Από το βιβλίο : « Για σένα που πονάς» Σεβ.Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς Καλλινίκου Καρούσου
Το ότι ο πόνος και η θλίψη είναι
κάτι το οποίο συναντάει κανείς σε κάθε βήμα στην ανθρώπινη ζωή, είναι
μία πραγματικότητα, την οποία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει. Εάν
ρωτήσεις αυτούς που συναντάς στο δρόμο δίπλα σου, από τους δέκα που θα
απευθυνθείς , χωρίς υπερβολή οι επτά περίπου θα σου πουν ότι
αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Απλώς ποικίλλει η μορφή του προβλήματος
κάθε ανθρώπου. Ποικίλλει ο βαθμός του πόνου, ο βαθμός της θλίψης και η
μορφή του πειρασμού που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος. Τον ένα τον δέρνει η φτώχεια και η ανέχεια , ο άλλος αντιμετωπίζει κάποια αρρώστια που τον ταλαιπωρεί, ένα τρίτος πιέζεται ψυχικά, διότι δεν πέτυχε στο γάμο του και έχει μεγάλα προβλήματα στο συζυγικό του βίο, ένας τέταρτος έχει το σπίτι του αναστατωμένο από την ανταρσία της θυγατέρας του, που τον έχει πικράνει πάρα πολύ. Κάποιος άλλος κλαίει, γιατί πρόσφατα συνόδευσε στον τάφο προσφιλές και αγαπημένο του πρόσωπο.
Πόνος, πόνος, πόνος πολύς. Δύσκολα θα βρεις κάποιον χωρίς αναστεναγμό, χωρίς θλίψη και δοκιμασία στη ζωή. Και δεν είναι μονάχα ο πόνος ο σωματικός. Αβάσταχτος πολλές φορές είναι ο ψυχικός πόνος. Είναι πολύ συχνότερος από τον σωματικό πόνο.
Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν είναι πάρα πολλές φορές οι συνεργοί στον πόνο και το πρόβλημά μας. Η πλήρης συνεννόηση με το συνάνθρωπο δεν είναι πάντοτε πολύ εύκολη. Οι παρεξηγήσεις είναι πολύ συχνές. Παραλείψεις και σφάλματα και από εμάς τους ίδιους , αλλά και λάθη και ενέργειες όχι καλές από κάποιο φίλο, από κάποιο συνέταιρο, κάποτε και από μέλη της ίδιας μας της οικογένειας. Η αρμονία των σχέσεων μας με τον συνάνθρωπο, που δημιουργεί γαλήνη και χαρά είναι ακριβό αγαθό. Μιλάμε όλοι για αγάπη, αλλά πολλές φορές την αγάπη την εκφράζουμε όπως εμείς νομίζουμε και όπως μας συμφέρει. Η αγάπη είναι φάρμακο ζωής, αλλά δεν περισσεύει πολλές φορές στην ανθρώπινη κοινωνία. Πράξεις αγάπης μεμονωμένες αφθονούν. Αλλά βίωση της αγάπης χωρίς καθόλου ιδιοτέλεια, χωρίς πλήρη συνταύτιση με το «εγώ» το προσωπικό μας, δεν είναι πολύ συχνή.
Οι αιχμές και τα βέλη του ενός προς τον άλλο δεν είναι σπάνια. Το πλήγμα της ψυχής από ένα διπλανό κεντρί είναι πολλές φορές συχνό φαινόμενο. Το δηλητήριο της συκοφαντίας δεν σπανίζει . Ενώ το μίσος και η εκδικητικότητα στη σχέση των ανθρώπων δεν είναι πράγματα ανύπαρκτα. Το ατομικό συμφέρον πρυτανεύει. Και τα ανθρώπινα πάθη κυριαρχούν περισσότερο στη ζωή.
Μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία ζούμε. Γι’ αυτό και η θλίψη και ο πόνος ο ψυχικός από την συμπεριφορά του άλλου δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.
Όμως πρέπει να προχωρούμε στο δρόμο ζωής. Πρέπει να έχουμε το κεφάλι πάντοτε ψηλά. Πρέπει ν’ απολαμβάνουμε την ζωή σαν δώρο Θεού, παρ’ όλες τις δυσχέρειες και τα προβλήματα του βίου. Το να καμφθούμε και να ολιγοψυχήσουμε δεν είναι καθόλου σωστό, πολύ περισσότερο δεν είναι ίδιον πιστού ανθρώπου, που ξέρει τον προορισμό του ανθρώπου στη ζωή, που πιστεύει ακράδαντα στον Θεό της αγάπης και γνωρίζει να προσεύχεται και να εμπιστεύεται τον εαυτό του στη θεία Του Πρόνοια.
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε˙ αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» ( Ιω. ιστ΄,33 ) . Το είπε καθαρά ο Αρχηγός της πίστεώς μας, ο ενανθρωπήσας Σωτήρας μας. Δεν μας υπεσχέθη άνθη και λουλούδια στην πορεία της ζωής που ο Ίδιος μας υπέδειξε, στην πορεία της πνευματικής και σωστής εν Χριστώ ζωής. Μας το προείπε, ότι ο δρόμος είναι δύσβατος και ανηφορικός. Όμως μας υπεσχέθη αιώνιο στεφάνι δόξης. Εκείνος, ο Νικητής του πόνου και του θανάτου, θα είναι πάντα δίπλα μας και κοντά μας. Αυτός είναι ο μεγάλος Νικητής. «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Δεν είμεθα μόνοι στην παλαίστρα της ζωής. Έχουμε δίπλα μας τον Κύριο. Αρκεί να μάθουμε να στηριζόμεθα εξ ολοκλήρου στην αγάπη Του…
… Αδελφέ μου, που διαβάζεις τις γραμμές τούτες, περνάς τις στιγμές αυτές κάποια θλίψη στη ζωή σου; Έχεις μια μεγάλη δοκιμασία που σε κάνει να υποφέρεις; Έχεις προβλήματα δυσεπίλυτα; Είσαι καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου; Μην απελπίζεσαι, σε παρακαλώ, μη βάζεις το κεφάλι κάτω, μη χάνεις το ηθικό σου. Στηρίξου στον Κύριο και μην απελπίζεσαι. Η ελπίδα είναι δύναμη ζωής, η ελπίδα είναι πηγή δυνάμεως. Η ελπίδα είναι βάλσαμο παρηγοριάς. Έχε πάντα την ελπίδα σου στον Θεό, γέμισε την ψυχή σου με ελπίδα και θάρρος. Προσευχήσου δυνατά στον Θεό. Νιώσε στην ψυχή σου ζωντανά την παρουσία του Θεού και μη φοβάσαι. Θα νικήσεις!
Από το βιβλίο : « Για σένα που πονάς»
Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήναι 2011