Διονυσιάτης ιερομόναχος επισκέφτηκε τον π. Παΐσιο, όταν πλέον η ασθένεια του Γέροντα βρισκόταν στο αποκορύφωμά της για να τον παροτρύνει να πάει σε γιατρό.Μην ξεχνάμε πως η άσκηση και ο πόνος συνόδευαν ισοβίως τον Γέροντα. Υπέφερε, πονούσε, λοιπόν, πολύ ο Γέροντας και ο ιερομόναχος τον ρώτησε :
-Γέροντα εσείς είπατε πως όταν χρειάζεται να καταφεύγουμε στους γιατρούς.Τώρα εσείς γιατί δεν πηγαίνετε σε γιατρό;
Πηγή Αγιορείτικο βήμα
-Καλά, του λέει ο Γέροντας, δεν είπα και ανάθεμα αν δεν πάει κάποιος σε γιατρό!Βρε ευλογημένε, σκέψου: πώς θα πάω εκεί επάνω-εννοώντας την Βασιλεία τουΘεού- χωρίς να πονέσω, να δοκιμαστώ, να κακοπαθήσω;
Θα είμαι τελείως άγνωστος εκεί, γιατί εκεί κανείς δεν θα είναι που να μην πόνεσε,είτε με ασθένεια , είτε με εκούσια άσκηση. Πρέπει να ζούμε με τέτοια κακοπάθεια που να προτιμούμε να φύγουμε απ΄αυτήν την ζωή, γιατί αλλιώς-εδώ που τα λέμε παπά μου μεταξύ μας -αν καλοπερνάς,μετά δεν σε κάνει καρδιά και να πεθάνεις(!), συνέχισε ο Γέροντας!
Αμέσως μετά λέει στον Ιερομόναχο: Είπα και εγώ παπά μου τι θα μου πεις.Για σκέψου: πόσος πόνος και θλίψεις, πόσες δοκιμασίες και πειρασμούς έχουν οι άνθρωποι που έρχονται εδώ, πόσο κόπο και έξοδα κάνουν φτωχοί άνθρωποι για φτάσουν μέχρι εδώ και να βρουν το καλύβι μου κλειστό,γιατί έχω πάει εγώ να φροντίσω τον εαυτό μου;….
Ο Γέροντας (όπως αναφέρουν και τα πνευματικά του τέκνα) το μόνο που ζητούσεμε ένταση από τον Θεό ήταν να βοηθά τους τούς πάσχοντες αδελφούς που δενσταματούσαν να προσέρχονται ζητώντας βοήθεια.
Πώς να μην συγκινηθεί μετά ο καλός Θεός και να μην εισακούει τις προσευχές του;Αλήθεια, αγαπητοί αναγνώστες, πόσο πρέπει να μας παραδειγματίζει και εμάςη θυσία αγάπης και προσφοράς του Γέροντα για τους αδελφούς…
Αναρωτηθήκαμε αν εμείς με την σειρά μας θυσιάζουμε κάτι από το χρόνο μας,από την καλοπέρασή μας, για την αγάπη των αδελφών μας και πόσο προστρέχουμεστις ανάγκες τους; Μακάρι να το πράττουμε για την δόξα του Θεού και τη δική μας σωτηρία.
-Καλά, του λέει ο Γέροντας, δεν είπα και ανάθεμα αν δεν πάει κάποιος σε γιατρό!Βρε ευλογημένε, σκέψου: πώς θα πάω εκεί επάνω-εννοώντας την Βασιλεία τουΘεού- χωρίς να πονέσω, να δοκιμαστώ, να κακοπαθήσω;
Θα είμαι τελείως άγνωστος εκεί, γιατί εκεί κανείς δεν θα είναι που να μην πόνεσε,είτε με ασθένεια , είτε με εκούσια άσκηση. Πρέπει να ζούμε με τέτοια κακοπάθεια που να προτιμούμε να φύγουμε απ΄αυτήν την ζωή, γιατί αλλιώς-εδώ που τα λέμε παπά μου μεταξύ μας -αν καλοπερνάς,μετά δεν σε κάνει καρδιά και να πεθάνεις(!), συνέχισε ο Γέροντας!
Αμέσως μετά λέει στον Ιερομόναχο: Είπα και εγώ παπά μου τι θα μου πεις.Για σκέψου: πόσος πόνος και θλίψεις, πόσες δοκιμασίες και πειρασμούς έχουν οι άνθρωποι που έρχονται εδώ, πόσο κόπο και έξοδα κάνουν φτωχοί άνθρωποι για φτάσουν μέχρι εδώ και να βρουν το καλύβι μου κλειστό,γιατί έχω πάει εγώ να φροντίσω τον εαυτό μου;….
Ο Γέροντας (όπως αναφέρουν και τα πνευματικά του τέκνα) το μόνο που ζητούσεμε ένταση από τον Θεό ήταν να βοηθά τους τούς πάσχοντες αδελφούς που δενσταματούσαν να προσέρχονται ζητώντας βοήθεια.
Πώς να μην συγκινηθεί μετά ο καλός Θεός και να μην εισακούει τις προσευχές του;Αλήθεια, αγαπητοί αναγνώστες, πόσο πρέπει να μας παραδειγματίζει και εμάςη θυσία αγάπης και προσφοράς του Γέροντα για τους αδελφούς…
Αναρωτηθήκαμε αν εμείς με την σειρά μας θυσιάζουμε κάτι από το χρόνο μας,από την καλοπέρασή μας, για την αγάπη των αδελφών μας και πόσο προστρέχουμεστις ανάγκες τους; Μακάρι να το πράττουμε για την δόξα του Θεού και τη δική μας σωτηρία.