του Θοδωρή Τσίκα
Απόσπασμα από άρθρο στο "Πρώτο θέμα "
Μια πρακτική που ταλανίζει σε όλες της τις εκφάνσεις την νεοελληνική νοοτροπία.
"Ελαμωρετωρα" περνάω με κόκκινο αλλα κοιτάω και λίγο αν έρχεται άλλος...
"Ελαμωρετωρα" θα ανάψω τη φωτιά να κάψω τα ξερόχορτα και ας φυσάνε 8 μποφόρ...
Δεν ξέρω αν πρόκειται επί της ουσίας για τη λογική ότι δεν θα συμβεί σε εμάς ποτέ η στραβή, ή αν πρόκειται για τη βεβαιότητα ότι σε μια χώρα που διαχρονικά τίποτα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, θα κρυφτούμε πίσω απο την ατιμωρησία.
Ισως και τα δύο μαζί αλλά κυρίως είναι η λογική του "να κάνω εγώ τη δουλειά μου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται".
Από το ανώδυνο παρκάρω διπλή γραμμή με αλάρμ και αδιαφορώ αν μπορείς να φύγεις γιατί "δυο λεπτά θα κάνω", μέχρι το αδιαφορώ προκλητικά για νόμους κι διατάξεις γιατί "εγώ θα σώσω την Ελλάδα;".
Δυστυχώς κάπως έτσι γίνονται τα χειρότερα και μετά τα ρίχνουμε στην κακιά την ώρα.
Ισως τελικά, ο κύριος Φίλης αντί να εισάγει μαθήματα κολύμβησης στα σχολεία θα έπρεπε πρωτίστως να φροντίσει να αποκτήσουν οι βλαστοί μας μια καλύτερη κοινωνική παιδεία, σεβασμό στον διπλανό μας, ευαισθησία αληθινή για το περιβάλλον κοκ.
Αλλά "ελαμωρετωρα" τώρα, με αυτά θα ασχολούμαστε;