποψιαστήκατε ο Θεός. Για όσους δεν το αντιληφθήκατε ο Ενσαρκωμένος Λόγος. Για όσους κουνάτε συγκαταβατικά την κεφαλή επιβεβαιώνω. Ο Ιησούς Χριστός. Μόνο που η κεφαλή θα πρέπει να κινείται συγκαταβατικά, κι’ αν κλείνει, μόνον προς Εκείνον. Διαφορετικά δεν πρέπει να σκύβει σε κανέναν άλλον. Όχι να σκύβει στην δράκα των μεταλλοθέων ανθρωπαρίων. Το Γένος των Ελλήνων δεν είναι δημιουργημένο για να σκύβει. Το Γένος των Ελλήνων είναι φτιαγμένο για να είναι όρθιο και όχι να σέρνεται. Το Γένος των Ελλήνων είναι φώς που προσφέρεται σε όσους το ζητήσουν. Είναι για τις κορυφές και όχι για τα σκοτεινά και υγρά τούνελ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον κάθε κομματισμού. Οι επίγονοι του έβαψαν μπλέ, πράσινους, κόκκινους, ενίοτε και μαύρους ακόμη και τους παραδοσιακούς Ελληνικούς καφενέδες τους. Και μετά παραπονιόμαστε.
Κάτι ήξερε ο Αινστάιν όταν διαπίστωνε το άπειρο της ανθρώπινης βλακείας, εκτός απ’ το άπειρο του σύμπαντος. Εμείς συνεχίζουμε «να βάφουμε τους καφενέδες μας» και εκείνοι σχηματίζουν κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας όλοι μαζί για να μας σώσουν, αφού κανένας μόνος του δεν έπειθε. Μας το έδειξαν κατάματα με τον συνασπισμό των Τριών, και εμείς (τέλος πάντων όσοι εξ’ ημών), συνεχίζουμε να απαντάμε στις στημένες δημοσκοπήσεις τους. Τις δημοσκοπήσεις που παρ’ όλο το στήσιμο δείχνουν και κάτι αληθινό, παρ’ ότι οι αναλυτές δεν το σχολιάζουν, παρ’ ότι από αυτό έπρεπε να ξεκινούν αφού αυτό πλειοψηφεί. Και ποιο είναι αυτό; Ο ΚΑΝΕΝΑΣ...Τι ποσοστό λαμβάνει ο ΚΑΝΕΝΑΣ; Κυμαίνεται μεταξύ 30% - 50%. Δεν φτάνει όμως ότι δεν το δείχνουν, αλλά ξαναβάφτισαν και τον ΚΑΝΕΝΑ. Και ποιό το όνομα του μορφώματος; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΗ ΨΗΦΟΣ... Προφανώς ο ΚΑΝΕΝΑΣ ενοχλεί ακόμη και ως λέξη.
Όμως η 182η επέτειος της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια συμπίπτει και με τρία σημαντικά γεγονότα. Πρώτον αυτό της Χρυσής Αυγής και της βίας των νεοναζιστών της. Δεύτερον το κλείσιμο μερικών πανεπιστημίων μας με κορυφαίο το Καποδιστριακό... Τρίτον με την εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας προς τα σχολειά της Πατρίδος μας, για το προαιρετικό πλέον μάθημα των Θρησκευτικών. ( Χαρές η Ρεπούση...). Για να τα δούμε. Το μόρφωμα του συστήματος που αυτοαποκαλείται Χρυσή Αυγή, ενώ είναι οφθαλμοφανέστατο ότι αποτελεί Κατάμαυρη Δύση. Ενοχλεί η βία της, αλλά η «τέταρτη» εξουσία, που ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι και αυτή υποδουλωμένη, επιμένει να αγνοεί αυτό που είπε ο Γκάντι.
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ.
Αγνοεί υποκριτικά ποιός δημιουργεί φόβο στον Ελληνικό λαό. Αγνοεί υποκριτικά ότι 3000 συνάνθρωποι μας αυτοκτόνησαν απ’ τον φόβο απώλειας της αξιοπρέπειας τους. Αγνοεί υποκριτικά ότι οι «βιαστές» είναι τα δανεικά, οι δανειακές συμβάσεις, και τα μνημόνια. Παρακάμπτοντας το κλείσιμο των Ελληνικών πανεπιστημίων αρκεί η αναφορά στο όνομα του, αρκεί η αναφορά ότι τα τηλεοπτικά συνεργεία παίρνουν εικόνα από τα Προπύλαια του και ζουμάρουν μόνο σε ένα άγαλμα που στέκεται μπροστά, αυτό του Αδαμαντίου Κοραή.
Το άγαλμα του Ιωάννη Καποδίστρια, απ’ όπου και το όνομα, και βρίσκεται δίπλα απ’ αυτό του Κοραή απουσιάζει παντελώς. Θεέ και Κύριε ακόμη και το άγαλμα τρομάζει; Άς κλείσουμε το τρίπτυχο των γεγονότων με την υπουργική εγκύκλιο για την προαιρετικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Με την εγκύκλιο αυτή όποιος μαθητής επιθυμεί την απαλλαγή του απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών θα πρέπει να το δηλώσει. Θα πρέπει για την ακρίβεια να το δηλώσουν οι γονείς του. Και προσοχή όχι μόνον ο ένας γονιός αλλά και οι δυο. Χωρίς τον παραμικρό υπαινιγμό ειρωνείας επιτρέψτε μου να συγχαρώ τον κ. Υπουργό. Ζητά με την εγκύκλιο του την υπογραφή των γονιών ώστε το παιδί τους να απαλλαγεί απ’ την εκμάθηση του συγκεκριμένου μαθήματος, άλλωστε ισχύει και για άλλα, σε υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599. Συγχαίρω τον κ. Υπουργό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όπως είχε καταντήσει το μάθημα των θρησκευτικών ορθώς και έγινε προαιρετικό. Ο δεύτερος είναι ότι Τον Χριστό δεν τον επιβάλλεις υποχρεωτικά. Ο Ελευθερωτής δεν υποχρεώνει. Άλλωστε ο Ίδιος είπε, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Όποιος δεν επιθυμεί αρκεί η υπογραφή του. Εγγράφως θα πρέπει να Τον αρνηθεί. Το εγγράφως σημαίνει πρακτική και οφθαλμοφανής άρνηση. Πρακτική άλλωστε ήταν και μια άλλη άρνηση πριν 2.000 χρόνια που οδήγησε στην Σταύρωση. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά υπήρξε φιλί. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά 30 αργύρια υπήρξαν. Όμως τρείς μόλις ημέρες κράτησε το φιλί, και τα 30 αργύρια ακόμη λιγότερες. Γιατί η Σταύρωση ήταν το προοίμιο της Ανάστασης. Σταυρώνεται σήμερα ο Ελληνικός λαός. Είναι το προοίμιο της δικής του ανάστασης. Τώρα θα έλθει. Όχι βέβαια γιατί το γνωρίζω. Όχι γιατί το γράφω. Όχι γιατί το βροντοφωνάζω. Απλά παρατηρώντας τα συμβαίνοντα όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει πουθενά το παραμικρό φώς, ούτε καν απ΄την αναλαμπή ενός μικρού αναμμένου κεριού. Διαπιστώνω πραγματικά την έλλειψη έστω και της παραμικρής ελπίδας. Όμως το ίδιο αυτό γεγονός που μας οδηγεί στην ματαιότητα, το ίδιο αυτό γεγονός είναι που θα πρέπει και να μας δίνει κουράγιο. Εκεί που πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα εκεί κρύβεται η ΑΛΗΘΙΝΗ...
Άλλωστε ελπίς βλεπομένη ουκ έστι ελπίς.
Όμως με την επέτειο της δολοφονίας του Αγίου της πολιτικής άρχισα, με αυτήν θα τελειώσω. Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει σε άγος. Τι σημαίνει άγος και γιατί το επικαλούμαι; Άγος σημαίνει ντροπή και κατάρα. Η λέξη είναι αρχαιοελληνική και παραπέμπει και σε ένα αρχαιοελληνικό άγος που πραγματοποιήθηκε στην πόλη των Αθηνών το 632 π.Χ. Πρωταγωνιστής ο ευγενής από τα Μέγαρα Κύλων που θέλησε να καταλάβει τυραννικά την πόλη των Αθηνών. Οι Αθηναίοι τον αντιμετώπισαν και εκείνος διέφυγε στα Μέγαρα. Οι δικοί του δεν κατάφεραν να ξεφύγουν και κατέφυγαν ικέτιδες στον βωμό της Αθηνάς Παλλάδος στην Ακρόπολη, γνωρίζοντας ότι η ιερότης του χώρου θα συνετίσει τους διώκτες τους. Οι Αθηναίοι όμως δεν τον σεβάστηκαν, με αποτέλεσμα να τους κατασφάξουν. Αυτό αποτέλεσε τεράστια ντροπή και εντός των Αθηνών και εκτός. Την ντροπή ακολούθησε η κατάρα. Δεινά, θάνατοι, θεομηνίες. Οι πάντες κατάλαβαν ότι το ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ θα τους ακολουθεί αιωνίως, εάν έμπρακτα δεν εξευμενίσουν τους Θεούς. Τον εξευμενισμό πρότεινε ο Επιμενίδης, Ιερεύς απ’ την Φαιστό της Κρήτης. Στον λόφο της Μουνιχίας έπρεπε να αφεθούν ελεύθερα πρόβατα. Όπου το καθένα θα σταματούσε εκεί έπρεπε να θυσιαστεί και στο ίδιο σημείο να στηθεί βωμός. Και έτσι έγινε. Η ντροπή έφυγε και το άγος ξεπλύθηκε. Αρχαίοι Έλληνες διέπραξαν την αποτρόπαια πράξη. Νεο- Έλληνες δολοφόνησαν τον Κυβερνήτη. Σε τόπο ιερό πραγματοποιήθηκε η αρχαιοελληνική κακουργία. Σε τόπο ιερό έγινε η επόμενη στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Η ντροπή η αρχαιοελληνική ξεπέρασε τα σύνορα των Αθηνών. Η ντροπή η νεοελληνική ξεπέρασε και τα σύνορα της Ευρώπης φθάνοντας μέχρι την Αμερική. Οι συμφορές της Αρχαίας Αθήνας την ακολούθησαν για πολλά χρόνια. Αρκεί μια ματιά στην νεοεελληνική ιστορία για να αντιληφθούμε τις μέχρι και σήμερα συμφορές. Άραγε θα βρεθεί κάποιος Επιμενίδης;
Πολλοί ομιλούν, γράφουν οι περισσότεροι, αλλά πάρα πολλοί αγνοούν τον μακαριστό Άγιο Αγιορείτη Γέροντα Παΐσιο. Τα τελευταία χρόνια βιβλία για τον Άγιο Γέροντα έχουν γραφεί. Ομιλίες, ακόμη και συνέδρια έχουν πραγματοποιηθεί. Το διαδίκτυο γεμάτο. Κυρίως οι προφητείες του...που αναμένουμε. Άς δούμε όμως μια προφητεία του που πραγματοποιείται. Είπε, «είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού Προτύπου. Προς μίμηση απ’ τους πολιτικούς μας, αλλά και προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ του Έθνους…». Άν ο Άγιος Γέροντας Παίσιος εννοούσε κάποιον άλλο εκτός του Προτύπου Ιωάννη Καποδίστρια, θα επιθυμούσα και εγώ να το πληροφορηθώ... Μέχρι τότε οι 137 ανέκδοτες επιστολές του θα κοσμούν το έργο Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής, και θα προβάλλεται το Ιδανικό Πρότυπο Κυβερνήτου. Εάν οι πολιτικοί μας το μιμηθούν θα το δούμε. Μέχρι τότε ας αποκτήσουμε τα ορθά κριτήρια για την επιλογή τους...
Οι αναφορές της κ. Μέρκελ και των κ. Σόιμπλε, Βεστερβέλε, και εκείνου του Γερμανο-Βιετναμέζου Ρέσλερ (ευτυχώς πήγε σπίτι του),το επιβεβαιώνουν.
Υπάρχει μια επιστολή που έστειλε ο Κυβερνήτης απ’ την Αγία Πετρούπολη στις 14 Ιουλίου 1827 και εμπεριέχει μια συγκλονιστική πρόταση, «ώ αγαπητοι αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει». Έχει αποδεχθεί να είναι ο Τιμονιέρης του Έθνους, όπως τον όρισε η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνος. Γράφει την συγκεκριμένη επιστολή και την απευθύνει σε Έλληνες ομογενείς. Με μια όμως διαφορά σε σχέση με το σήμερα. Την απευθύνει σε πλούσιους Έλληνες ομογενείς, αφού στην Ελλάδα υπήρχαν τότε μόνον φτωχοί Έλληνες γηγενείς. Ακριβώς όπως και σήμερα... Ενώ υπάρχουν πλούσιοι Έλληνες γηγενείς πληρώνουν οι φτωχοί μισθωτοί, οι φτωχοί συνταξιούχοι, οι φτωχοί μικρομεσαίοι. Πληρώνουν ακόμη και οι άνεργοι.
Αγαπητοί αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει θα γράψει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Όμως αξίζει να δούμε τι ακριβώς γράφει λίγο πιο πάνω στην ίδια επιστολή του. «Σας ορκίζω λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, εις το όνομα της Αγίας ημών Πίστεως, βοηθήσατε την Πατρίδα, βοηθήσατε την άνευ αναβολής. Άν είσθε Χριστιανοί, άν είσθε Έλληνες, άν αγαπάτε το Έθνος σας». Τολμάει και ζητά, αφού πρώτα εκείνος έδωσε τα πάντα. Τολμάει και ζητά, αφού σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη με τα δικά του χρήματα. Τολμάει και ζητά, αφού έβαλε υποθήκη τα δικά του κτήματα στην Κέρκυρα, προκειμένου να φέρει στους πεινασμένους Έλληνες δυο φορτηγίδες στάρι απ’ την Μάλτα. Τολμάει και ζητά, ακόμη και όταν οι προσωπικοί του ιατροί (ο ίδιος ιατρός), τον συμβουλεύουν να τραφεί επιτέλους επαρκώς γιατί κινδυνεύει η ζωή του, και φυσικά να εισπράξουν την απάντηση του. «Τότε και μόνον τότε θα τραφώ επαρκώς, όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά...» Ας τ’ ακούει αυτά ο παροπλισμένος «πολιτικός» του μαζί τα φάγαμε... Στο σημείο αυτό αξίζει να προσθέσω λίγες γραμμές του από επιστολή του προς τον Πνευματικό του, Μητροπολίτη Ιγνάτιο. Η επιστολή είναι γραμμένη απ’ την Ελλάδα και φέρει ημερομηνία 10 Ιουνίου 1828. Μόλις έχει καταφθάσει χρηματική βοήθεια απ’ την Ρωσία ύψους 500.000 φράγκων. Οι γενναίοι μας Έλληνες χαίρονται. Μόνον ολίγοι τινές απατώνται, νομίζοντες ότι τα χρήματα τούτα είναι δι’ αυτούς, και μέλλουσι να πάθωσιν ότι έπαθον και αι λίραι του δανείου... Ότι μεν κλέπτουσι παντού όπου διοίκησις υπάρχει, είναι αναμφίβολον. Αλλά δεν ευρίσκεται τόπος εις εμέ γνωστός, όπου πλησίον των κλεπτών υφίστανται χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών αγαίων, ανεστίων και καταπεινώντων ως εν Ελλάδι. Στοχασθήτε Δεσπότη μου, ότι αι άθλιαι αυταί οικογένειαι πάσχουσι εξ’ αιτίας των κλεπτιστάντων αρχόντων, υπουργών και καπιτάνων... Ενθαρρύνετε με, να είμαι συγκαταβατικός προς μίαν δράκαν ανθρωπαρίων μεταλλοθέων...
Και φυσικά δολοφονήθηκε. Όμως οι τρείς τελευταίες λέξεις του κειμένου σκιαγραφούν τα πάντα. Δράκα, ανθρωπαρίων, μεταλλοθέων. Μία φατρία ανθρωπαρίων αφού άνθρωποι δεν μπορεί να είναι, και που προσκυνούν το χρήμα αφού αυτό είναι ο δικός τους Θεός. Όσον αφορά την σημερινή δράκα διαπιστώνουμε την «μεταμέλεια». Ιδού ο ένοχος, ο μοναδικός ένοχος. Άκης Τζοχατζόπουλος... Μπορούμε τώρα όλοι να πάμε ευχαριστημένοι στα μαξιλάρια μας. Με μια «λεπτομέρεια». Κάποιων τα μαξιλάρια βρίσκονται στις βίλλες τους και κάποιων άλλων στο σκοτεινό και υγρό τούνελ, που οι άλλοι τους έχουν τοποθετήσει τουλάχιστον 40 χρόνια, να περιμένουν το φώς απ’ αυτούς που σήμερα έχουν οδηγήσει 500.000 οικογένειες χωρίς κάν το φώς της ΔΕΗ. Άς θυμηθούμε τους στίχους του Διονυσίου Σολωμού. «Αγαπημένε μου λαέ, καλέ κι’ αδικημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε...»
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον των κομμάτων. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι υπέρ ενός θεσμού που διαχωρίζει αντί να ενώνει, αυτός ο άνθρωπος της ενότητος, αυτός που έγραψε, «ευαγγελίσασθε την ομόνοιαν, διδάξατε την φιλαδελφείαν, την προς αλλήλους αγάπην, ίνα ώσιν οι πάντες εις εν». Γνωρίζουμε άραγε Ποιός είπε το αγαπάτε αλλήλους; Γνωρίζουμε άραγε και ποια ηπήρξε η τελευταία Του παρακαταθήκη προς την ανθρωπότητα; «Την δόξαν ήν δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν». Για όσους δεν το υποψιαστήκατε ο Θεός. Για όσους δεν το αντιληφθήκατε ο Ενσαρκωμένος Λόγος. Για όσους κουνάτε συγκαταβατικά την κεφαλή επιβεβαιώνω. Ο Ιησούς Χριστός. Μόνο που η κεφαλή θα πρέπει να κινείται συγκαταβατικά, κι’ αν κλείνει, μόνον προς Εκείνον. Διαφορετικά δεν πρέπει να σκύβει σε κανέναν άλλον. Όχι να σκύβει στην δράκα των μεταλλοθέων ανθρωπαρίων. Το Γένος των Ελλήνων δεν είναι δημιουργημένο για να σκύβει. Το Γένος των Ελλήνων είναι φτιαγμένο για να είναι όρθιο και όχι να σέρνεται. Το Γένος των Ελλήνων είναι φώς που προσφέρεται σε όσους το ζητήσουν. Είναι για τις κορυφές και όχι για τα σκοτεινά και υγρά τούνελ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον κάθε κομματισμού. Οι επίγονοι του έβαψαν μπλέ, πράσινους, κόκκινους, ενίοτε και μαύρους ακόμη και τους παραδοσιακούς Ελληνικούς καφενέδες τους. Και μετά παραπονιόμαστε.
Κάτι ήξερε ο Αινστάιν όταν διαπίστωνε το άπειρο της ανθρώπινης βλακείας, εκτός απ’ το άπειρο του σύμπαντος. Εμείς συνεχίζουμε «να βάφουμε τους καφενέδες μας» και εκείνοι σχηματίζουν κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας όλοι μαζί για να μας σώσουν, αφού κανένας μόνος του δεν έπειθε. Μας το έδειξαν κατάματα με τον συνασπισμό των Τριών, και εμείς (τέλος πάντων όσοι εξ’ ημών), συνεχίζουμε να απαντάμε στις στημένες δημοσκοπήσεις τους. Τις δημοσκοπήσεις που παρ’ όλο το στήσιμο δείχνουν και κάτι αληθινό, παρ’ ότι οι αναλυτές δεν το σχολιάζουν, παρ’ ότι από αυτό έπρεπε να ξεκινούν αφού αυτό πλειοψηφεί. Και ποιο είναι αυτό; Ο ΚΑΝΕΝΑΣ...Τι ποσοστό λαμβάνει ο ΚΑΝΕΝΑΣ; Κυμαίνεται μεταξύ 30% - 50%. Δεν φτάνει όμως ότι δεν το δείχνουν, αλλά ξαναβάφτισαν και τον ΚΑΝΕΝΑ. Και ποιό το όνομα του μορφώματος; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΗ ΨΗΦΟΣ... Προφανώς ο ΚΑΝΕΝΑΣ ενοχλεί ακόμη και ως λέξη.
Όμως η 182η επέτειος της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια συμπίπτει και με τρία σημαντικά γεγονότα. Πρώτον αυτό της Χρυσής Αυγής και της βίας των νεοναζιστών της. Δεύτερον το κλείσιμο μερικών πανεπιστημίων μας με κορυφαίο το Καποδιστριακό... Τρίτον με την εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας προς τα σχολειά της Πατρίδος μας, για το προαιρετικό πλέον μάθημα των Θρησκευτικών. ( Χαρές η Ρεπούση...). Για να τα δούμε. Το μόρφωμα του συστήματος που αυτοαποκαλείται Χρυσή Αυγή, ενώ είναι οφθαλμοφανέστατο ότι αποτελεί Κατάμαυρη Δύση. Ενοχλεί η βία της, αλλά η «τέταρτη» εξουσία, που ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι και αυτή υποδουλωμένη, επιμένει να αγνοεί αυτό που είπε ο Γκάντι.
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ.
Αγνοεί υποκριτικά ποιός δημιουργεί φόβο στον Ελληνικό λαό. Αγνοεί υποκριτικά ότι 3000 συνάνθρωποι μας αυτοκτόνησαν απ’ τον φόβο απώλειας της αξιοπρέπειας τους. Αγνοεί υποκριτικά ότι οι «βιαστές» είναι τα δανεικά, οι δανειακές συμβάσεις, και τα μνημόνια. Παρακάμπτοντας το κλείσιμο των Ελληνικών πανεπιστημίων αρκεί η αναφορά στο όνομα του, αρκεί η αναφορά ότι τα τηλεοπτικά συνεργεία παίρνουν εικόνα από τα Προπύλαια του και ζουμάρουν μόνο σε ένα άγαλμα που στέκεται μπροστά, αυτό του Αδαμαντίου Κοραή.
Το άγαλμα του Ιωάννη Καποδίστρια, απ’ όπου και το όνομα, και βρίσκεται δίπλα απ’ αυτό του Κοραή απουσιάζει παντελώς. Θεέ και Κύριε ακόμη και το άγαλμα τρομάζει; Άς κλείσουμε το τρίπτυχο των γεγονότων με την υπουργική εγκύκλιο για την προαιρετικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Με την εγκύκλιο αυτή όποιος μαθητής επιθυμεί την απαλλαγή του απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών θα πρέπει να το δηλώσει. Θα πρέπει για την ακρίβεια να το δηλώσουν οι γονείς του. Και προσοχή όχι μόνον ο ένας γονιός αλλά και οι δυο. Χωρίς τον παραμικρό υπαινιγμό ειρωνείας επιτρέψτε μου να συγχαρώ τον κ. Υπουργό. Ζητά με την εγκύκλιο του την υπογραφή των γονιών ώστε το παιδί τους να απαλλαγεί απ’ την εκμάθηση του συγκεκριμένου μαθήματος, άλλωστε ισχύει και για άλλα, σε υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599. Συγχαίρω τον κ. Υπουργό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όπως είχε καταντήσει το μάθημα των θρησκευτικών ορθώς και έγινε προαιρετικό. Ο δεύτερος είναι ότι Τον Χριστό δεν τον επιβάλλεις υποχρεωτικά. Ο Ελευθερωτής δεν υποχρεώνει. Άλλωστε ο Ίδιος είπε, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Όποιος δεν επιθυμεί αρκεί η υπογραφή του. Εγγράφως θα πρέπει να Τον αρνηθεί. Το εγγράφως σημαίνει πρακτική και οφθαλμοφανής άρνηση. Πρακτική άλλωστε ήταν και μια άλλη άρνηση πριν 2.000 χρόνια που οδήγησε στην Σταύρωση. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά υπήρξε φιλί. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά 30 αργύρια υπήρξαν. Όμως τρείς μόλις ημέρες κράτησε το φιλί, και τα 30 αργύρια ακόμη λιγότερες. Γιατί η Σταύρωση ήταν το προοίμιο της Ανάστασης. Σταυρώνεται σήμερα ο Ελληνικός λαός. Είναι το προοίμιο της δικής του ανάστασης. Τώρα θα έλθει. Όχι βέβαια γιατί το γνωρίζω. Όχι γιατί το γράφω. Όχι γιατί το βροντοφωνάζω. Απλά παρατηρώντας τα συμβαίνοντα όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει πουθενά το παραμικρό φώς, ούτε καν απ΄την αναλαμπή ενός μικρού αναμμένου κεριού. Διαπιστώνω πραγματικά την έλλειψη έστω και της παραμικρής ελπίδας. Όμως το ίδιο αυτό γεγονός που μας οδηγεί στην ματαιότητα, το ίδιο αυτό γεγονός είναι που θα πρέπει και να μας δίνει κουράγιο. Εκεί που πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα εκεί κρύβεται η ΑΛΗΘΙΝΗ...
Άλλωστε ελπίς βλεπομένη ουκ έστι ελπίς.
Όμως με την επέτειο της δολοφονίας του Αγίου της πολιτικής άρχισα, με αυτήν θα τελειώσω. Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει σε άγος. Τι σημαίνει άγος και γιατί το επικαλούμαι; Άγος σημαίνει ντροπή και κατάρα. Η λέξη είναι αρχαιοελληνική και παραπέμπει και σε ένα αρχαιοελληνικό άγος που πραγματοποιήθηκε στην πόλη των Αθηνών το 632 π.Χ. Πρωταγωνιστής ο ευγενής από τα Μέγαρα Κύλων που θέλησε να καταλάβει τυραννικά την πόλη των Αθηνών. Οι Αθηναίοι τον αντιμετώπισαν και εκείνος διέφυγε στα Μέγαρα. Οι δικοί του δεν κατάφεραν να ξεφύγουν και κατέφυγαν ικέτιδες στον βωμό της Αθηνάς Παλλάδος στην Ακρόπολη, γνωρίζοντας ότι η ιερότης του χώρου θα συνετίσει τους διώκτες τους. Οι Αθηναίοι όμως δεν τον σεβάστηκαν, με αποτέλεσμα να τους κατασφάξουν. Αυτό αποτέλεσε τεράστια ντροπή και εντός των Αθηνών και εκτός. Την ντροπή ακολούθησε η κατάρα. Δεινά, θάνατοι, θεομηνίες. Οι πάντες κατάλαβαν ότι το ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ θα τους ακολουθεί αιωνίως, εάν έμπρακτα δεν εξευμενίσουν τους Θεούς. Τον εξευμενισμό πρότεινε ο Επιμενίδης, Ιερεύς απ’ την Φαιστό της Κρήτης. Στον λόφο της Μουνιχίας έπρεπε να αφεθούν ελεύθερα πρόβατα. Όπου το καθένα θα σταματούσε εκεί έπρεπε να θυσιαστεί και στο ίδιο σημείο να στηθεί βωμός. Και έτσι έγινε. Η ντροπή έφυγε και το άγος ξεπλύθηκε. Αρχαίοι Έλληνες διέπραξαν την αποτρόπαια πράξη. Νεο- Έλληνες δολοφόνησαν τον Κυβερνήτη. Σε τόπο ιερό πραγματοποιήθηκε η αρχαιοελληνική κακουργία. Σε τόπο ιερό έγινε η επόμενη στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Η ντροπή η αρχαιοελληνική ξεπέρασε τα σύνορα των Αθηνών. Η ντροπή η νεοελληνική ξεπέρασε και τα σύνορα της Ευρώπης φθάνοντας μέχρι την Αμερική. Οι συμφορές της Αρχαίας Αθήνας την ακολούθησαν για πολλά χρόνια. Αρκεί μια ματιά στην νεοεελληνική ιστορία για να αντιληφθούμε τις μέχρι και σήμερα συμφορές. Άραγε θα βρεθεί κάποιος Επιμενίδης;
Πολλοί ομιλούν, γράφουν οι περισσότεροι, αλλά πάρα πολλοί αγνοούν τον μακαριστό Άγιο Αγιορείτη Γέροντα Παΐσιο. Τα τελευταία χρόνια βιβλία για τον Άγιο Γέροντα έχουν γραφεί. Ομιλίες, ακόμη και συνέδρια έχουν πραγματοποιηθεί. Το διαδίκτυο γεμάτο. Κυρίως οι προφητείες του...που αναμένουμε. Άς δούμε όμως μια προφητεία του που πραγματοποιείται. Είπε, «είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού Προτύπου. Προς μίμηση απ’ τους πολιτικούς μας, αλλά και προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ του Έθνους…». Άν ο Άγιος Γέροντας Παίσιος εννοούσε κάποιον άλλο εκτός του Προτύπου Ιωάννη Καποδίστρια, θα επιθυμούσα και εγώ να το πληροφορηθώ... Μέχρι τότε οι 137 ανέκδοτες επιστολές του θα κοσμούν το έργο Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής, και θα προβάλλεται το Ιδανικό Πρότυπο Κυβερνήτου. Εάν οι πολιτικοί μας το μιμηθούν θα το δούμε. Μέχρι τότε ας αποκτήσουμε τα ορθά κριτήρια για την επιλογή τους...