Της Τρισεύγενης Καπράνου
Θυμάμαι στη "Λωξάντρα" της Μαρίας Ιορδανίδου,τη μικρή ηρωίδα να λέει πως όταν ήταν στεναχωρημένη,η γιαγιά της,της χάριζε κουμπιά!!!! "Χιλιάδες κουμπιά,πολύχρωμα,γυαλιστερά,από κόκκαλο,κέρατο ζώου,σιντέφι και φίλτισι"...Με αυτά έπαιζαν όλα τα παιδιά της οικογένειας.Και το μικρό κορίτσι ήταν ευτυχισμένο..Σήμερα τα παιχνίδια είναι υπερβολικά,αλλά δεν αρκούν..Σημέρα,κάποια παιδιά δεν νοιώθουν χαρά και θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιχνίδια που τελικά καταλήγουν στα αζήτητα,γιατί θέ...λουν άλλα καινούρια..Η παιδική ευτυχία τελείωσε...Στα αζήτητα! Θέλουν καινούρια ευτυχία.Άλλο παιχνίδι...Υπερβολή,υπερκατανάλωση....Πλήξη...! Κάποια άλλα παιδιά όμως,κάπου αλλού,επειδή δεν έχουν δημιουργούν παιχνίδια!Με ένα καρυδότσουφλο φτιάχνουν καράβι,με ένα σπιρτόκουτο αυτοκίνητο..
Και χαίρονται.Και αν τους χαρίσεις ένα αυτοκινητάκι είναι σα να τους χαρίζεις ολόκληρο αυτοκινητόδρομο,αν τους χαρίσεις ένα τόπι σα να τους χαρίζεις όλες τις μπάλλες του κόσμου! Τώρα θα μου πείτε δεν γίνεται τα δικά μας παιδιά να ξεκινήσουν έτσι..Εντάξει δε λέω.Είμαστε στη χώρα του jumbo και του allou fun park..Να μεγαλώσουν με αυτά,παιδιά είναι εξάλλου...Αλλά να βρε παιδί μου..Να μάθουν το θέλω να γίνει ευχαριστώ και η απαίτηση ευγνωμοσύνη..Ίσως τα κουμπιά της Λωξάντρας και το αυτοκινητάκι του μικρού αφρικανού,κρύβουν τη χαμένη ευτυχία του δικού μας παιδιού.Ίσως!
πηγή : fb