.
“Παιδιά είναι, μην τα ξεσυνερίζεσαι!…”
και μόνο αυτή η κουβέντα μετράει, δεν θέλει πολλή ανάλυση!
Πριν χρόνια μου την είχε πει ο πνευματικός μου, και ακόμα την κρατάω καλά φυλαγμένη μέσα μου… όχι πως πάντα την τηρώ.
Θα έπρεπε όμως…
.
Πόσος χαμένος χρόνος, κόπος ψυχικός και φόρτος, γιατί ασχολούμαι με παιδιάστικα καμώματα…
Τα παιδιά, εκεί που μαλώνουν, εκεί τα βρίσκουν.
Λένε μια κουβέντα παραπάνω, αλλά η καρδούλα τους μένει αγνή.
Ακόμα και όταν δεν με υπακούουν… “μάλλον εσύ δεν έχεις μάθει την υπακοή” (μου είχε πει πάλι ο πατήρ).
.
Και δεν μπορώ να απαιτώ από εκείνα συμπεριφορές ώριμες, είναι παιδιά! Η ωριμότητα έρχεται με τα χρόνια (τότε όμως συνήθως χάνεται και η αθωότητα…)
Και πώς να ζητώ από εκείνα “σωστή συμπεριφορά”, όταν η δική μου δεν είναι;…
.
Οπότε…
καλό παράδειγμα και προσευχή-η Παναγιά να τα φωτίζει.
Έτσι βελτιώνονται όλοι και όλα…
υγ γραμμένο μετά από μια κουβέντα που είχαμε με φίλες. Οι συμπεριφορές των παιδιών μας συχνά μας δυσκολεύουν, ας το δούμε αλλιώς… <3.