Μεγάλος χαλασμός
στο χωριό.Καθημερινά καινούργιοι καυγάδες και πόλεμος .Και η αιτία να πεις δεν
ήτανε και τρανή .Ενα κομμάτι γης που ο ένας χωρικός έλεγε πως ο μπάρμπας του το
το πε με το στόμα πως είναι δικό του ,και ο άλλος που έλεγε πως έχει χαρτιά με
τίτλους για το κομμάτι γης αλλά τάχα
χαθήκανε .
Και να σου οι
παρεξηγήσεις και τα σόγια αμίλητα.
-Να μη μιλάτε
στους άλλους που το άδικο το κάνανε νόμο τους.
-Και σεις να μη
τους μιλάτε .. σε εκείνους που από κάτι
τέτοιους χάλασε ο κόσμος.Όλο το χωριό ήτανε αναστωτωμένο
Χωρίστηκαν οι
χωρικοί και στο τόπο μας δεν είναι και δύσκολο να γίνει .
Η αιτία είναι άλλη,
κάθε φορά.
Μα το κακό
παράγινε .Καμιά γιορτή και καμμιά σχόλη
χωρίς τσακωμό.
Μέχρι που βγήκανε και μαχαίρια.
Μία μέρα σαν να τον
έστειλε σαν άγγελο ο Θεός, ήρθε ένας φημισμένος ασκητής που τραβούσε για τους Αγίους
Τόπους να προσκυνήσει.Θα μενε σε ένα ταπεινό κελλάκι και την άλλη μέρα θα
ξεκινούσε με το δισάκι του, την πορεία.
Ο πιο γέρος του
χωριού άμα έμαθε τον ερχομό του ασκητή θάρρεψε .
-Αυτός είναι ο
άνθρωπός μας.
Πάει μηνάει του ενός χωρικού να ρθεί στο καλύβι να ρωτήσει τον
ασκητή για το θέμα του .
-Αυτός είναι
άνθρωπος του Θεού .Αυτός θα σου πει
Κι ύστερα
ειδοποίησε και τον άλλον και είπε τα ίδια.
Και πριν φτάσουνε,πρόλαβε
εκείνος να μιλήσει του γέροντα για τη μεγάλη στεναχώρια του τόπου.Ο ασκητής
λυπήθηκε για τις πίκρες που δημιουργούν μοναχοί τους οι ανθρώποι και κάθησε
στην πεζούλα και τους περίμενε.
Από τη ρεματιά του ποταμού ,ανηφόρισε ό ένας και από τη
ράχη που σμίγει με τη μεγάλη δημοσιά ο
άλλος.Φτάσανε σχεδόν μαζί.
Τρανταχτήκανε και
φουντώσανε μα ντραπήκανε τον ασκητή και δεν μίλησε κανένας τους.
-Εδώ οι χωρικοί
έχουνε μια στεναχώρια μεγάλη .Ενα κομμάτι γης ήρθε και στάθηκε ανάμεσό τους .Ο
κεθένας λέει πως του ανήκει και δεν μπορούνε να φιλιώσουνε .Εγώ τους έφερα
σήμερα να τους πει η αγάπη σου κάτι να μερέψουνε.
Ο ακητής
χαμογέλασε .
-Μικρά παιδιά είπε
κάτω από τα μουστάκια του και ύστερα σοβαρά τους είπε:
- Τι θέλετε να
κάμω;
-Να μας πεις σε
ποιον ανήκει η γη ,εσύ που μιλάς με το Θεό.
Ο ασκητής
στυλώθηκε στο κέδρινο ραβδί του και μπήκε μέσα χωρίς άλλη κουβέντα.
Οι χωρικοί
κρατούσαν την ανάσα τους
Σε λίγο πρόβαλε
στην πόρτα και οι χωρικοί περίμεναν να τον ακούσουνε σαν τους Εβραίους που ο Μωυσής
τους έδινε τον νόμο.
-Ο Θεός... μου
είπε να ρωτήσουμε τη γη που θέλει να πάει.
Σαν χωρατό έμοιαζε
ο λόγος αυτός μα αντίρρηση δεν έφερε κανένας.
-Να την ρωτήσουμε
είπε ο ένας.
-Εμένα θα πει...συμπλήρωσε
ο άλλος
Ο ασκητής γονάτισε
και κάτι ψυθίρισε της γης..
Κι ύστερα ακούμπησε
το αυτί στο χώμα και έγνεψε συγκαταβατικά, σαν η γης να του μιλούσε να άνθρωπος
ζωντανός..
Ύστερα σηκώθηκε και
κύταξε τους χωρικούς και θαρρετά τους είπε.
-Δεν ανήκει η γη
σε σας...αλλά εσείς ανήκετε στη γη.....
Π.Εφραίμ