Της Τρισεύγενης Καπράνου
[Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Σταυρίδη]
Ο χειμώνας του 1937 βαρύς. Πέρασαν τα φώτα,κάποιος χτυπά την πόρτα.Η Άννα άκουσε την Ελένη,να λέει:-"Δεν έχουμε"-"Τι συμβαίνει;"ρώτησε από μέσα;;;-"Δεν έχω κάρβουνα,κυρία.Δεν πρόφτασα να πάρω και το παιδί μου είναι άρρωστο",Ακούστηκε απ'έξω μια γυναικεία τρεμάμενη φωνή..-"Δεν έχουμε κάρβουνα";;;"-Μόνο για αύριο,μάνα,που είναι τ"αγιαννιού"..."-
Πηγή fb
Δώσε τα κάρβουνα Ελένη..Το παιδί είναι μικρό και άρρωστο,εμείς είμαστε μεγάλες δεν έχουμε ανάγκη"...Εκείνο το βράδυ,χωρίς τη θέρμανση,επηρεάστηκε η αρρώστια της. Την επομένη,γυρνά και λέει στα παιδιά της:"Εάν παιδιά μου έρθει κάποτε κάποιος και σας πει ότι χρωστούσε χρήματα,ή σκεπάσματα,ή κάρβουνα στη Μάνα,να του πείτε ότι δεν χρωστούσε τίποτα"...Την επομένη, ήρθε στο σπίτι στο Ψυχικό,ένας αξιωματικός..Έξω από το σπίτι ήταν μια ανθισμένη μυγδαλιά..Έκοψε ένα κλωνάρι.."Ο Παύλος..Ήλθε να με πάρει..Ήξερε πως τον περίμενα".."-Δεν είναι ο Παύλος μάνα"...πολύς κόσμος περνούσε από το σπίτι στο Ψυχικό,να δει τη Μάνα! Ανάμεσα στους άγνωστους ήταν και ένας νεαρός με ένα χαρτοφύλακα κι ένα μπλοκ!Στάθηκε μπροστά και άρχισε να ζωγραφίζει την Άννα!..-"Καθήστε,θα κουραστήκατε"...,του λέει η κόρη.."Ίσως είναι η τελευταία φορά που βλέπω τη μάνα σας,και μου λέτε πως θα κουραστώ";;-"Εσάς σας γέννησε,εμένα με βρήκε άρρωστο,ορφανό,με έντυσε με γιάτρεψε,με μεγάλωσε στα "Πεύκα Ματσούκα" και με σπούδασε..Τελειώνω μηχανικός χάρη σ"εκείνη..Αλλά περισσότερο από αυτό μου έδωσε αρχές αξίες και πίστη..Πως να μην είναι και δική μου μάνα";;Αργά εκείνο το παγωμένο βράδυ του χειμώνα,ήρθαν αδερφές με επικεφαλής την Αθηνά Μεσολωρά..Γονάτισαν γύρω από τη Mάνα.Απέδωσαν τιμές...Και την άφησαν για λίγο μόνη...Την επαύριο η εκκλησία της Αγίας Σοφίας Ψυχικού, ήταν γεμάτη από φίλους, γνωστούς και άγνωστους...Ο μητροπολίτης Χαλκίδος ιερουργούσε διακοπτόμενος απο λυγμούς..Για την Άννα Μελά.Για τη Μάνα.Τη Μάνα του Στρατιώτη!