Πώς να συγκρατηθώ;
Πώς ξύπνησα στις 20/7/1974;
Ένα χέρι απαλά
μου σκούντηξε το πέλμα.
Ο πατέρας μου!
Ξύπνα !
Μπήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Πως να συγκρατηθώ;
Πηγή : Συνοδοιπορία
Πως ξύπνησα στις 20/7/1974;
Ένα χέρι απαλά μου σκούντηξε το πέλμα.
Ο πατέρας μου!
Ξύπνα ! Μπήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο!
Σεισμός μεσα στην καρδιά μου και στο σώμα μου όλο!
Ένας συναγερμός στο αίμα μου, σφίκτηκε το στομάχι μου βλέποντας όλα μέσα μου να γκρεμμίζονται και να σωριάζονται.
Ενας εσωτερικός βομβαρδισμός , πρίν ακούσω τα αεροπλάνα, άλλες βόμβες ναπάλμ, εσωτερικές, έσφιξαν το στομάχι μου και τα νέυρα μου.
Ένας φόβος απέραντος, σύγκορμος, με παρέλυσε, συρρικνώθηκε η ψυχή μου και έμενα άφωνος προσπαθώντας να κατανοήσω , τί έγινε!
Πρόλαβαν άραγε να παίξουν οι καμπάνες;
Πρόλαβαν οι Παπάδες να ανοίξουν τις Εκκλησιές;
20 Ιουλίου, Προφήτου Ηλιού η ημέρα!
Ποιός νοιαζόταν τότε για τον Χριστό, την Εκκλησία, τον Προφήτη Ηλία;
Την προηγούμεν , σπόγευμα στην παραλία της Αμμοχώστου, οι Αγγλοι φίλοι μου τουρίστες , τα μάζευαν καί με αποχαιρετούσαν.
Πού πάτε ρε παιδιά;
Μας ειδοποίησε η Πρεσβεία μας, να φύγουμε, αύριο μπαίνουν οι Τούκοι στην Κύπρο!
Τι λέτε ρε παιδιά!
Είστε καλά;
Πώς να καταλάβουμε την Ιστορία μας, αφού ξεχάσαμε τον Θεό μας;
Πώς να δούμε μπροστά μας, αφού ξεφύγαμε απο την Ζωή των προγόνων μας, που ήταν η Προσευχή, η Μετάνοια για τις καθημερινές αμαρτίες, η Εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία;
Με αυτά ζώντας, άντεξαν και κράτησαν τον Χριστό και την Ιστορία τους!
Πώς να δούμε αφού χάσαμε Αυτόν τον Χριστό, που δίδασκε μυστικά στην καρδιά, τους Έλληνες πάντα, την υπομονή την καρτερικότητα, την αδελφοσύνη, την Ενότητα, την αλληλεγγύη, την πίστη, την ελπίδα, την Αγάπη;
Πώς να αφουγκραστούμε ποιός είναι τελικά ο εχθρός, αφού ξεχάσαμε τη Θεία Λειτουργία όπου δίνεται το Φώς και η Ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;
Αποξενωθήκαμε από τον Θεό, τον αδελφό και άλλον νοιώθαμε εχθρό, ενώ άλλος μας ήλθε, που ήταν δίπλα μας και παραμόνευε , όμως εμείς τον περιφρονούσαμε ως εχθρό, γιατί βλέπαμε σαν εχθρό τον αδελφό μας!
Αλλού βλέπαμε και απο άλλού μας ήλθε!
Εύκολα θα πούμε φταίνε αυτοί και ετούτοι!
Ποιός είναι εκείνος που θα πεί, ποιό είναι το δικό μου φταίξιμο, σε όλη συτή την αναδρομή της Ιστορίας μας απο τότε το 1974 μέχρι και σήμερα το 2016;
Που συνέβαλα εγώ Θεέ μου, ώστε να μπούν η Τούρκοι σαν βάρβαροι βιαστές της Αγνότητας της Κύπρου που κρατούσαν ακέραια τόσους αιώνες, οι Άγιοι Βαρνάβας και Λάζαρος υπό την σκέπη της Παναγίας του Κύκκου, ο Αυξεντίου ο Μάτσης και τόσοι άλλοι;
Αν πιστεύουμε στον Θεό, το αποδεικνύουμε με την συναίσθηση της ευθύνης και της αμαρτωλότητας μας.
Γιατί ο καθένας αμαρτάνοντας και μη Μετανόωντας, κατεβάζουμε στον εαυτό μας στον κόσμο και στην Ιστορία, τα πονηρά πνεύματα , που καταστρέφουν, εμπνέοντας και κινώντας εναντίον μας, τους εχθρούς μας!
Γιατί καθένας από μας, Μετανοώντας και αισθανόμενος την ευθύνη του για την βλάβη που προξενεί η αμαρτία μας, σε μας, στους άλλους, στον κόσμο, στην Ιστορία, φέρνει Αυτόν που Πιστεύει, τον Χριστό και ακολουθούν σωτήριες προσωπικές και ιστορικές ανατροπές που διορθώνουν τα πράγματα!
Δές, την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, που γκέμμισε η μυστική Μετάνοια των Ρώσων, που έμειναν χωρίς Ναούς και Παπάδες και όμως η Μετάνοια τους ανέτρεψε και γκρέμμισε την αθεΐα και γέμισε τώρα η Ρωσία, Χριστό!
Να λοιπόν, ο δρόμος της προσωπικής και Ιστορικής Ευθύνης μας, ευθύνης για την Κύπρο μας:
Η προσωπική μας συναίσθηση αμαρτωλότητας για τα σφάλματα και τις αμαρτίες μας και η καθημερινή επιμελημένη μας Μετάνοια, που αποκαθιστά με την Ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, την ειρήνη του σύμπαντος Κόσμου.
Η αμετανοησία μου έφερε την καταστροφή μου και του Τόπου μου!
Η Μετάνοια μου θα ενωθεί με την δική σου και θα ανατρέψουν την καταστροφή. .
Θα φέρει η Μετάνοια μας, Φώς και Δύναμη εξ ύψους, απο τον Τριαδικό Θεό μας με τις πρεσβείες του Αγίου Προφήτη Ηλία και όλων των Αγίων, Φώς που θα μας δείξει το δρόμο και Δύναμη για να τον ακολουθήσουμε, για να σωθούμε , εμείς και ο Τόπος μας, η Κύπρος!