Γεώργιος (Νίσσα 1783 – Βιέννη 1856) και Σίμων Σίνας (Βιέννη 1810-1876)
Ο Γεώργιος Σίνας
γεννήθηκε στη Νίσσα της Σερβίας το Νοέμβριο του 1783. Καταγόταν από
σημαντική οικογένεια μεγαλεμπόρων από τη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου.
Στις Σέρρες έμαθε τα πρώτα του γράμματα, ενώ ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του
στη Βιέννη. Επέδειξε σημαντικό κοινωφελές έργο, το οποίο του απέφερε
επάξια τον τίτλο του εθνικού ευεργέτη. Η ελληνική παροικία της Βιέννης, η
γενέτειρα του πατέρα του Μοσχόπολη και η πρωτεύουσα του ελληνικού
κράτους, προικοδοτήθηκαν με γενναίες χορηγίες που διατέθηκαν για την
κατασκευή και λειτουργία φιλανθρωπικών και πνευματικών ιδρυμάτων.
Πηγή : Ρωμιοσύνη
Στην
Αθήνα ενίσχυσε οικονομικά την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, χρηματοδότησε
την κατασκευή του κτιρίου του Αστεροσκοπείου Αθηνών, καθώς και τη
λειτουργία του διά της αγοράς των αναγκαίων οργάνων και βιβλίων,
συνέδραμε στην ανέγερση του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών και προσέφερε
μεγάλα ποσά για το Οφθαλμιατρείο, το Αρσάκειο, το Πανεπιστήμιο, την
Αρχαιολογική Εταιρεία, κ.λ.π.
Το Μάιο του 1856 ο Γεώργιος Σίνας κοιμήθηκε τη Βιέννη.
Ο Σίμων Σίνας,
γιος του Γεώργιου Σίνα, γεννήθηκε στη Βιέννη το 1810. Εκεί τελείωσε τις
εγκύκλιες και τις πανεπιστημιακές του σπουδές. Αμέσως μετά την περάτωση
των σπουδών του, ο Σίμων εργάστηκε στις επιχειρήσεις της οικογένειας. Ο
Σίμων Σίνας ανέπτυξε μεγάλη κοινωνική δραστηριότητα στην Αυστροουγγαρία
και την Ελλάδα. Οι πόλεις της Βιέννης και της Βουδαπέστης, καθώς και η
ελληνική παροικία της πρώτης ευεργετήθηκαν από τη γενναιοδωρία του.
Σημαντική υπήρξε η προσφορά του προς το ελληνικό κράτος και κυρίως στην
πόλη των Αθηνών.
Ο Σίμων
Σίνας συνέχισε «…εκπληρών ευσεβώς τας διαθήκας του πατρός…» το εθνικό
του έργο αναλαμβάνοντας τη συνέχιση των πατρικών δωρεών σε πνευματικά
και φιλανθρωπικά ιδρύματα, τη δαπάνη ανέγερσης του κτιρίου της Ακαδημίας
Αθηνών, τη δαπάνη της διατήρησης του Αστεροσκοπείου Αθηνών και την
αποπεράτωση του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών και του «Αμαλιείου
Ορφανοτροφείου».
Κοιμήθηκε στη Βιέννη το 1877 σε ηλικία 66 ετών, δίχως ποτέ να επισκεφθεί την Ελλάδα.
Κωνσταντίνος (1857-1951) και Αναστάσιος ( ; - 1934) Σισμάνογλου
Ομογενείς
επιχειρηματίες, υιοί του Κωνσταντινουπολίτη επιχειρηματία και ευεργέτη
Ιωάννου Σισμάνογλου. Ο Κωνσταντίνος, όπως και ο αδελφός του Αναστάσιος,
ακολούθησαν το οικογενειακό επάγγελμα και εξελίχθηκαν σε σημαντικούς
οικονομικούς παράγοντες της Οθωμανικής πρωτεύουσας.
Παράλληλα
με τις επιχειρήσεις τους, δραστηριοποιήθηκαν και στον κοινωνικό τομέα,
υποστηρίζοντας με δωρεές κοινωφελή και φιλανθρωπικά ιδρύματα των
Ομογενών τους στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκαν
το έτος 1897.
Μετά τη
Μικρασιατική καταστροφή διέθεσαν μεγάλα κεφάλαια για την ενίσχυση των
Μικρασιατών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην ελληνική επικράτεια.
Πάντως, η μεγαλύτερη και γνωστότερη ευεργεσία τους υπήρξε το κληροδότημα
του Κωνσταντίνου Σισμάνογλου, ο οποίος ικανοποιώντας και την επιθυμία
του αποθανόντος το 1934 αδελφού του Αναστάσιου, δώρισε τον επόμενο χρόνο
(1935) στο ελληνικό δημόσιο τεράστιο χρηματικό ποσό για την ίδρυση και
λειτουργία Φυματιολογικού Ινστιτούτου.
Το
«Σισμανόγλειον Νοσοκομείον» κτίστηκε στην περιοχή των Μελισσίων Αττικής.
Ο πόλεμος του 1940 και η περίοδος της κατοχής που ακολούθησε, είχαν ως
επακόλουθο το Νοσοκομείο να μη χρησιμοποιηθεί ως φυματιολογικό, αλλά ως
γενικό στρατιωτικό. Η επιθυμία του δωρητή πραγματοποιήθηκε το 1948 και
έκτοτε το «Σισμανόγλειο», αφού ανακατασκευάστηκε και επανεξοπλίστηκε
κατέστη ένα από τα σημαντικότερα φυματιολογικά ιδρύματα.
Ανδρέα Συγγρός (Κωνσταντινούπολη 1828 ή 1830 – Αθήνα 1899)
Ο Ανδρέας
Συγγρός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πέρασε τα παιδικά του
χρόνια την Άνδρο και τη Σύρο. Πνεύμα ανήσυχο εγκατέστησε τις
χρηματοπιστωτικές δραστηριότητές του στην Κωνσταντινούπολη και την
Αθήνα. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα ήταν ένα κράτος που όπως τονίζουν οι
μελετητές «σαφώς υπερτερούσε σε επιχειρήσεις από την Ευρώπη, αλλά και
από την Κωνσταντινούπολη και τα άλλα οικονομικά κέντρα της Μαύρης
θάλασσας».
Αποτελεί
το σημαντικότερο παράδειγμα της ομάδας των Ελλήνων κεφαλαιούχων που
στράφηκαν στο ελληνικό κράτος μετά το 1870. Όταν εγκαταστάθηκε στην
ελληνική πρωτεύουσα (1872) είχε αποκρυσταλλώσει μία εντελώς διαφορετική
επιχειρηματική λογική. Αποφεύγοντας τις εμπορικές δραστηριότητες και τις
επενδύσεις στη βιομηχανία, επιδόθηκε στον κρατικό δανεισμό και στις
τραπεζικές εργασίες.
Ο Ανδρέας
Συγγρός δαπάνησε εν ζωή τεράστια ποσά και διέθεσε μετά το θάνατό του
όλη την περιουσία του για κοινωφελείς σκοπούς, πράξη που τον κατέταξε
πανηγυρικά στη χορεία των εθνικών ευεργετών. Διέθεσε τα απαραίτητα
κεφάλαια για την ανέγερση του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών, την κατασκευή
πεζοδρομίων της Αθήνας, την ίδρυση των Μουσείων Ολυμπίας και Δελφών, την
ανέγερση των πυρποληθέντων Παπαφείων Νοσοκομείων (1892) στη
Θεσσαλονίκη, την ίδρυση των ομωνύμων επανορθωτικών Φυλακών στην Αθήνα.
Με τη
διαθήκη του διατέθηκαν σημαντικά ποσά υπέρ του «Αμαλιείου
Ορφανοτροφείου», του Βρεφοκομείου Αθηνών, του Πτωχοκομείου Αθηνών, του
Ορφανοτροφείου Χατζηκώστα, του «Δρομοκαϊτείου Φρενοκομείου», της
Χριστιανικής Ορθόδοξης Κοινότητας Χίου, του Μουσικού και Δραματικού
Συλλόγου Αθηνών, της Μεγάλης του Γένους Σχολής Κωνσταντινουπόλεως, των
φιλανθρωπικών ιδρυμάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κ.ά., της ίδρυσης
Σχολείου στο χωριό καταγωγής του, Λιθί Χίου, για την κατασκευή της νέας
πτέρυγας του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», για την ίδρυση του Νοσοκομείου
Ανδρέα Συγγρού μεταδοτικών νοσημάτων που λειτούργησε από το 1910.
Ο Ανδρέας Συγγρός κοιμήθηκε στην Αθήνα σε ηλικία 69 ετών.
Παναγής Χαροκόπος (1835-1911)
Ο Παναγής
Χαροκόπος γεννήθηκε το 1835 στο Πλατύ της επαρχίας Σάμης στην
Κεφαλονιά. Υπήρξε μεγαλέμπορος και εκμισθωτής γαιών στη Ρουμανία. Εκεί
διέμεινε για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Παράλληλα με την
επιτυχημένη επιχειρηματική του δραστηριότητα επέδειξε και σημαντικότατη
κοινωφελή – εθνική δράση. Ήδη από την περίοδο της διαμονής του στη
Ρουμανία διέθεσε μεγάλα ποσά για εθνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς,
συμμετέχοντας στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της ομογένειας. Όταν η
ρουμανική κυβέρνηση απαγόρευσε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στις
Ελληνορθόδοξες Εκκλησίες, ο Χαροκόπος ανήγειρε Ναό στον περίβολο της
ελληνικής πρεσβείας στο Βουκουρέστι, χώρο στον οποίο δεν θα μπορούσε να
ισχύσει η απαγόρευση.
Στην
Αθήνα εγκαταστάθηκε το 1905, όπου και πέθανε το έτος 1911. Οι δωρεές του
προς το ελληνικό κράτος υπήρξαν σημαντικές. Ο Παναγής Χαροκόπος, μεταξύ
των άλλων δώρισε ένα από τα τσιφλίκια του στους αγρότες που το
καλλιεργούσαν, ίδρυσε με δική του δαπάνη «Γεωργικόν Σταθμόν» στα
Φάρσαλα. Με τη διαθήκη του κληροδότησε 5.500.000 χρυσές δραχμές που
διατέθηκαν για την ίδρυση «Εργαστηρίου Απόρων Γυναικών και κορασίων»
στην Κεφαλονιά, υπέρ της «Γεωργικής Εταιρείας Αθηνών», υπέρ της
«Πολυκλινικής Αθηνών», υπέρ του «Οίκου Τυφλών», υπέρ της «Βιοτεχνικής
Εταιρείας» κ.ά.
Η
γνωστότερη πάντως ευεργεσία του υπήρξε η καταβολή όλων των εξόδων αγοράς
οικοπέδου, ανέγερσης κτιρίου και λειτουργίας της «Χαροκοπείου
Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής» στην Καλλιθέα. Το οικόπεδο,
έκτασης 25.000 τ. μέτρων, αγοράστηκε το 1906. Το κτίριο περατώθηκε γύρω
στο 1920 και η λειτουργία του ιδρύματος ξεκίνησε το 1929. Σήμερα η Σχολή
έχει αναβαθμιστεί σε Πανεπιστήμιο.
Πηγή υλικού
Ημερολόγιο 2011, Ιερός Ναός Θείας Αναλήψεως Δραπετσώνας, Εκδόσεις Σαϊτης
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου,
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων