Νέος κληρικός. Δεν είχε «παλέψει» αρκετά με τον Θεό. Ούτε του είχε κοστίσει ακόμη τίποτα η σχέση μαζί Του. Έτσι μπορούσε με ευκολία να φλυαρεί «θεολογικά». Να μιλάει για πράγματα που δε ζούσε. Αναφερόταν στην αιώνια ζωή, το παράδεισο και την κόλαση, και μοίραζε θέσεις. «Θεός» στην θέση του Θεού. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Σ. Ζουμπουλάκη, «Πρέπει πάντα να ξέρεις τι είναι αυτό για το οποίο μιλάς. Προσωπικά δεν δέχομαι να ακούσω για την ανάσταση των νεκρών παρά μόνο από κάποιον που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου…»
