Μια ημερα πολυπόθητη ...
Πόσα χρονια την περίμενα ...
Και να που ξημερωσε η ευλογημένη ημέρα, εκπλήρωση ενός τάματος, που εκανε ο Πατέρας μου, ο Μανωλης Γιαννικουρής το 1981.
πηγή fb
Εγω ξαπλωμενος σε κωμα εξ αιτίας ενος ατυχήματος με μοτοσυκλέτα, οντας μαθητης στο Πανεπηστημιο στην Περουτζια της Ιταλιας ......
Εταξε λοιπον στον Χριστο μας ο πατερας μου, όπως μου ειπε ο αδελφός μου Γιαννης, το εξης ...".... Κανε τον καλα το γιο μου Χριστέ μου και οτι θελεις κανε τον Ακομα και Δεσπότη ... Δικος σου ειναι ..."
Και να λοιπον που, μετα απο πολλές δοκιμασίες στην εως τοτε ζωή μου, ερχεται η ημερα οπου ο Εξαδελφος Αρχιμανδριτης π Μακαριος Σμαλιός με εκελευσε εμπροσθεν του Δεσποτη και με παρεδωσε σε αυτον ...
Αξιος φωναξε το πληθος στον Αγιον Νικολαο Καλυμνου για εμενα ...
Αξιος ... Αξιος ο Πρεσβύτερος π . Παντελεήμων ...
Απο τοτε πέρασαν 14 χρόνια ....
Η ευχή του Δεσπότη ηταν μια απλή και σαφής ... Σου εύχομαι να μην γινεις ποτε ... "Χριστέμπορος", αλλα ιερεύς του Υψίστου ...
Τουλαχιστον απ αυτο δεν εγινα ... τωρα για τα άλλα, ακομα παλευω νηχθημερον, δινω μαχες , αλλες κερδιζω αλλες τις χάνω ...
Κι έτσι άρχισε η ανάβασις προς την ποθινη Πατρίδα κι ακομα συνεχίζεται ...
Οι πρωτη επαφή με το Θυσιαστηριο μονος μου, ηταν σαν και σημερα Μεγάλη Δευτέρα ....
Σαν και σήμερα ....
Ποσο ομορφα ξεκινησε αυτη η Σταυροαναστασιμη πορεια ...
Μια μικρη προσευχούλα αδελφοί μου, ισως και μια ευχη να ζητησω ... να βρω τον δρόμο μου ... !!!!