Romfea.gr
«Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου», διαβάζουμε στόν 39ο ψαλμό. Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ὑπομονή ἀπαραίτητη γιά τήν πνευματική μας εὐδοκίμηση. Τό παράδειγμα τοῦ δικαίου καί πολυάθλου Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε θαυμαστῶς τήν ἀπώλεια τῆς περιουσίας του, τόν θάνατο τῶν ὑπηρετῶν του καί τῶν παιδιῶν του καί τήν ὀδυνηρή ἀσθένειά του, ἐμπνέει, συγχρόνως δέ καί ἐλέγχει τήν ζωή μας. Ἐλέγχει τήν ἀνυπομονησία μας, τήν ἐπιθυμία μας νά σταδιοδρομήσουμε ἀμέσως καί ἐπιτυχῶς, νά φθάσουμε σύντομα σέ μέτρα πνευματικά, νά ἀποκτήσουμε χωρίς κόπο ἀρετές.
Χωρίς ὑπομονή σέ ὅλους τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις, διδάσκει ὁ μακαριστός Γέροντας Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής, ὁ ἄνθρωπος δέν μαθαίνει τά πνευματικά καί δέν φθάνει σέ μέτρα ἀρετῆς καί τελειώσεως. Ἡ διδαχή αὐτή πιστοποιεῖται ἀπό τήν ζωή τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν πόλεμο λογισμῶν, ὀδύνη καί θλίψη γιά τήν ἀποστασία καί τά παθήματα τοῦ κόσμου, ταλαιπωρία ἀπό ἐμφανίσεις πονηρῶν καί ἀκαθάρτων πνευμάτων, σοβαρές ἀσθένειες, ἀδικίες, ὀνειδισμούς καί συκοφαντίες, διωγμούς, φυλακίσεις καί μαρτύρια.
«Δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα», παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του (12, 1). Μέ τήν ὑπομονή ὁ ἄνθρωπος γίνεται δόκιμος ἐργάτης τῆς ἀρετῆς. «Δικαιοῦσαι τόση χάρη ὅσο μέγεθος πειρασμοῦ μπορεῖς νά βαστάσεις μέ εὐχαριστία», σημειώνει ὁ μακαριστός παπα-Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, ὁ χαρισματοῦχος ὑποτακτικός τῆς ἐρήμου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε κόπους ἀσκητικούς καί ἀνταμείφθηκε πλουσίως ἀπό τόν Θεό. Καταδεικνύεται ἀπό τά παραπάνω ἡ ἀξία καί ἡ σημασία τῆς ὑπομονῆς στήν ἄσκηση τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν καί τήν πνευματική μας καλλιέργεια καί τελείωση.
Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις καί τά παθήματα καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο χωρητικό θείων εὐλογιῶν· τοῦ χαρίζει πεῖρα καί σοφία, λόγο διδακτικό, βαθύ καί βιωματικό. Γίνεται τότε ὁ ἄνθρωπος ἱκανός νά βοηθήσει, νά παρηγορήσει καί νά ἀναπαύσει ψυχές. Θαυμάζει κανείς τά πλούσια βιώματα, τήν χαρά καί τόν θεϊκό ἔρωτα τῆς μακαριστῆς Δήμητρας Κόντου, ἡ ὁποία ὑπέμεινε γιά πολλά χρόνια βαρύτατη μυασθένεια. Στίς ἀμέτρητες ἐπώδυνες ἐπιπλοκές τῆς ἀσθενείας της ἡ μακαριστή Δήμητρα δοξολογοῦσε ὁλοκαρδίως τόν Θεό, ζοῦσε μυστικές θεῖες ἀναβάσεις καί δοκίμαζε τόν οὐράνιο γλυκασμό.
Ἄς παρακαλέσουμε, ἀδελφοί μου, τόν Θεό νά μᾶς χαρίσει πνεῦμα ὑπομονῆς, ὥστε νά τηροῦμε τό θέλημά Του καί νά ἔχουμε ἀμετάθετη τήν ἐλπίδα μας στήν ἀγαθότητά Του.
*Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ .Κυδωνίας και Αποκορώνου,