Tου Σεβ.Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου
Απόσπασμα από το βιβλίο
"Πρόγραμμα καθημερινής Πνευματικής πορείας"
εκδόσεων Χρυσοπηγή
Ένας ακόμα λόγος ο οποίος συνηγορεί υπέρ του
καθημερινού προγράμματος ,είναι μία φυσική αμέλεια ,η οποία συχνά χαρακτηρίζει
την ψυχή μας.Αμελούμε εύκολα κάτι ,το οποίο δεν έχουμε σταθερά
προγραμματίσει.Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις εκδηλώσεις του βίου μας.Η αμέλεια
είναι μία ασθένεια ευρύτατα διαδεδομένη .ασθένεια,την οποία πολλές φορές
πληρώνουμε πολύ ακριβά.Και εάν η αμέλεια συσσωρεύει ζημίες και όχι σπάνια
καταστροφές σε ζητήματα που αφορούν στο επάγγελμα,τις σπουδές ,τις κοινωνικές
μας υποχρεώσεις,φαντάζεσθε ποση ζημιά προκαλεί στην πνευματική ζωή.Καταστροφή
ανεπανόρθωτη.Δημιουργεί πνευματικά ερείπια προ των οποίων κλαίει ο δύσμοιρος
άνθρωπος όταν ανανήψει,γιατί αν δεν ανανήψει θα κλάψει για πάντα ,χωρίς να
μπορεί πλέον να επανορθώσει τη φθορά.
Φάρμακο κατά της αμέλειας είναι το σταθερό
πνευματικό πρόγραμμα.Εφ όσον θα υπάρχουν καθρισμένοι πνευματικοί σταθμοί θα
τους προσέξουμε και έτσι θα προοδεύσουμε στην πνευματική ζωή.έτσι θα
ξετινάξουμε την αμέλεια και την ραθυμία.
Πολλές φορές έχω ακούσει «αμελώ να διαβάσω»
‘η μου φεύγει ο χρόνος χωρίς να το καταλάβω και δεν ευκαιρώ για πνευματική
μελέτη . Δικαιολογίες που μαρτυρούν αμέλεια .Αν υπήρχε πρόγραμμα θα βρισκόταν
λίγος χρόνος ο οποίος χρειάζεται και για την προσευχή και για τη μελέτη και για
την αυτοεξέταση.
Και η αναβλητικότητα που μας διακρίνει
επιβάλει προκαθορισμένο πνευματικό πρόγραμμα.Εύκολα αναβάλλουμε.Νομίζει κανείς
ότι κάτι μας ωθεί να αναβάλλουμε .Λέμε
συχνά είμαι κουρασμένος ,ας μελετήσω αύριο.τώρα δεν έχωπολύ διάθεση να
προσευχηθώ.Τη στιγμή αυτή έχω άλλη απασχόληση.Αλλά το αύριο έρχεται βεβαρυμένο
με ένα σωρό άλλες εργασίες κι έτσι αναγκαζόμαστε πάλι να αναβάλλουμε.Έτσι
χάνουμε πολύτιμες ευκαιρίες και περνούν οι μέρες μας σε μία πνευματική απραξία
με άκρως δυσάρεστα αποτελέσματα για την πνευματική μας ζωή. « Ο δρόμος της
αύριον οδηγεί στη λεωφόρο του ποτέ»