Ο μακαρισμός αυτός του Χριστού μιλά για αυτούς που ελεούν ή δείχνουν έλεος δηλαδή συμπόνια, αγάπη και σεβασμό στους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας. Το κήρυγμα της παγκόσμιας αγάπης γίνεται από την πρώτη στιγμή το σύνθημα των μαθητών του Χριστού και θεμέλιος λίθος της πρώτης Εκκλησίας. Δεν αποτελεί μια αφηρημένη ένοια αλλά μία εφαρμοσμένη αρετή. Ο Θεός προτιμά την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, παρά τις θυσίες που γίνονται για Εκείνον.
Όλος ο αγώνας των πιστών είναι η κληρονομιά της αιώνιας και ουράνιας βασιλείας. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει οι άνθρωποι να αγωνισθούν από αυτήν τη ζωή, ώστε να απολαύσουν τις δωρεές της άλλης. Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει πως ''τίποτε δεν είναι πιο έντιμο ή πιο φιλανθρωπικό σε μας, από το να ελεούμε και να ευεργετούμε, διότι τίποτε δεν είναι πιο αρεστό στο Θεό.'' Το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στέκεται η φιλανθρωπία είναι πάντοτε πνευματικό και σκοπεύει στο να αναδείξει αυτόν που την ασκεί ευάρεστο στο Θεό και μιμητή Του. Η φιλανθρωπία αξίζει να σημειώσουμε στην πρώτη Εκκλησία θεωρείται σημείο προσεγγίσεως του ανθρώπου στις ιδιότητες του Θεού.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος θα προτρέψει τους πιστούς να γίνουν εκείνοι μικροί Θεοί για τους πιστούς. Να ωφελήσουν δηλαδή τους άλλους όπως εκείνοι ζητούν από το Θεό να ωφελήσει τους ίδιους. Όλοι οι Άγιοι Πατέρες συγκλινουν στην άποψη πως πραγματικά τίποτε δεν είναι πιο ευάρεστο στο Θεό από το να ευεργετούμε τους άλλους. Ο Κύριος πέρασε ολόκληρη τη ζωή Του ευεργετών και ιώμενος.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν λέει αναφερόμενος στισ γυναίκες που φορούσαν υπερβολικά κοσμήματα ακόμα και μέσα στην Εκκλησία: '' γιατί φοράτε στα αυτιά σας το φαγητό των πτωχών;''
Καμμία πραγματική προσπάθεια αν δεν συνοδεύεται από έμπρακτη αγάπη για τους άλλους ανθρώπους δεν μας αφήνει ουσιαστική σοδειά στην ψυχή μας. Η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους είναι μία αυθόρμητη πράξη αγάπηςτων πιστών προς το Θεό και πραγματικής αγάπης προς τα παιδιά Του. Οι πιστοί ακολουθώντας τον Κύριό τους δεν ξέρουν τίποτε άλλο εκτός από να αγαπούν και να προσφέρουν. Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Ιουλιανός ο παραβάτης μένει έκθαμβος απέναντι στην καλοσύνη των Χριστιανών που μοιράζουν φαγητό και ενδύματα όχι μόνον σε Χριστιανούς αλλά και εθνικούς δηλαδή σε ειδωλολάτρες.
Αυτή η αγάπη προς όλους είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά της αγάπης των Χριστιανών. Σήμερα που οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν αυξηθεί, ο Χριστιανός καλείται ενεργοποιώντας πάλι την πιστη του να κάνει ελεημοσύνη ακόμη και λίγη. Ο Χριστός άλλωστε μακάρισε την χήρα που είχε δώσει στο ταμείο του ναού ένα δίλεπτο. Ο ίδιος ο Κύριος είχε πει πως κριτήριο της θέσης που θα καταλάβει κάθε πιστός στην άλλη ζωή είναι η αγάπη. Στους καιρούς οικονομικής κρίσης καλείται ο Χριστιανός να διαχειρισθεί την ζωή του, και να μην πέσει από την σπατάλη στην οποία ζούσε μέχρι τώρα, στην τσιγγουνιά.
Η ελεημοσύνη είναι και πρέπει να είναι φυσική κίνηση της ψυχής καρπός και έκφραση της αγάπης. Είναι απόδειξη της Χριστιανικής μας συμπεριφοράς που πάντοτε πρέπει να συνοδεύεται από την ταπείνωση και την προσπάθεια να παραμείνει γνωστή στο Θεό και κρυμμένη από τους ανθρώπους. Η έστω και μικρή ελεημοσύνη μας δείχνει τέλος την πίστη μας στην πρόνοια του Θεού. Ελκύουμε την χάρη του Θεού και Εκείνος μας χαρίζει πλουσιοπάροχα και τα επουράνια και τα επίγεια αγαθά Του.