Πόσο ωραίο και σημαντικό είναι να βλέπουμε ότι τέτοια παραδείγματα στο χριστιανισμό όπως το παράδειγμα των μυροφόρων και τέτοια σπουδαία φαινόμενα έχουν μία συνέχεια και δεν είναι στατικά.. οι μυροφόρες,έδειξαν ένα παράδειγμα θάρρους, γενναιότητας και ηρωισμού αφού τόλμησαν μέσα στο πανδαιμόνιο των υβριστών και μέσα στο φόβο, να ξεκινήσουν να αγοράσουν πολύτιμα μύρα, για να εναποθέσουν στο σώμα του Χριστού,ώστε να εκφράσουν την απέραντη λατρεία τους. Αυτό το παράδειγμα, που δείχνει χαρακτηριστικά της γυναικείας φύσης,την απέραντη αγάπη,την αφοσίωση και την πίστη, συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση, από άλλες γυναίκες που ,τρόπον τινά, ενεργούσαν όπως οι μυροφόρες.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι 20 χρόνια μετά την Ανάσταση, όπως μας λένε οι πράξεις των Αποστόλων,ξεκινάει ο Παύλος το μεγάλο του ταξίδι στη Μέση Ανατολή,στη Μικρά Ασία, στην Κύπρο, στην Ελλάδα για να διακηρύξει την πίστη. Βλέπουμε και εδώ γυναίκες στο προσκήνιο.Στους Φιλίππους,η Λυδία τον υποδέχεται και τον αναγγέλλει. Μία γυναίκα έμπορος,που πουλούσε μεταξωτά,τα λεγόμενα πορφυρά. Μία απλή πορφυροπόλις. Που τόσο μπήκε ο Θεός στην καρδιά της και τέτοια φλόγα και θείο έρωτα της άναψε,, που άνοιξε το σπίτι της στον Παύλο,μια τολμηρή κίνηση, διότι ήταν άγνωστος,για να ακούσει το λόγο του Θεού. Έτσι, έγινε η πρώτη Ελληνίδα και η πρώτη Ευρωπαία χριστιανή. Όταν ήρθε ο Παύλος στην Αθήνα, μία άλλη γυναίκα τον ακολούθησε και άναψε στην ψυχή της η φλόγα του Θεού. Η Δάμαρις. Είχε το θάρρος και πίστεψε και ακολούθησε τον άγνωστο Παύλο, μαζί με τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.Στην Κόρινθο συνάντησε τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, ένα σπουδαίο ζευγάρι που χαρακτηριστικά ο Παύλος το αναφέρει Πρίσκιλλα και Ακύλας, εξαίροντας τα χαρακτηριστικά της γυναίκας τα οποία θεώρησε σπουδαία.Η Φοίβη,στην Κόρινθο,που διακόνησε τον Παύλο και την εκκλησία για θέματα πρόνοιας και αξιώθηκε να μεταφέρει την προς Ρωμαίους επιστολή στην κοσμοκράτειρα Ρώμη. Γυναίκες που συνέχισαν το παράδειγμα των μυροφόρων 20 χρόνια μετά την Ανάσταση αλλά και άλλες,πιο σύγχρονες.Η αγία Φιλοθέη η Αθηναία,που για την αγάπη του Θεού, άφησε τα πλούτη και έγινε μοναχή, με ιδιαίτερη προσφορά, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.Η αγία Πελαγία στην Τήνο, αφοσιώθηκε στη φροντίδα του πάσχοντα ανθρώπου.Η αγάπη της,η προσευχή της,η πίστη της, η αυταπάρνηση της, την έκαναν σκεύος εκλογής.H Ξένη η τυφλή στην Αίγινα, η εξαιρετική υμνογράφος,με πλήθος χαρισμάτων και αρετών.Η γερόντισσα Γαβριηλία,η ιεραπόστολος, με την απέραντη αγάπη προς τον πλησίον.Η διακόνισσα των ασθενών,η παρηγορήτρια των πονεμένων. Κάποιος αναρωτήθηκε πόσες γλώσσες μιλούσε σε όλες τις ηπείρους που πήγαινε ιεραποστολή.Μιλούσε πέντε γλώσσες:Του χαμόγελου,του αγγίγματος,των δακρύων,της αγάπης,της προσευχής.Οι γυναίκες που ξεπέρασαν τον εαυτό τους,οι γυναίκες της προσφοράς της αγάπης, οι ελεήμονες και φιλάνθρωπες. Όλες αυτές οι γυναίκες της πίστης, που προσέφεραν το πολύτιμο μύρο στον αναστημένο Χριστό,ως άλλες Μυροφόρες,με τον δικό τους μοναδικό τρόπο!!Αξίζει να τις θυμόμαστε.(Ι.Μ.Λουκούς)