Το κινητό τηλέφωνο έχει μπει τόσο πολύ στην ζωή μας, προσωπική και επαγγελματική, που αναρωτιόμαστε πώς ήταν δυνατόν, τόσα χρόνια, πριν ανακαλυφθεί, να ζούμε χωρίς αυτό.
Όλα τα πράγματα στη ζωή, χωρίς εξαίρεση, με την ορθή χρήση τους λύνουν προβλήματα και με την κακή δημιουργούν. Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει το κινητό. Εδώ, δεν θα μιλήσουμε για τα αποτελέσματα της ορθής χρήσης, που είναι πασίγνωστα, αλλά της εσφαλμένης.
Όλα τα πράγματα στη ζωή, χωρίς εξαίρεση, με την ορθή χρήση τους λύνουν προβλήματα και με την κακή δημιουργούν. Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει το κινητό. Εδώ, δεν θα μιλήσουμε για τα αποτελέσματα της ορθής χρήσης, που είναι πασίγνωστα, αλλά της εσφαλμένης.
Πηγή : Τρομακτικό
Ας αρχίσουμε από τον επαγγελματικό χώρο. Κατ' αρχήν το κουδούνισμα. Η τεχνολογία μάς επιτρέπει να αντικαταστήσουμε τους κλασικούς ήχους, που περιέχει η συσκευή, με μια απέραντη ποικιλία από μουσική και τραγούδια πάσης φύσεως μέχρι φωνές ζώων, ηχογραφημένα γέλια κλπ. Αυτοί οι ήχοι μπορεί να είναι διασκεδαστικοί όταν είμαστε μόνοι ή με την παρέα μας, αλλά ενοχλητικοί σε δημόσιους χώρους και εντελώς ακατάλληλοι στο χώρο της εργασίας μας επειδή μας γελοιοποιούν.
Όταν συμμετέχουμε σε κάποια σύσκεψη οφείλουμε να βάλουμε την αθόρυβη λειτουργία. Το ίδιο όταν πηγαίνουμε στο γραφείο του διευθυντή ή του προϊσταμένου μας. Θα έλθουμε σε δύσκολη θέση αν τη συζήτησή μας για ένα σοβαρό θέμα διακόψει το κουδούνισμα του τηλεφώνου μας.
Δεν απομακρυνόμαστε από το χώρο εργασίας αφήνοντας το κινητό μας να χτυπά ενοχλώντας τους άλλους, συναδέλφους και πελάτες. Το παίρνουμε μαζί μας ή το βάζουμε στο αθόρυβο.
Το κινητό τηλέφωνο έχει προσωπικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με το σταθερό του γραφείου, επειδή ο κάτοχός του το απαντά μόνον εκείνος, προσωπικά, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, στην εργασία ή σε άλλο χώρο και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Δεδομένου του προσωπικού του χαρακτήρα, πρώτον, ποτέ δεν απαντάμε στο κινητό συναδέλφου που χτυπά και, δεύτερον, είναι αγένεια να τηλεφωνήσουμε σε κάποιον στο κινητό του αν δεν μας έχει δώσει προηγουμένως εκείνος το δικαίωμα.
Όταν καλούμε κάποιον στο κινητό και δεν απαντά, σημαίνει ότι εκείνη την ώρα κωλύεται. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να το αφήνουμε να χτυπά πολλές φορές. Μετά από το πέμπτο, το πολύ, κουδούνισμα, το κλείνουμε και ξανακαλούμε ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αποφεύγοντας να αφήσουμε μήνυμα.
Κανόνες σωστής χρήσης του κινητού δεν υπάρχουν μόνο στον επαγγελματικό, αλλά και στον προσωπικό μας χώρο. Μια βασική αρχή είναι ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής των άλλων. Συχνά παρασυρόμαστε και μιλάμε δυνατά νομίζοντας ότι έτσι ακουγόμαστε καλύτερα. Έτσι ενοχλούμε τους γύρω μας όταν βρισκόμαστε σε ασανσέρ, εστιατόριο, καφετέρια, δημόσιες συγκοινωνίες κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να μιλάμε χαμηλόφωνα, διακριτικά και λακωνικά. Στην ανάγκη, σηκωνόμαστε και απομακρυνόμαστε από τους άλλους για να μην τους ενοχλούμε.
Μολονότι κάποια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν είναι. Για παράδειγμα, στην εκκλησία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε διαλέξεις κλπ, κλείνουμε το κινητό μας ή το βάζουμε στην αθόρυβη λειτουργία. Όμως συμβαίνει στη μέση μιας θεατρικής παράστασης να χτυπάει κάποιο κινητό. Έτσι έπαθε και ο Αμερικανός ηθοποιός Κέβιν Σπέισι, σε θεατρική παράσταση στο Λονδίνο, στη διάρκεια σκηνής γεμάτης πάθος. Χωρίς να «βγει από τον ρόλο του», ο Σπέισι πέταξε προς τον ένοχο: «Αν δεν το σηκώσεις, θα το κάνω εγώ!», για να εισπράξει το αυθόρμητο χειροκρότημα του κοινού.
Όταν αφήνουμε μήνυμα στον τηλεφωνητή κάποιου για να μας πάρει, αρθρώνουμε αργά και καθαρά το όνομα και το επίθετό μας και, αν δεν το γνωρίζουν, τον αριθμό του τηλεφώνου μας.
Το κινητό εξυπηρετεί, αλλά μπορεί και να μας προδώσει. Πολλές παρεξηγήσεις με σοβαρές συνέπειες έχουν συμβεί όταν, τελειώνοντας μια συζήτηση, νομίζουμε ότι η γραμμή έχει κλείσει ενώ είναι ακόμη ανοικτή και ο συνομιλητής μας συνεχίζει να ακούει ό,τι λέμε μετά. Και ακόμη, όταν πιεστεί κατά λάθος κάποιο κουμπί του κινητού μας και καλέσει αυτόματα συνήθως το τελευταίο νούμερο. Τότε ο καλούμενος θα ακούει εν αγνοία μας κάθε στιχομυθία μας με άλλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Στην εποχή μας είναι πλέον γενικό το φαινόμενο κάποιοι να αγνοούν την παρέα και να είναι προσκολλημένοι στο κινητό τους διαβάζοντας και γράφοντας με μανία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η αντικοινωνική και αγενής συμπεριφορά, είναι ενδεχομένως συγχωρητέα σε έφηβους, αλλά απαράδεκτη σε ενήλικες.
Η φωτογράφιση, βιντεοσκόπηση και ηχογράφηση, που είναι πλέον τεχνικά δυνατές από το κινητό, απαγορεύονται σε θέατρα, μουσεία και στρατιωτικές περιοχές. Η απαγόρευση αυτή πρέπει να είναι σεβαστή για λόγους δεοντολογίας, αλλά και αποφυγής δυσάρεστων εμπλοκών.
Όμως και το σταθερό τηλέφωνο έχει τους δικούς του κανόνες δεοντολογίας, τόσο στον επαγγελματικό όσο και στο ιδιωτικό χώρο. Για αυτό θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο μας
Ας αρχίσουμε από τον επαγγελματικό χώρο. Κατ' αρχήν το κουδούνισμα. Η τεχνολογία μάς επιτρέπει να αντικαταστήσουμε τους κλασικούς ήχους, που περιέχει η συσκευή, με μια απέραντη ποικιλία από μουσική και τραγούδια πάσης φύσεως μέχρι φωνές ζώων, ηχογραφημένα γέλια κλπ. Αυτοί οι ήχοι μπορεί να είναι διασκεδαστικοί όταν είμαστε μόνοι ή με την παρέα μας, αλλά ενοχλητικοί σε δημόσιους χώρους και εντελώς ακατάλληλοι στο χώρο της εργασίας μας επειδή μας γελοιοποιούν.
Όταν συμμετέχουμε σε κάποια σύσκεψη οφείλουμε να βάλουμε την αθόρυβη λειτουργία. Το ίδιο όταν πηγαίνουμε στο γραφείο του διευθυντή ή του προϊσταμένου μας. Θα έλθουμε σε δύσκολη θέση αν τη συζήτησή μας για ένα σοβαρό θέμα διακόψει το κουδούνισμα του τηλεφώνου μας.
Δεν απομακρυνόμαστε από το χώρο εργασίας αφήνοντας το κινητό μας να χτυπά ενοχλώντας τους άλλους, συναδέλφους και πελάτες. Το παίρνουμε μαζί μας ή το βάζουμε στο αθόρυβο.
Το κινητό τηλέφωνο έχει προσωπικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με το σταθερό του γραφείου, επειδή ο κάτοχός του το απαντά μόνον εκείνος, προσωπικά, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, στην εργασία ή σε άλλο χώρο και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Δεδομένου του προσωπικού του χαρακτήρα, πρώτον, ποτέ δεν απαντάμε στο κινητό συναδέλφου που χτυπά και, δεύτερον, είναι αγένεια να τηλεφωνήσουμε σε κάποιον στο κινητό του αν δεν μας έχει δώσει προηγουμένως εκείνος το δικαίωμα.
Όταν καλούμε κάποιον στο κινητό και δεν απαντά, σημαίνει ότι εκείνη την ώρα κωλύεται. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να το αφήνουμε να χτυπά πολλές φορές. Μετά από το πέμπτο, το πολύ, κουδούνισμα, το κλείνουμε και ξανακαλούμε ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αποφεύγοντας να αφήσουμε μήνυμα.
Κανόνες σωστής χρήσης του κινητού δεν υπάρχουν μόνο στον επαγγελματικό, αλλά και στον προσωπικό μας χώρο. Μια βασική αρχή είναι ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής των άλλων. Συχνά παρασυρόμαστε και μιλάμε δυνατά νομίζοντας ότι έτσι ακουγόμαστε καλύτερα. Έτσι ενοχλούμε τους γύρω μας όταν βρισκόμαστε σε ασανσέρ, εστιατόριο, καφετέρια, δημόσιες συγκοινωνίες κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να μιλάμε χαμηλόφωνα, διακριτικά και λακωνικά. Στην ανάγκη, σηκωνόμαστε και απομακρυνόμαστε από τους άλλους για να μην τους ενοχλούμε.
Μολονότι κάποια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν είναι. Για παράδειγμα, στην εκκλησία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε διαλέξεις κλπ, κλείνουμε το κινητό μας ή το βάζουμε στην αθόρυβη λειτουργία. Όμως συμβαίνει στη μέση μιας θεατρικής παράστασης να χτυπάει κάποιο κινητό. Έτσι έπαθε και ο Αμερικανός ηθοποιός Κέβιν Σπέισι, σε θεατρική παράσταση στο Λονδίνο, στη διάρκεια σκηνής γεμάτης πάθος. Χωρίς να «βγει από τον ρόλο του», ο Σπέισι πέταξε προς τον ένοχο: «Αν δεν το σηκώσεις, θα το κάνω εγώ!», για να εισπράξει το αυθόρμητο χειροκρότημα του κοινού.
Όταν αφήνουμε μήνυμα στον τηλεφωνητή κάποιου για να μας πάρει, αρθρώνουμε αργά και καθαρά το όνομα και το επίθετό μας και, αν δεν το γνωρίζουν, τον αριθμό του τηλεφώνου μας.
Το κινητό εξυπηρετεί, αλλά μπορεί και να μας προδώσει. Πολλές παρεξηγήσεις με σοβαρές συνέπειες έχουν συμβεί όταν, τελειώνοντας μια συζήτηση, νομίζουμε ότι η γραμμή έχει κλείσει ενώ είναι ακόμη ανοικτή και ο συνομιλητής μας συνεχίζει να ακούει ό,τι λέμε μετά. Και ακόμη, όταν πιεστεί κατά λάθος κάποιο κουμπί του κινητού μας και καλέσει αυτόματα συνήθως το τελευταίο νούμερο. Τότε ο καλούμενος θα ακούει εν αγνοία μας κάθε στιχομυθία μας με άλλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Στην εποχή μας είναι πλέον γενικό το φαινόμενο κάποιοι να αγνοούν την παρέα και να είναι προσκολλημένοι στο κινητό τους διαβάζοντας και γράφοντας με μανία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η αντικοινωνική και αγενής συμπεριφορά, είναι ενδεχομένως συγχωρητέα σε έφηβους, αλλά απαράδεκτη σε ενήλικες.
Η φωτογράφιση, βιντεοσκόπηση και ηχογράφηση, που είναι πλέον τεχνικά δυνατές από το κινητό, απαγορεύονται σε θέατρα, μουσεία και στρατιωτικές περιοχές. Η απαγόρευση αυτή πρέπει να είναι σεβαστή για λόγους δεοντολογίας, αλλά και αποφυγής δυσάρεστων εμπλοκών.
Όμως και το σταθερό τηλέφωνο έχει τους δικούς του κανόνες δεοντολογίας, τόσο στον επαγγελματικό όσο και στο ιδιωτικό χώρο. Για αυτό θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο μας