Με ρωτάς αν πρέπει να προσευχόμαστε φανερά ή μυστικά. Και το ένα και το άλλο. Μόνο να γνωρίζουμε ότι στη φανερή προσευχή πρέπει να φυλαγόμαστε από την υποκρισία μπροστά στους ανθρώπους και στη μυστική από τη δικαιολόγηση του εαυτού μας μπροστά στον Θεό.
Να ένα παράδειγμα μυστική προσευχής, που βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μητροπολίτη της Μόσχας Φιλάρετου, μετά τον θάνατό του:
"Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Πατέρα, δώσε στον δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σου ζητιανέψω ούτε πάθη ούτε απόλαυση παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοικτή απέναντί Σου.
Εσύ βλέπεις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κύτταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου.
Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι! Αμήν!".