Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Η αρχιεπισκοπή Αθηνών πρωτοστάτησε στα καθημερινά συσσίτια των φτωχών.
Κληρικοί όλων των βαθμίδων διώχθηκαν βίαια και ταλαιπωρήθηκαν για το φιλάνθρωπο έργο τους.
Στη Μακεδονία κληρικοί υποχρεώθηκαν να λειτουργούν στα βουλγαρικά και σημειώθηκαν τεράστιες κλοπές από τις μονές.
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός έσωσε πολλούς Εβραίους από βέβαιο και τραγικό θάνατο.
Το φθινόπωρο του 1941 η πείνα οδήγησε πολλούς στον θάνατο, που υπολογίζονται στους 360.000, κυρίως παιδιά.
Από Ευρώπη και Αμερική, από φιλέλληνες φιλανθρώπους, υπήρξε γενναιόδωρη βοήθεια προς ενίσχυση των πεινασμένων.
Οι ανάπηροι πολέμου δεν είχαν την απαραίτητη βοήθεια. Η αγορά έγινε ασταθής, με τους πολλούς μικρέμπορους. Οι διάφοροι κερδοσκόποι βασίλευαν.
Οι μαυραγορίτες ήταν αισχροί και αδίστακτοι. Οι μεγάλες πόλεις δυστύχησαν πιο πολύ. Τον δυνατό χειμώνα του 1942 προστέθηκε στην πείνα η παγωνιά.
Τα ολοκαυτώματα του Διστόμου και των Καλαβρύτων αποτελούν μνημεία ηρωισμού υπέρ της ελευθερίας.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι κοινά σημεία υπάρχουν μεταξύ του χθες και του σήμερα. Πολλά λέγονται και πολλά γράφονται.
Μακάρι να πάψουν οι περιορισμοί, τους οποίους δεν αντέχει άλλο ο Νεοέλληνας. Το λίαν λυπηρό είναι να λιποθυμούν τα παιδιά από πείνα, συμπολίτες μας να στερούνται βασικών αγαθών, φαρμάκων και συντάξεων.
Η Εκκλησία ξαναπροσπαθεί για ό,τι το ωφέλιμο. Η παλαιά κατοχή και οι δυστυχισμένες ημέρες της να μην επανέλθουν ποτέ μα ποτέ.
Τα λάθη μας να πληρωθούν διαφορετικά. Η Ευρώπη να μην είναι τόσο σκληρή μαζί μας με τόσο ξένο και φοβερό πρόσωπο.
Πηγή: romfea.gr