Του Αρχιμ. Αθανάσιου Κολλά
Όπως κάθε χρόνο, τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Αμερικανοεβραϊκή Εταιρεία Σκοπιά «των μαρτύρων του Ιεχωβά» (Μ.τ.Ι.) εν όψει του Πάσχα, εκτύπωσε ένα φυλλάδιο - πρόσκληση, το οποίο τα μέλη της μοιράζουν παντού και καλούν κάθε άνθρωπο να πάρει μέρος σε εκδηλώσεις που οργανώνουν σε διάφορους χώρους, με σκοπό να τιμήσουν το θανάτου του Χριστού, με μια απλή τελετή ανάμνησης του τελευταίου - Μυστικού δείπνου του Χριστού με τους Αποστόλους, σύμφωνα με την εντολή Του σ΄ αυτούς «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22,19-20)», όπως σημειώνεται στο φυλλάδιο. Δηλ., ο Μυστικός Δείπνος του Χριστού ήταν «μία απλή τελετή που εγκαινίασε ο Χριστός να γίνεται μία φορά το χρόνο αναμνηστικά για να θυμούνται οι πιστοί το Θάνατο του». τίποτα άλλο.
Όσα γράφει το φυλλάδιο δεν είναι αλήθεια˙ είναι ένα μεγάλο ψέμα της Εταιρείας των «Μ.τ.Ι.», η οποία έχει αλλάξει το κείμενο της Καινής Διαθήκης, για να φαίνεται ότι, δήθεν, συμφωνεί με όσα διδάσκει, και συστηματικά διαστρεβλώνει την αλήθεια, που αρχικά γράφει. Το Φυλλάδιο των «Μ.τ.Ι.» είναι παραπειστικό, παραπλανητικό και επικίνδυνο να εξαπατήσει όποιον το διαβάζει και δε γνωρίζει την αλήθεια, και τελικά, να τον οδηγήσει ως θύμα στη σκοτεινή φυλακή της Εταιρείας Σκοπιά, δηλ. μακριά από την αλήθεια του Χριστού που διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην κόλαση. Ποια, λοιπόν, είναι η αλήθεια; Τί έννοια έχουν και τί σημαίνουν τα λόγια του Χριστού «τούτο ποείτε εις την εμήν ανάμνησιν»;
Τι είναι ο Μυστικός Δείπνος;
Α) Το τελευταίο Δείπνο του Χριστού με τους Αποστόλους έχει ιδιαίτερη και μέγιστη σημασία, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει από όσα γράφουν σχετικά με αυτό οι ιεροί ευαγγελιστές και ο Απόστολος Παύλος, με λεπτομέρεια (Ματθ.26,17-30, Μάρκ14,12-20, Λουκ22,7-20, Ιωάν.13,21-30, Α΄ Κορ 11,23-34). Το δείπνο αυτό είχε άμεση σχέση και συνδεόταν με την εβραϊκή εορτή του Πάσχα και το νόημα που είχε. Οι εβραίοι στο δείπνο αυτό ζούσαν έντονα τα θαυμαστά γεγονότα της απελευθέρωσής τους από τη δουλεία στους Αιγύπτιους με αρχηγό τον Μωυσή και την δυναμική παρέμβαση του Θεού, καθώς και τη συμφωνία τους με το Θεό στο Σινά, που υπογράφηκε με αίμα ζώων (Εξ. 24,1-8).
Β) Ο Χριστός σ΄ αυτό το πασχάλιο δείπνο έδωσε ένα εντελώς νέο νόημα. Συνέδεσε το δείπνο - το πασχάλιο αρνί και όλα τα σχετικά γεγονότα - με το πρόσωπο Του, με τον επικείμενο θάνατο και την ανάστασή Του. Στα δύο αυτά γεγονότα της ζωής Του θεμελιώνει το δικό Του χριστιανικό Πάσχα, το οποίο έχει ως νόημα την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη δουλεία στο θάνατο και την αμαρτία, την ανάσταση, την επιστροφή στον Παράδεισο στην αιωνία Βασιλεία του Θεού- και την αιώνια αθάνατη ζωή, με τη νέα συμφωνία της με τον Πατέρα Θεό και την πίστη σ΄ Αυτόν, που θα υπογραφεί με το τίμιο Αίμα του, που έτρεξε από την πλευρά Του πάνω στο Σταυρό (Ιωάν.19,34, Πράξ 20,28).
Γ) Καθώς έτρωγαν το εβραϊκό Πάσχα- το ψημένο αρνί, το άζυμο ψωμί , τα πικρά χόρτα- ο Χριστός πήρε το ψωμί, το ευλόγησε, το έκοψε σε κομμάτια κα το μοίρασε στους Αποστόλους, λέγοντας «Λάβετε, φάγετε˙ τούτο εστί (είναι) το σώμα μου». Έπειτα, πήρε το ποτήρι με το κρασί, είπε ευχαριστήρια προσευχή και το έδωσε στους Αποστόλους, λέγοντας «Πίετε εξ΄ αυτού πάντες˙ τούτο εστί (είναι ) το αίμα του, το της Καινής Διαθήκης -συμφωνίας - το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.26,26-28)». Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανήμνησιν» (Λουκ. 22,19). Με τα λόγια Του αυτά ο Χριστός δεν «εγκαινίασε μια απλή τελετή», όπως γράφει το παραπλανητικό φυλλάδιο των «Μ.τ.Ι.», αλλά ιδρύει το μέγιστο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και πάνω σ΄ αυτό οικοδομεί την Εκκλησία του.
Τί σημαίνει η φράση «Εις την εμήν ανάμνησιν» ;
Α) Η φράση «εις την εμήν ανάμνησιν», που είπε ο Χριστός, έχει μια ιδιαίτερη και σπουδαία βιβλικά έννοια και σημασία. Η φράση αυτή είναι ένας εβραϊσμός, είναι μια στερεότυπη φράση της εβραϊκής γλώσσας και θεολογίας. Δεν έχει την έννοια μια απλής, τυπικής λειτουργίας της μνήμης, της ανάμνησης ενός γεγονότος. Όλες οι μεγάλες εβραϊκές εορτές (Πάσχα , Σκηνοπηγία , Πεντηκοστή κλπ) γίνονταν από τους πιστούς «εις την ανάμνησιν». Δηλ. όχι απλώς για να θυμούνται και να μη λησμονούν τα γεγονότα που έγιναν κάποτε, αλλά για να ξαναζούν τα ίδια γεγονότα στη δική τους εποχή και στη δική τους ζωή. Με αυτό τον τρόπο βίωσης τα γεγονότα του παρελθόντος γίνονταν ζωντανά, παρόν.
Β) Με την έννοια αυτή χρησιμοποίησε και είπε τη φράση «εις την εμήν ανάμνησιν» ο Χριστός στους Αποστόλους, καθώς θεμελίωνε το δικό Του Πάσχα με τα γεγονότα του Σταυρικού θανάτου και της Ανάστασης Του στο τελευταίο Μυστικό Δείπνο, με όσα έκανε και είπε, ιδρύοντας το μέγα Μυστήριο της θείας Κοινωνίας, το οποίο έπρεπε οι Απόστολοι να τελούν κάθε φορά - όχι μια φορά το χρόνο - «εις την ανάμνησιν Του». Δηλ. να ζουν σε κάθε τέλεση της Θείας Κοινωνίας - του Μυστικού δείπνου - την παρουσία του ανάμεσά τους και όλα τα γεγονότα της ζωής του μαζί του και κυρίως του Σταυρικού θανάτου και της Ανάστασης Του. Άρα, η εντολή του Χριστού στους Αποστόλους «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν», κατά το τελευταίο Μυστικό δείπνο μαζί τους, έχει την έννοια: «Αυτό που κάνω εγώ τώρα με το ψωμί και το κρασί, που είναι με την ευλογία μου - το ίδιο το Σώμα μου και το Αίμα μου, να κάνετε κι εσείς πάντοτε, για να είμαι πάντα μαζί σας, απλά, για να με θυμάστε».
Γ) Οι άγιοι Απόστολοι με αυτήν την έννοια κατάλαβαν την εντολή του Χριστού στο Μυστικό Δείπνο. Κάθε ήμερα τελούσαν, όπως ο διδάσκαλος τους , το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας για να είναι ο Χριστός τους, μαζί τους, όπως αναφέρεται πολλές φορές στην Καινή Διαθήκη από τον Ευαγγελιστή Λουκά και τον απόστολο Παύλο (Πράξ. 2,42-46,20,711, 27,35, Α Κορ. 10,14-21, 11,20-25) και αυτή την τάξη, ως πολύτιμη «παρακαταθήκη» (κληρονομιά) άφησαν στην Εκκλησία, με την εντολή να φυλαχθεί ακέραιη και να τελείται για να είναι πάντοτε ο Χριστός μαζί με τους πιστούς του (Α΄ Τιμ.6,20, Β Τιμ.1,14). Η Εκκλησία κρατάει σταθερά αυτή την ιερή «παρακαταθήκη» των Αποστόλων όλους τους αιώνες. Τελεί το Μυστικό Δείπνο του Χριστού- τη Θεία Κοινωνία - τακτικά. Και σε κάθε τέλεση της Θείας Κοινωνίας ή Λειτουργίας ζει την άφατη ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη της Παρουσίας του Χριστού και ολόκληρης της επικοινωνίας με τη ζωή και το Πανάγιο πρόσωπο Του, περιμένοντας με λαχτάρα τη Δευτέρα Παρουσία Του (Α' Κορ.11,26).
Δ) Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» «δεν βαδίζουν σύμφωνα με την αλήθεια του Ευαγγελίου, που δίδαξαν οι Απόστολοι» (Γαλ2,14) και διδάσκει με ακρίβεια η Ορθόδοξη Εκκλησία (Α΄ Τιμ3,15). Το φυλλάδιο των (Μ.τ.Ι.) δεν γραφεί την αλήθεια είναι παραπλανητικό . Γι' αυτό είναι επικίνδυνο να οδηγήσει στην πλάνη και να καταστρέψει αιώνια όποιον πιστέψει στα ψέματα που γράφει. Η αλήθεια του Χριστού είναι στην Εκκλησία. Ας είμαστε ριζωμένοι και ασφαλισμένοι αιώνια μέσα στην αγία Εκκλησία μας (Κολ.2,7, Α' Τιμ.3,15, Εβρ 13,9). Κανένας να μην ανταποκριθεί στην πρόσκληση των «Μ.τ.Ι.» , για να μην παγιδευτεί και χάσει τη ψυχή του. Οι «Μ.τ.Ι.» δεν είναι Χριστιανοί. Δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι Θεός, ούτε στη διδασκαλία Του. Είναι εχθροί του Χριστού και φοβεροί πολέμιοι της Εκκλησίας που ίδρυσε (Μτθ.16,18, Φιλιπ. 3,18).