Απόσπασμα από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου "Προσέχεις τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά σου;"κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Χρυσοπηγή"
Είναι φάρμακο εναντίον
της ζήλειας να έχουμε το «γνώθι σαυτόν»Μην υπερτιμούμε την αξία μας και τα
προσόντα μας.καθένας καταλαμβάνει τη θέση που του ανήκει και μέσα στην
οικογένεια και μέσα στην παρέα και
μέσα στη συνεργασία μας με τους άλλους.Μην ζηλεύουμε αυτόν που ανήλθε μία
βαθμίδα περισσότερο.
Και συ καλέ σύζυγε μην
ζηλεύεις την σύζυγό σου και αντιστρόφως .Να κοιτάτε ο ένας να κερδίζει την
αγάπη του άλλου με γνήσια αγάπη.Και ας μην ζηλεύει ποτέ ο ένας τον άλλον.Μην
κάνετε την ζωή σας κόλαση.
Η ζήλεια είναι
δυσθεράπευτο πάθος .Δύσκολα θεραπεύεται και ξεριζώνεται.Προσπάθεια πρέπει να
γίνεται από τον κατεχόμενο από κακό το πάθος να μην κυριαρχεί στη ζωή του.Το
κακό είναι ‘οτι αυτός που ζηλεύει,τις περισσότερες φορές δεν έχει επίγνωση του
πάθους του.Του το υποδυκενύεις ,αλλά διακαιολογείται και ταμπουρώνεται στη
σκέψη του ότι έχει δίκιο.
Αυτός ο εγωισμός μας
που μας τυφλώνει να δούμε κατάματα τον εαυτό μας ,είναι ο μεγαλύτερος εχθρός
μας.Η έξοδος εκ του εαυτού μας είναι το πιο δύσκολο πράγμα.
Έχω συναντήσει στη ζωή
πολλούς ανθρώπους που ζηλεύουν .λίγοι από αυτούς μπορούν να πιστέψουν ότι έχουν
ζήλεια μέσα τους και ότι το κίνητρο των ενεργειών τους είναι γέννημα της
ζήλειας.συνυφαίνουν τη μνώμη με τον εαυτό τους.Η αντικειμενική γ νώμη είναι
φοβερά δύσκολο πράγμα.
Ας καλλιεργούμε μέσα
μας την αρετή της αγάπης ,όσο μπορούμε σε μεγαλύτερο βαθμό και ας προσευχόμεθα
στο Θεό να μας απαλάττει από το πάθος της ζήλειας .
Βρήκα στη ζωή μου πολύ
εηέχοντας ανθρώπους να κατέχονται,ένεκα της ζήλειας και από το πάθος του
φθόνου.Και ενώ ήσαν ΄λανθρωποι αξίας και με ευσέβεια και ευγένεια πραγματική
ήταν αδύνατο να καταλάβουν ότι διακατέχονται από τη ζήλεια.Όλες τους τις πράξεις και τις γνώμες και τις ενέργειες
τις δικαιολογούσαν,ισχυριζόμενοι ότι είχαν δίκιο.Ήταν αδύνατο να καταλάβουν
αυτό που οι άλλοι δίπλα τους το καταλάβαιναν εύκολα,ότι δηλαδή κινούνταν από
ζήλεια και φθόνο.Πολλοί δε εξ αυτών νιώθουν ότι πνίγονται από το δίκιο τους.Γι
αυτό και είναι αμετακίνητα μυαλά.