Έρχεται το παιδάκι
χαρά Θεού.Kaι
πέφτουν οι γονείς και οι συγγενείς και το κυκλώνουν .Ευχές και πάλι ευχές.Και το ζευγάρι στις καλύτερες ώρες
του.Κι άμα τελειώσουν οι ευχές, η ζωή επανέρχεται στα παλιά της .Σαν να το ζητά
η ζωή να έχει δυσκολίες και ζόρι.
-Να σας ζήσει
.Ίδιος ο πατέρας του ,πάντως τα μάτια του είναι της μάνας,και τα άλλα τα τόσο
συνήθη στις επισκέψεις μας σε μικρομάνες.Κι μετά οι ερωτήσεις.
-Και πως θα το βγάλετε στη βάφτιση.
Προσέξτε! Η ερώτηση είναι παγίδα.Τις πολλές φωνές διαδέχεται η αμηχανία .Και μετά σιωπή ξαφνικά παντού για να ακουστεί η απάντηση.
Προσέξτε και πάλι. Ότι πείτε θα είναι συχνά εις βάρος σας.
Αν πείτε του
Μπαμπά σας και όχι του πεθερού, οι από δω φεύγουν αμίλητοι.
Αν πείτε άλλο
όνομα, τότε και οι δυο βρίσκονται απέναντί σας.
Έχω βρεθεί σε
φασαρία μπροστά που ο μπαμπάς λέει στο ζευγάρι, αν το ονομάσετε έτσι, εγώ δεν
θα έρθω στη βάφιση.
Να τα δούμε λίγο
ήρεμα....
Άγραφη παράδοση
έχουμε στην Ελλάδα να βγάζουμε το πρώτο αγόρι το όνομα του πατέρα του
Μπαμπά..και αν είναι κορίτσι το όνομα της μητέρας της μαμάς.Αλλά να το πούμε
.Άγραφη παράδοση...
Το όνομα δείχνει
σεβασμό( για την Ελληνική ζωή μιλάω) στους γονείς μας σαν μικρό αντόδωρο για
την αγάπη ,τη συνεχή προσφορά και την ένοια.Γιατί αν είναι λάθος οι εμμονές των
γονιών για το όνομα,θαρρώ πως είναι
εξίσου λάθος και τα παιδιά να χειρίζονται τη ζωή τους εγωιστικά και
όταν είναι να δείξουν αναγνώριση και
τιμή στους γονείς τουςέστω και με αυτόν τον τρόπο να μην το κάνουν.Γιατί η
αλήθεια είναι τα παιδιά παίρνουν ότι
οι γονείς τους δίνουν, αλλά εκεί που είναι τα ίδια να δώσουν είναι
μίζεροι.
Και ερχόμαστε
στους γονείς..’Εχουν το όνομα σαν την πληρωμή τους.Το όνομα του εγγονού τους
είναι το ευχαριστώ για ότι έκαναν στα παιδιά τους.Έτσι είναι και έτσι νιώθουν
και ας μην το λένε καθαρά.Κι όμως η πληρωμή τους είναι πως αξιώθηκαν από το Θεό να γίνουν γονείς και
παππούδες.
Χειζόμαστε ένα
μικρό θέμα με λάθος τρόπο και το
μεγαλώνουμε.Δεν βλέπουμε το δώρο και μας ενδιαφέρει το όνομα.Η αλήθεια είναι
πως πίσω από τέτοιες ιστορίες κρύβονται άλλα.Εγωισμοί και από τις δύο μεριές
και μετά το πείσμα,που σου χαλά τη χαρά και σου την κλέβει.
Δεν είναι κακό να
μένεις μακριά από τη μεγάλη πνευματική πανήγυρη που είναι το μυστήριο του
Βαπτίσματος του εγγονού σου κρατώντας
για σένα τη σκοτεινή γωνιά που ο εγωισμός σου φύλαξε; .Δεν είναι κακό να βάζεις
το πείσμα να σε θυμώνει και να τα βλέπεις όλα θωλά; Δεν είναι κρίμα να γίνεσαι άλλος
και να μαραζώνεις τώρα που πρέπει να χαρείς;
Μην χάνεις κι άλλο
την ουσία.Τις χαρές του Θεού να τις χαίρεσαι έτσι απλά.
Π.Εφραίμ