Ήταν 2012 .Ήταν η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την
Ουγκάντα.Η Ουγκάντα δεν έχει να κρύψει κάτι.Όλα είναι στο φως.Έρχεσαι
αντιμέτωπος από την πρώτη ημέρα με τη αλήθεια της.
Μετά τις πρώτες μέρες ανακαλύψαμε τις αλήθειες για τα σχολεία
και τους μαθητές .Τότε ανακαλύψαμε πολλά παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο
επειδή δεν έχουν να δώσουν 150 ευρώ το χρόνο για τα δίδακτρα του σχολείου.Τότε
λοιπόν ήταν που έτσι απλά ξεκίνησε το πρόγραμμα σπουδών παιδιών από την
Ουγκάντα με την οικονομική ενίσχυση Ελληνικών οικογενειών.Ξεκινήσαμε με 15
παιδιά και πέντε χρόνια μετά βρισκόμαστε στα 160.!!
Τότε λοιπόν το 2012 επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά το
Λουγκουζί.Στο χωριό γνωρίσαμε τους
μεγαλύτερους ανθρώπους,τους νέους,τα παιδιά.Εκεί λοιπόν ανακαλύψαμε «τα
παιδιά της λάσπης».Μια παρέα παιδιών έφτιαχνε με τα χέρια και τη λάσπη ,τούβλα
προσειμένου να εξασφαλίσει τα δίδακτρα
του σχολείου.Τα περισσότερα από αυτά πήγαιναν στο σχολείο ανάλογα με τους μήνες
που είχαν να πληρώσουν.Όταν ακούσαμε την ιστορία τους τα περιλάβαμε στα πρώτα
παιδιά της αναδοχής.Ήταν ανάμεσα στα πρώτα δεκαπέντε παιδιά του προγράμματος.
Πέντε χρόνια μετά....Χαρά και ευλογία να το πεις.Ανάμεσα στα
πολλά παιδιά ,ένας νέος με ρούχα καθαρά και πρόσωπο φωτεινό.Όταν η Σταυρούλα
τον ρώτησε πόσα χρόνια είναι στο
πρόγραμμα «Σπουδάζω» δηλαδή το πρόγραμμα αναδοχής σπουδών, παιδιών από την Ουγκάντα, μας απάντησε με χαμόγελο.
Από τα χρόνια της λάσπης..