π.Εφραίμ Παναούση
Τώρα είναι μεγάλος ο M... .Η αλήθεια είναι δεν καταλαβαίνεις πότε περνάνε τα χρόνια.Πότε είναι
μικρός πότε μεγαλώνει χωρίς κανείς να το καταλαβαίνει .Τρέχει ο καιρός.Ναι.Αυτό
είναι το σωστό ρήμα.Τρέχει .
Ο Μ..λοιπόν είναι ένα παιδί ( μέχρι σήμερα) που δεν το
χωρά ο κόσμος .Ανήσυχος ,τρώγεται με τα
ρούχα του,βράζει στο ζουμί του.
Δύσκολο παιδί .ατίθασος.Μην ψάχνεις οικογένεια .Μην ψάχνης θαλπωρή
και αγάπη.Εκεί που δεν βρέθηκαν δικοί του βρέθηκαν ξένοι.Και δώσανε σα γονείς.
Μικρός λοιπόν που ήτανε στα δώδεκα - δεκατρία έκανε φασαρία
και κύταζε πως θα σε ξεκάνει.
Κάποια στιγμή απογοήτευμένος από τη συμπεριφορά του είπα.
-Βρε Μ... γιατί κάνεις έτσι .Δεν καταλαβαίνεις ότι με
πληγώνεις.Γιατί τα κάνεις αυτά.Θες να σταματήσω να με νοιάζεις .Δεν θέλεις να
σου μιλάω ;
Ο Μ... μεμιάς σοβάρεψε .Από τις λίγες φορές που τον είδα
έτσι και γυρίζει και μου λέει
-Εσύ να μου τα λες παπά κι εγώ θα τα ακούσω κάποτε .Δεν ξέρω
πότε.Αλλά εσύ να μου τα λες..