Πάρα πολύ μεγάλη πραγματικά απόδειξη της
Αναστάσεως είναι το ότι ο Χριστός, που θυσιάστηκε στο Σταυρό, μετά το
θάνατό του επέδειξε τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε έπεισε ανθρώπους, που
ζούσαν σε διάφορες περιοχές, να περιφρονήσουν, χάριν της πίστεως προς
αυτόν και της ομολογίας αυτής της πίστεώς τους, και την πατρίδα τους και
την οικογένειά τους και τους φίλους τους και τους συγγενείς τους και
αυτή τη ζωή τους και να προτιμήσουν αντί των ευχαρίστων και τερπνών του
κόσμου, που τους υπόσχονταν οι εχθροί της Πίστεως, και μαστιγώσεις και
κινδύνους και μαρτυρικό θάνατο. Αυτά δεν είναι κατορθώματα κάποιου
νεκρού, που έμεινε κλεισμένος στον τάφο του, αλλά κάποιου που ανεστήθη
και ζεί. (PG 50,593)
Τι μεγαλύτερη απόδειξη της Αναστάσεως
του Χριστού ζητάς, όταν βλέπεις να έχει γίνει τόσο μεγάλη μεταβολή των
πραγμάτων έπειτα από εκείνο το γεγονός; Γυναίκες, που εκ φύσεως είναι
δειλές, παρουσιάζονται ατρόμητες εμπρός στον θάνατο, ενώ ο θάνατος πριν
από την Ανάσταση ήταν φοβερός και φρικτός και στους αγίους άνδρες. (PG
50, 629)
Πολλοί ερωτούν, γιατί άραγε, όταν
ανεστήθη ο Χριστός δεν εμφανίσθηκε στους Ιουδαίους; Η ερώτηση αυτή όμως
είναι περιττή και μάταιη. Διότι εάν επρόκειτο να τους ελκύσει προς την
πίστη με την εμφάνισή του μετά την ανάστασή του σ’ αυτούς, δεν θα
απέφευγε να το κάνει. Ότι όμως δεν επρόκειτο να τους ελκύσει προς την
πίστη, αν εμφανιζόταν σ’ αυτούς μετά την ανάστασή του, φαίνεται με την
περίπτωση του Λαζάρου. Διότι αυτόν που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες και
μύριζε και είχε αρχίσει να αποσυντίθενται τον ανέστησε και του έδωσε
δύναμη να βγεί από τον τάφο του, όπως ήταν δεμένος με νεκρικούς
επιδέσμους εμπρός στα μάτια όλων, και παρά ταύτα όχι μόνο δεν τους
είλκυσε προς την πίστη, αλλά και τους ερέθισε περισσότερο. Διότι
αποφάσισαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο. Εάν λοιπόν ανέστησε κάποιον
άλλον και δεν επίστευσαν, άραγε ανασταίνοντας τον εαυτό Του και
δείχνοντάς τον σ’ αυτούς, δεν θα κυριεύονταν και πάλι από μανία εναντίον
του; (PG 51, 106)