Μπορώ να γίνω Άγιος; Είναι εφικτό αυτό σήμερα που τα πάντα φαίνονται να εναντιώνονται στην πορεία του ανθρώπου προς το Θεό; Μα ήταν ποτέ εύκολο να γίνει κάποιος Άγιος; Μήπως τα συναξάρια των μαρτύρων των πρώτων χριστιανικών χρόνων δε μιλούν για τους αγώνες και τα παλαίσματα που κάθε άλλο παρά ανώδυνα ήταν; Μήπως οι ασκητικοί ιδρώτες των πατέρων και οι ομολογίες των Νεομαρτύρων με το τίμημα της ζωής τους ήταν ο εύκολος δρόμος; Μήπως το να αγιάσει κανείς ήταν ποτέ εύκολο; Η απάντηση είναι μία: Όχι. Η Αγιότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκούσια συνοδοιπορία με τον πρώτο Μάρτυρα: το Χριστό. Αν ο Ιησούς μαστιγώθηκε, σταυρώθηκε και έπαθε για μας, εμείς πώς αλλιώς μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε παρά βαδίζοντας το δρόμο της Θυσίας Του;
Κάποτε μια γερόντισσα είδε στον ύπνο της ένα ολάνθιστο περιβόλι με Αγίους. Ζήλεψε η γερόντισσα και ρώτησε έναν Άγγελο: «Πώς θα μπορούσα να ’ρθω και να χαίρομαι μαζί σας;» Κι ο Άγγελος έδειξε ένα μικρό μονοπάτι δύσβατο, γεμάτο θάμνους και αγριάδες. «Από ’δω να περάσεις.» της είπε. Φοβήθηκε η γερόντισσα. «Μα πώς θα περάσω; Θα πληγωθώ. Θα ματώσω.» Κι ο Άγγελος της αποκρίθηκε με τρόπο που δεν έπαιρνε αντίρρηση. «Όλοι οι Άγιοι από εδώ περάσανε».
Κάθε φορά που φέρνω στο νου μου αυτή την ιστορία σκέφτομαι πως δεν υπάρχει Άγιος που να πέρασε ανέφελο και ατάραχο βίο. Δεν υπάρχει άνθρωπος του Θεού που να μη γεύθηκε το καμίνι των πειρασμών και τις δοκιμασίες της ζωής. Ο αββάς Ισαάκ μάς είχε έγκαιρα προειδοποιήσει: «Βγάλε τους πειρασμούς και δε σώζεται κανείς». Οι Άγιοι γίνονται μιμητές του πρώτου μάρτυρα: του Χριστού. Ο δρόμος της Αγιότητας δεν είναι εύκολος, λένε οι Άγιοι Πατέρες, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτος. Το πρώτο μας υπαγορεύει να είμαστε πάντοτε σε εγρήγορση και αγώνα. Το δεύτερο δεν μας απελπίζει και δε ματαιώνει την προσπάθειά μας
π.Εφραίμ
π.Εφραίμ