Αγαπητή μας Γαλάτεια
Δεν το πιστεύω πως έφυγες!!Γιατί πριν από λίγες ημέρες μας τηλεφώνησες να λέμε κανένα "Κύριε ελέησον" για σένα .
Και δεν είπαμε πολλά "Κύριε ελέησον",δεν ξέραμε τι να ζητήσουμε από τον Θεό.
Ξέραμε ότι είσαι μέσα στην αγκαλιά Του,γιατί Τον αγαπούσες.
Μας έλεγες κάτι .Ότι φοβάσαι τον θάνατο.Και να που ο Θεός έδωσε να μην τον γνωρίσεις.Δεν είναι θάνατος αυτό που έζησες Γαλάτεια.
Μην μας το πεις ότι σου φάνηκε άσχημος.Άνοιξε ο Παράδεισος κάποια στιγμή και σε άρπαξε μία αγκαλιά μεγάλη.Θάνατος είναι αυτός;
Το είπε και ο ίδιος ο Χριστός ότι όλη αυτή η ιστορία με την κρίση και το βήμα του Κριτού δεν ισχύει για αυτούς που μετανοούν κάθε μέρα, και βάζουν τον εαυτό τους σε κρίση μόνοι τους και τον παραδίδουν στην κρίση του Πνευματικού τους.Για αυτό λοιπόν σε μακαρίζω .
Δεν ξέρω τι είκόνα να κρατήσουμε από σένα.Γιατί άλλες φορές ήσουνα σαν εγγονή μου ,άλλοτε σαν γιαγιά μου,άλλοτε σαν γυναίκα και δεν ήξερα από που να σε πιάσω.
Τώρα όμως ο Χριστός θα σε βάλει εκεί που θα είσαι και θα προσεύχεσαι για όλους μας και έτσι και ο θάνατός σου θα είναι για μας χαρά.
Αιωνία σου η μνήμη.