Agioritikovima.gr
«Στα χρόνια τού εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία, όταν τα αντίθετα στρατεύματα διεκδικούσαν την εξουσία, μια μικρή πόλη η οποία είχε μείνει στην κατοχή των αυτοκρατορικών στρατευμάτων, τελικά έπεσε στα χέρια του «κόκκινου στρατού». Μία γυναίκα βρέθηκε εκεί με τα δυο παιδάκια της, τεσσάρων και πέντε ετών. «Αντιμετώπιζαν μεγάλο κίνδυνο γιατί ο σύζυγος της άνηκε στο αντίθετο στρατόπεδο.
Κρύφτηκε, λοιπόν, σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα κατόρθωνε να διαφύγει.
Ένα βράδυ μια νέα γυναίκα, η Ναταλία, της ίδιας με αυτήν ηλικίας, λίγο πάνω από είκοσι ετών κτύπησε την πόρτα και την ρώτησε αν ήταν η τάδε… «Όταν η μητέρα είπε ότι αυτή ήταν, η Ναταλία την προειδοποίησε ότι την ανακάλυψαν και ότι θα την έπαιρναν την ίδια νύχτα για να την εκτελέσουν. Και η νέα πρόσθεσε:
- «Πρέπει να φύγεις αμέσως».
Η μητέρα κοίταξε τα παιδιά της και είπε:
- «Πώς μπορώ να φύγω;»
Η νέα πού μέχρι τότε δεν ήταν παρά μια άγνωστη, έγινε εκείνη την στιγμή ο «πλησίον» του Ευαγγελίου. Γύρισε στη μητέρα και είπε:
- Μπορείς, γιατί θα μείνω εγώ εδώ και θα πω το όνομα σου, όταν θα έλθουν να συλλάβουν εσένα.
- «Αλλά θα σε τουφεκίσουν, είπε η μητέρα...
- «Ναι, μα εγώ δεν έχω παιδιά.
Και έμεινε στο σπίτι, ενώ η μητέρα με τα παιδιά έφυγαν...
Μπορούμε να φανταστούμε το τι έγινε κατόπιν. Μπορούμε να δούμε τη νύχτα να έρχεται, να τυλίγει μέσα στο σκοτάδι, στη μελαγχολία, στο κρύο και στην υγρασία αυτό το σπίτι. Μπορούμε να δούμε εκεί μια γυναίκα να περιμένει το θάνατο της και να θυμηθούμε τον κήπο της Γεθσημανή.
Πιθανόν πολλές φορές να σκέφθηκε ότι θα μπορούσε σε ένα λεπτό να βρεθεί ασφαλισμένη! Δεν είχε παρά να ανοίξει την πόρτα και από τη στιγμή που θα βρισκόταν στο δρόμο δεν θα ήταν πια εκείνη η γυναίκα, θα ήταν πάλι ο εαυτός της ο ίδιος. Θα ήταν αρκετό να αρνηθεί την ψεύτικη, τη μοιρασμένη της ταυτότητα. Αλλά η Ναταλία προτίμησε να πεθάνει, να τουφεκιστεί...
Η μητέρα και τα παιδιά γλίτωσαν....
Πηγή: π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ρώσοι νεομάρτυρες και ομολογητές
«Στα χρόνια τού εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία, όταν τα αντίθετα στρατεύματα διεκδικούσαν την εξουσία, μια μικρή πόλη η οποία είχε μείνει στην κατοχή των αυτοκρατορικών στρατευμάτων, τελικά έπεσε στα χέρια του «κόκκινου στρατού». Μία γυναίκα βρέθηκε εκεί με τα δυο παιδάκια της, τεσσάρων και πέντε ετών. «Αντιμετώπιζαν μεγάλο κίνδυνο γιατί ο σύζυγος της άνηκε στο αντίθετο στρατόπεδο.Κρύφτηκε, λοιπόν, σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα κατόρθωνε να διαφύγει.
Ένα βράδυ μια νέα γυναίκα, η Ναταλία, της ίδιας με αυτήν ηλικίας, λίγο πάνω από είκοσι ετών κτύπησε την πόρτα και την ρώτησε αν ήταν η τάδε… «Όταν η μητέρα είπε ότι αυτή ήταν, η Ναταλία την προειδοποίησε ότι την ανακάλυψαν και ότι θα την έπαιρναν την ίδια νύχτα για να την εκτελέσουν. Και η νέα πρόσθεσε:
- «Πρέπει να φύγεις αμέσως».
Η μητέρα κοίταξε τα παιδιά της και είπε:
- «Πώς μπορώ να φύγω;»
Η νέα πού μέχρι τότε δεν ήταν παρά μια άγνωστη, έγινε εκείνη την στιγμή ο «πλησίον» του Ευαγγελίου. Γύρισε στη μητέρα και είπε:
- Μπορείς, γιατί θα μείνω εγώ εδώ και θα πω το όνομα σου, όταν θα έλθουν να συλλάβουν εσένα.
- «Αλλά θα σε τουφεκίσουν, είπε η μητέρα...
- «Ναι, μα εγώ δεν έχω παιδιά.
Και έμεινε στο σπίτι, ενώ η μητέρα με τα παιδιά έφυγαν...
Μπορούμε να φανταστούμε το τι έγινε κατόπιν. Μπορούμε να δούμε τη νύχτα να έρχεται, να τυλίγει μέσα στο σκοτάδι, στη μελαγχολία, στο κρύο και στην υγρασία αυτό το σπίτι. Μπορούμε να δούμε εκεί μια γυναίκα να περιμένει το θάνατο της και να θυμηθούμε τον κήπο της Γεθσημανή.
Πιθανόν πολλές φορές να σκέφθηκε ότι θα μπορούσε σε ένα λεπτό να βρεθεί ασφαλισμένη! Δεν είχε παρά να ανοίξει την πόρτα και από τη στιγμή που θα βρισκόταν στο δρόμο δεν θα ήταν πια εκείνη η γυναίκα, θα ήταν πάλι ο εαυτός της ο ίδιος. Θα ήταν αρκετό να αρνηθεί την ψεύτικη, τη μοιρασμένη της ταυτότητα. Αλλά η Ναταλία προτίμησε να πεθάνει, να τουφεκιστεί...
Η μητέρα και τα παιδιά γλίτωσαν....
Πηγή: π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ρώσοι νεομάρτυρες και ομολογητές