Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Λήδρας κ. Επιφανίου
Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Μαχαιρά
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ χαίρετε, και την χαράν αυτήν ουδείς αίρει αφ᾽ ημών, και η χαρά αύτη να πληροί τις καρδίες σας πάντοτε, και αυτή η χαρά προέρχεται εκ του τάφου· εκ του τάφου ανέτειλε η χαρά, και δεν είναι τίποτε άλλο αυτή η χαρά παρά μόνο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτήν την χαράν η Εκκλησία μας την υπενθυμίζει κάθε μέρα, ιδιαιτέρως τις Κυριακές, εξαιρέτως δε την ημέραν του Πάσχα και με σχετικές αυξομειώσεις της εντάσεως του πανηγυρισμού για άλλες σαράντα ημέρες μέχρι την Ανάληψιν.
Αυτή την ημέρα, την Κυριακή, η οποία είναι αφιερωμένη εξ αυτής της επωνυμίας της στον Κύριον και Θεόν μας, και εις αυτήν πανηγυρίζουμε θριαμβευτικά και ψάλλομε πολλάκις τον παιάνα της νίκης, ότι Χριστός ανέστη εκ του τάφου χαρίζοντας σε μας την καταλλαγή με τον Θεόν και την υιοθεσίαν, η Εκκλησία μας καλεί μέσω των ύμνων και των δοξολογιών και των κωδωνοκρουσιών να παρασταθούμε στην χαράν, στο γεγονός της αναστάσεως που είναι το προοίμιο της Θείας Λειτουργίας, της Βασιλείας του Θεού εληλυθυίας εν δυνάμει, στο γεγονός, ως κορυφαιότατον πάντων, της κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της χαράς μας
πηγή : Διακόνημα
Λαμβάνουμε την χαράν της καρδίας μας και αγωνιζόμαστε να είμαστε χαρούμενοι. Αλλά η ζωή που διάγομεν δεν παραμένει αναλλοίωτη. Ορατοί και αόρατοι εχθροί, καθημερινά γεγονότα φορτωμένα και φορτισμένα με αρνητική ενέργεια, θλίψεις, στενοχωρίες, πληγές εκ των συνανθρώπων μας, συκοφαντίες, πονηρίες, δολιότητες και όλα τα άλλα μέσα του θανάτου, σκιάζουν την ορίζοντα της καρδίας μας, σκοτεινιάζουν την ψυχήν μας και μας προξενούν λύπην. Γι᾽ αυτό πολύ σοφά οι Άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν ως κατάστασιν ανθρωπίνην την χαρμολύπην. Ανάμεικτη με την χαράν και η λύπη.
Δεν ήταν όμως έτσι διαζωγραφισμένη και η ζωή του Χριστού μας; Προηγήθηκε η χαρά της εισόδου του Χριστού μας στον κόσμον, και ακολούθησε η λύπη του Πάθους. Αλλά δεν μας άφησε στην λύπην. Αναστήθηκε, χαρίζοντάς μας ως μόνιμην πλέον κατάστασιν αγιασμού και χάριτος απ᾽ εντεύθεν την χαράν. Το ίδιο συμβαίνει και με την δική μας ζωή. Κατ᾽ αρχάς, κατά την διάρκειαν της ζωής μας, βιώνουμε την χαρμολύπη, καθώς είναι αλληλοζυμωμένες μαζί η χαρά και η λύπη, όπως όλοι μας εμπειρικά βιώνουμε. Ακολούθως, μετά την έξοδόν μας από την παρούσαν ζωήν, παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη κατάστασις η χαρά, εάν επελέξαμεν την διαμονήν μας και την παραμονήν μας με τον Χριστόν.
Έτσι είναι η ζωή πάντων των ανθρώπων, εξαιρέτως δε των Αγίων. Διότι οι Άγιοι βιώνουν στο μέτρο της αντοχής τους το Πάθος και την Ανάστασιν του Κυρίου. Έτσι κι εμείς ως χριστοφόροι, καλούμαστε να μιμηθούμε τον Χριστόν και τους Αγίους του οι οποίοι με την σειρά τους του έμοιασαν στο Πάθος του, ώστε να γευτούμε τα αγαθά της Αναστάσεώς του. Και πως εμείς μιμούμαστε τον Χριστόν στο Πάθος του;
Καθημερινώς βρισκόμαστε μπροστά σε ανθρώπους, σε γεγονότα, σε καταστάσεις και μας δίνεται η ευκαιρία. Μπροστά σε κάθε ευκαιρία αξιολογούμαστε. Κάθε ευκαιρία είναι μία εξέτασις του εαυτού μας πως ανταποκρίνεται στην πρώτην εντολήν της αγάπης του Θεού, και στην ομοίαν αυτής εντολήν της αγάπης του πλησίον. Το μέτρον της αγάπης εξαρτάται από το μέτρον της ταπεινώσεως. «Εάν τις πλείον αγαπά εκείνος και πλείον ταπεινούται» διακηρύττει ο Γέροντας Σωφρόνιος. Κι αυτή η ταπείνωσις χάριν της αγάπης του αδελφού, καθ᾽ ότι «ο αδελφός ημών η ζωή ημών εστι» (Γ. Σωφρόνιος), βαθμολογείται, και κατά το μέτρον της ταπεινώσεως και της αγάπης είναι και το μέτρον της βαθμολογίας. Η δε βαθμολογία είναι η χάρις του Θεού, και η χάρις του Θεού είναι η χαρά της καρδίας, και αυτή η χαρά της καρδίας είναι το δικό μας Πάσχα, η δική μας διάβαση από τον παλαιόν άνθρωπον, τον εμπαθή, τον αμαρτωλόν, τον αποστάτην του Θεού, στον καινόν άνθρωπον, τον νέον, τον ενάρετον, τον χαριτωμένον, το τέκνον, κατά χάριν και υιοθεσίαν Θεού.
Αυτήν την διάβασιν εύχομαι να μας αξιώση ο Θεός εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: isagiastriados.com