Μπροστά στις εξετάσεις σου ίσως να αισθάνεσαι λίγη ανησυχία.
Δεν είναι κακό ούτε αφύσικο. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Η αδυναμία ενυπάρχει μέσα μας, ακόμα και στους πιο δυνατούς. Όλοι κάποτε χρειαζόμαστε ένα χέρι.
Γνωρίζεις όμως πού και πώς να ζητήσεις αυτή τη βοήθεια;
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να ’ρθει στο πλάι σου; Να σταθεί στη μάχη δίπλα σου; Που όχι μόνο να θέλει, αλλά και να μπορεί να σου δώσει αυτό που ζητάς; Κι αν υπάρχει, εσύ τον ξέρεις; Έχεις κάποια σχέση μαζί του; Μπορείς να τον καλέσεις κοντά σου; Μήπως είσαι σαν τον 17χρονο που έγραψε αυτό το γράμμα που ακολουθεί;
Πηγή : Αντέχουμε
«Ιησού… Χριστέ…, είμαι ένα απλό παιδί, αν και έκλεισα τα 17 μου….
Σου γράφω κάποιες σκέψεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα τις λάβεις.
Δεν έχεις κάποια διεύθυνση. Δε ξέρω πού βρίσκεσαι και στο κάτω- κάτω ποιος είσαι Εσύ.
Ο κόσμος δε μου λέει σχεδόν τίποτα για Σένα. Δε Σε γνωρίζει και ούτε που θέλει να Σε γνωρίσει. Προσπάθησα να μάθω κάποια πράγματα για Σένα, αλλά δεν κατάφερα τίποτα… Πώς να Σε βρω; Πού βρίσκεσαι; Ποιος είσαι;
Πώς να είμαι βέβαιος ότι υπάρχεις; Ότι με γνωρίζεις, ότι με αγαπάς, ότι έχεις και για μένα μια σταγόνα αγάπης; Οι γύρω μου δεν Σε βλέπουν… Δε θέλουν να Σε βρουν, να Σε αισθανθούν, να Σε συναντήσουν.
Όταν τους ρωτάω κάτι για Σένα μου γελούν ειρωνικά και με κοιτάζουν με περιφρόνηση. Δεν έχουν χρόνο και για Σένα. Ίσως δεν πιστεύουν σε Σένα. Είναι απασχολημένοι με τα προβλήματά τους, τα τόσο μικρά, τα τόσο πρόσκαιρα, τα τόσα ποταπά…
Λέγονται τόσα πολλά για Σένα… Υπάρχουν γνώμες που αντιφάσκουν ολοφάνερα, Χριστέ! Όλο και πιο λίγες φωνές λένε ότι είσαι ο Υιός του Θεού, ο ενανθρωπήσας για τη σωτηρία μας. Για να μην πω, ότι για τον Σταυρό και την Ανάσταση μόνο στις εκκλησίες μιλάνε πια.
Για πολλούς δεν είσαι παρά ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Σε κατέβασαν στο επίπεδό τους, σ’ έκαναν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους, μήπως και τους κρίνεις, μήπως και αποκτήσεις κανένα δικαίωμα να τους επιπλήξεις για κάτι. Αυτοί θέλουν να είσαι ένας σαν κι αυτούς. Το ίδιο βρώμικος, το ίδιο άσχημος, το ίδιο εμπαθής.
Ενώ Εσύ, Χριστέ, δε λες τίποτα. Δε θέλεις κι Εσύ να υπερασπιστείς τον εαυτό Σου;
Εσύ δεν ξέρεις να υπερασπιστείς τον εαυτό Σου. Δεν το έκανες ούτε μπροστά στον Πιλάτο. Δεν το έκανες ούτε μπροστά στα εκατομμύρια Πιλάτους και Ιούδες των ημερών μας. Εσύ μόνο σωπαίνεις, αγαπάς και, σε όσους εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, τις σβήνεις με το σφουγγάρι του ελέους Σου.
Ίσως θα έπρεπε εγώ να σωπάσω και Εσύ να μιλάς… θα έπρεπε η βρωμιά και το κακό να εξαφανιστούν, ενώ, ό,τι είναι καθαρό και όμορφο, να έχει μια ευκαιρία στη ζωή και στο φως.
Θα ήθελα να Σου γράψω κι άλλα. Αλλά Εσύ τα ξέρεις όλα. Εσύ δεν έχεις ανάγκη τα λόγια μου, αλλά εμένα, την καρδιά μου. Εσύ δεν έγραψες τίποτα,… ούτε μια λέξη.
Εσύ μόνο αγάπησες. Θυσιάστηκες και θεράπευσες τις αδυναμίες μας και τα βάσανά μας.
Θεράπευσέ με και μένα Ιησού… Δώσε μου δύναμη να υπάρχω».
(http://agiameteora.net/index.php/istories/7683).
.
Εσύ; Πόσο γνωρίζεις τον Ιησού; Τί πιστεύεις γι’ αυτόν; Τα αβασάνιστα παραμυθάκια της «τετράγωνης» δήθεν, μα ωστόσο ανόητης, λογικής των αρνητών Του, ή τα αναντίρρητα και πλήρως επιβεβαιωμένα (ακόμη κι απ’ τη σκληρότερη επιστημονική κριτική) γεγονότα της πραγματικής επί γης παρουσίας Του, του πραγματικού θανάτου και της Ανάστασής Του αποκλειστικά για χάρη μας;
Έχεις χρόνο να μάθεις γι’ Αυτόν. Σου τον χαρίζει άφθονο.
Ενδιαφέρεσαι όμως; Ή είσαι σαν τους πολλούς; Χαμένος κι εσύ σε κάποιο κοπάδι; Σε τρομάζει που τον ψάχνουν λίγοι μόνο; Τους θεωρείς μήπως χαζούς; Θέλεις να ’σαι με τους πολλούς; Στην κουλτούρα της μόδας και όχι στην αλήθεια; Για να νοιώθεις καλύτερα; Φοβάσαι να υψώσεις ανάστημα;
Όμως το αλάνθαστο στόμα της αλήθειας προειδοποιεί, ότι στο τέλος θα αποδειχθούν «οι εχθροί ημών ανόητοι» (Δευτ. 32, 31). Η αδιαφορία γι’ Αυτόν, ή (ακόμα χειρότερα) η άρνησή Του είναι ανοησία, αφροσύνη. Πρέπει να είναι άφρων, για να Τον αρνείται κανείς. «Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού· Ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. 13, 1). Ο Ιησούς Χριστός είναι εδώ, δίπλα μας, αυτεπάγγελτος βοηθός, παντοδύναμος, γεμάτος αγάπη, έτοιμος να συμπορευθεί με τον καθένα. Στο χέρι σου είναι να τον καλέσεις, να τον κάμεις σύμμαχό σου. Δεν σε αναγκάζει.
Απλώς περιμένει. Είσαι ελεύθερος να ενεργείς όπως θέλεις. Δώρο δικό Του είναι και η ελευθερία σου. Δεν σου λέει τίποτε ούτε αυτό;
Αν θέλεις, όποτε θέλεις, μπορείς να ξεκινήσεις μια γνωριμία μαζί Του. Πολλαπλά ωφέλιμη για σένα. Αλλά μη μείνεις σ’ αυτό μόνο το κίνητρο. Φρόντισε να φτάσεις τη σχέση σου σε μια αληθινή αγάπη μαζί Του. Άσε κάποτε στην άκρη συμφέροντα και υπολογισμούς. Και τότε, όχι μόνο οι εξετάσεις σου τώρα, μα η ζωή σου όλη, θα είναι… μια τεράστια,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
π. Δημήτριος Μπόκος
Μάιος 2016 Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου Πρέβεζα