Τά παιδιά
πού δέν κατάφεραν
νά εἰσαχθοῦν,
στά μάτια μας
τουλάχιστον
δέν εἶναι ἀποτυχημένα.
π. Αντωνίου Καλλιγέρη
Μετά ἀπό κάθε ἀνακοίνωση τῶν βάσεων εἰσαγωγῆς στίς Πανελλήνιες ᾿Εξετάσεις σχεδόν ὅλα τά ἠλεκτρονικά καί ἔντυπα μέσα ἐνημέρωσης ἐπικεντρώνονται στούς ἐπιτυχόντες, κυρίως σέ αὐτούς πού πρώτευσαν. ᾿Ελάχιστοι στρέφονται στούς ἔφηβους πού δέν κατάφεραν νά εἰσαχθοῦν στήν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση καί ἀνιχνεύουν τίς πραγματικές αἰτίες ἀλλά καί τίς συνέπειες τῆς ἀποτυχίας αὐτῆς.
Πηγή : Συνοδοιπορία
Αὐτή ἡ ζοφερή κατάσταση δίνει ἀκόμα ἕνα δεῖγμα μίας ἀνάλγητης κοινωνίας στούς νέους ἐκείνους ποῦ καλοῦνται νά ἀπαντήσουν στό ἐρώτημα «τί κάνω τώρα;», γιατί δυστυχῶς δέν ὑπάρχει σαφής ἀπάντηση καί προσανατολισμός ἀπό τήν Πολιτεία.
Τό πρόβλημα εἶναι δυσκολοτερο ἀπό ὅσο φαίνεται γιά πολλούς λόγους·
Οἱ γονεῖς καλοῦνται νά ὑποστηρίξουν πνευματικά, συναισθηματικά καί ψυχολογικά τά παιδιά τους, ἰδιαίτερα ἐκεῖνα πού προσπάθησαν ἀλλά γιά διάφορους λόγους δέν πέτυχαν τό στόχο τους. ᾿Ακόμα καί οἱ μαθητές οἱ ὁποῖοι δέν προσπάθησαν χρειάζονται τήν ὑποστήριξή μας. Εἶναι λάθος μας νά χωρίζουμε τά παιδιά μας σέ κατηγορίες ἀνάλογα μέ τήν προθυμία πού δείχνουν στό σχολεῖο. Εἶναι ἀπαραίτητο ταυτόχρονα νά τονίσουμε τήν προοπτική πού δίνει ἡ νεότητά τους ἀλλά καί ἡ πίστη τους.
Τήν ἴδια στιγμή γονεῖς καί παιδιά πρέπει νά βροῦν τή σωστή ἀπάντηση στό ἐρώτημα πού προαναφέραμε· «Τί θά κάνω τώρα;», χωρίς νά ἔχουν τή συμπαράσταση πού θά ἄξιζαν ἀπό τό κράτος.
Τό κράτος δεκαετίες τώρα δέν κάνει ἀπολύτως τίποτα γιά νά βοηθήσει τούς πολίτες του νά ἐπιλέξουν κάτι πού ἀγαποῦν καί νά ἀσχοληθοῦν μέ αὐτό. Πέρα ἀπό τά Ι.Ε.Κ., τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν ἐμπόδια ἀπό τούς φορεῖς πού τά δημιούργησαν, δέν ὑπάρχει καμία ἄλλη κρατική πρόταση.
᾿Εξαιτίας τῆς ἀπουσίας αὐτῆς, οἱ λύσεις πού προσφέρονται ἀπαιτοῦν μεγάλα χρηματικά ποσά καί εἰσάγουν στήν πραγματικότητα τῆς οἰκογένειας γιά ἄλλη μία φορά τήν ἀνισότητα. ῾Η ἑλληνική οἰκογένεια δέν ἔχει νά ἀντιμετωπίσει μόνο τήν οἰκονομική δυσπραγία ἀλλά τήν ἀβεβαιότητα καί τήν ἀνισότητα πού αὐτή προκαλεῖ χωρίς καμιά στήριξη.
Εἶναι, νομίζουμε, σαφές τό πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζουν 60.000 νέοι καί οἱ οἰκογένειές τους.
Θά ἐπαναλάβουμε μία πολυδιατυπωμένη ἄποψή μας. Τό ἐκπαιδευτικό σύστημα πού κυριαρχεῖ σήμερα εἶναι ἀποτυχημένο, δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας μιά καί στοχεύει στήν ἐκπαίδευση ἀπασχολήσιμων καί ὄχι πνευματικά καλλιεργημένων καί εὐαισθητοποιημένων πολιτῶν. ᾿Ακόμα καί αὐτό τό στόχο δέν τόν ἐπιτυγχάνει γιατί εἶναι ἀπαρχαιωμένο, δέν προσανατολίζει τά νέα παιδιά, δέν τά προστατεύει ἀπό τίς συνέπειες τῆς κοινωνικῆς ἀνισότητας, δέν ἐνδιαφέρεται νά ἀνοίξει ὁρίζοντες καί προοπτική. Εἶναι τό ἀποτέλεσμα ἄστοχων μιμήσεων.
Αὐτό πού χρειαζόμαστε ὅλοι μας εἶναι ἕνα ἐκπαιδευτικό σύστημα καλοσχεδιασμένο, μακρόπνοο, στό ὁποῖο θά συνεισφέρουν ὅλοι καί θά τό σεβαστοῦν ὅλοι, θά ξεκαθαρίσει τούς στόχους τῶν τριῶν βαθμίδων ἐκπαίδευσης καί θά προσφέρει οὐσιαστική λύση στό ὀμιχλῶδες τοπίο τῆς μεταλυκειακῆς ἐκπαίδευσης. ῎Εχουμε ἀνάγκη ἀπό ἕνα ἐκπαιδευτικό σύστημα πού θά σέβεται τήν ἀξία τοῦ προσώπου τῶν μαθητῶν καί τῶν λειτουργῶν του.
῾Η ἀβεβαιότητα, ἡ πίκρα, τό νεφελῶδες μέλλον, ἡ ἀναλγησία καί ἡ ἀδιαφορία τῶν μεγάλων γιά τούς νέους εἶναι πνευματικά προβλήματα. ῾Η Θεολογία μας ποτέ δέν χώρισε τά προβλήματα τῶν πιστῶν της σέ πνευματικά καί μή, διότι ὅλα ἔχουν συνέπειες στήν ὕπαρξη τοῦ πιστοῦ. Τά ἐρωτήματα πού ἀναδύονται στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πολύ συχνά εἶναι σπουδαῖα καί ἀπαιτοῦν λεπτούς χειρισμούς. Δέν πρέπει ἐπίσης νά ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ποιμαντική πράξη ἐξελίσσεται μέ ἀφορμή τά προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων μας. Πῶς εἶναι δυνατό νά τά ἀγνοήσουμε;
Κλείνοντας, θά θέλαμε νά τονίσουμε γιά ἄλλη μία φορά. Τά παιδιά πού δέν κατάφεραν νά εἰσαχθοῦν, στά μάτια μας τουλάχιστον δέν εἶναι ἀποτυχημένα. Δέν εἶναι σωστό νά φορτώσουμε τή βαριά σκιά τῆς ἔννοιας «ἀποτυχία» στίς ψυχές τῶν παιδιῶν. ᾿Ακόμα καί ἄν ἔχουμε τή βεβαιότητα αὐτή γιά τό παιδί μας, ἄς σκεφθοῦμε ὡς πρός τί ἔχει ἀποτύχει. ῾Ως πρός τό ὄνειρό του ἤ ὡς πρός τίς στοχεύσεις μας; ῎Αν συμβαίνει τό πρῶτο, τότε θά πρέπει νά σταθοῦμε κοντά του καί νά τό ἐνθαρρύνουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις. ῎Αν συμβαίνει τό δεύτερο, ἄς σκεφθοῦμε ὅτι πιθανό νά σώθηκε ἀπό τίς μονομέρειές μας. ῎Αν δέν μᾶς πείθει τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά, τότε ἄς θυμηθοῦμε τόν Κύριό μας. ῾Υπάρχουν στά μάτια Του ἀποτυχημένοι; ῎Αν ἡ ἀπάντηση εἶναι καταφατική, τότε εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά θυμηθοῦμε τά λόγια πού ὑπογράμμισε· ὅτι ἦρθε γιά αὐτούς, τούς ἀποτυχημένους καί μόνο. Σαρκώθηκε, Σταυρώθηκε καί ᾿Αναστήθηκε, γιά νά τούς δώσει ἐλπίδα γιά νά ζήσουν τή ζωή Του...
«ΓΟΝΕΙΣ - ΠΑΙΔΙΑ
"...κάπου θά συναντηθοῦμε!»,
τοῦ π. Αντώνιου Α. Καλλιγέρη,
από τις εκδόσεις