Tης Τρισεύγενης Καπράνου
Μεγάλο Σάββατο λειτουργία ανάστασης..Σαν ένα ταξίδι είναι η λειτουργία αυτή.Σαν ένα ταξίδι στο φως.. ο τάφος και η Ανάσταση αποτελούν το εναλλασσόμενο θέμα. Η λύπη και η χαρά τα συστατικά στοιχεία..Οι φωνές των μοναχών εναλλάσσουν τις ωδές που μοιάζουν με νικητήρια άσματα.."Κύματι θαλάσσης"..Και ξεκινούν οι εναλλαγές αυτές και το ταξίδι στο φως.. Τα φώτα σβήνουν. Ακούγεται η φωνή του πατρός-Φιλοθέου από το Άγιο Βήμα. "Ότε κατήλθες προς τον θανατον"..Γίνεται η απόλυση και σε λίγο προβάλλει πάλι ο ιερέας με αναμμένη τη λαμπάδα"δεύτε λάβετε φως".Η γερόντισσα ανάβει το φως και αμέσως όλοι οι πιστοί.Ξεκινά η έξοδος από το ναό. Όλα έχουν μία περίεργη ησυχία.. μόνο η φωνή της αδελφής θεοδοσίας ακούγεται.
"Την ανάστασιν σου Χριστέ σωτήρ"...Οι άγγελοι υμνούν στον ουρανό και εμείς Τον δοξολογούμε. Ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως, με το συγκλονιστικό γεγονός της πορείας των μυροφόρων προς τον τάφο,της έκπληξης μπρος στο κενό μνημείο.Η αγάπη αμείβεται.. ακούγεται ο ύμνος της χαράς πρώτα από τον πατήρ-Φιλόθεο και μετά από τη Γερόντισσα Νεκταρία.. "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας". στη συνέχεια όλοι οι πιστοί ψέλνουν τον αναστάσιμο ύμνο.Θούριο πολεμικό και νικητήριο παιάνα. Στην πάλη της ζωής με το θάνατο νίκησε η ζωή. Οι καμπάνες ηχούν, οι ευωδιές των λουλουδιών ευφραίνουν,ο ύμνος αγαλλιάζει.. επιστρέφουμε στο ναό.."Αναστάσεως ημέρα"...τόνοι χαράς και θριάμβου αναδύονται από τους στίχους.. "νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός και γη και τα καταχθόνια"...τα πάντα γεμίζουν φως..πολύ φως. "Χθες συνεθαπτομέν σοι Χριστέ συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι".. Για να αναστηθείς πρέπει πρώτα να πεθάνεις. Για να συνδοξαστείς με το Χριστό πρέπει να συσταυρωθείς.. "αντί μύρου τον ύμνο προσοίσωμεν το Δεσπότη και χρυσό οψόμεθα Δικαιοσύνης ήλιον".. ο Άδης συνετρίβη.. μέσα στη νύχτα ακούγεται η φωνή των μυροφόρων. Βιάζονται να προσκομίσουν τα μύρα ως δώρα,αλλά ο θρήνος τους μετατρέπεται σε κραυγή.."Ω Δέσποτα,εξεγέρθητι"... οι αδελφές ξεκινούν τα τροπάρια τα αναστάσιμα με ποιητικό οίστρο.,ενώ η αδελφή Θέκλα κουνά τους πολυελαίους,ένα πανάρχαιο έθιμο."Η ημέρα της Αναστάσεως η κλητή και αγία η μία των Σαββάτων η βασιλίς και κυρία, η εορτή των εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων".. εναλλαγές τροπαρίων με μεγαλυνάρια δίνουν τόνο μεγαλοπρέπειας και θριάμβου.. Οι πιστοί απευθύνονται στο Χριστός."Ω θείας,Ω φίλης,Ω γλυκυτάτης σου φωνής". θαυμασμός και τη λατρεία προς το Πάσχα το μέγα και ιερόν... Η μεγαλοπρεπέστατη κατεβασία στη συνέχεια,ακούγεται με τη φωνή της αδελφής Φιλοθέης τη γλυκιά φωνή,τη συγκλονιστική.. "Ο Αγγελος εβοα την κεχαριτωμενη Αγνή Παρθένε Χαίρε και πάλιν ερώ Χαίρε"... ο πρώτος χαιρετισμός ήταν για τη σάρκωση ο δεύτερος για την Ανάσταση. Ήρθε το πλήρωμα η ολοκλήρωση της ανθρώπινης σωτηρίας.. Η αδελφή Χριστονύμφη θα ξεκινήσει τους αίνους,που υμνούν το πάθος δοξάζουν την Ανάσταση, ζητούν την Ειρήνη από το θεό.. ακολουθούν και άλλοι ύμνοι του Πάσχα. Η χαρά βασιλεύει το Πάσχα ο Χριστός μας λύτρωσε,ανοίγουν οι πύλες του παραδείσου η αγάπη του δεν έχει όρια η αναστάσιμη καρδιά δεν θέλει να σταματήσει.. Αυτό δεν είναι σαν τον παλιό εβραϊκό Πάσχα είναι "Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, Πάσχα Άγιον,Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα αμώμον,Πάσχα Μέγα,Πάσχα των πιστών"... "συγχωρήσωμεν πάντα τη Ανάσταση" επισημαίνει ο υμνωδός και μας υπενθυμίζει η αδελφή Ανθούσα.. Η νύχτα έχει προχωρήσει όταν αρχίζει η λειτουργία της Αναστάσεως.. ξαναζούμε ολόκληρη τη ζωή του Χριστού πάλι από τη γέννηση ως την Ανάσταση και συμμετέχουμε με ιερό δέος.. η Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στον Ιησού και το λυτρωτικό του έργο είναι μία βαθιά θεολογία.. Προς το τέλος της λειτουργίας ο περίφημος κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ακούγεται από τον πατέρα Φιλόθεο.. ένα κείμενο σπάνιας ομορφιάς γεμάτο από Ανάσταση,από την αγάπη της Ανάστασης και τη Θεολογία της Ανάστασης. Να συμμετέχουμε όλοι στη χαρά του Κυρίου η τράπεζα γέμει,τρυφήσατε πάντες.Ο μόσχος πολύς μηδείς εξέλθει πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως. Επικρανθη ο Άδης και γαρ κατηργήθει.Επικράθει και γαρ ενεκρώθει..Έλαβε γη και συνήντησε ουρανό. Που σου θάνατε το κέντρο;που σου Άδη το νείκος;Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησε Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες, Ανέστη Χριστός και χαίρουσι άγγελοι Ανέστη Χριστός και ουδείς νεκρός εν τω μνήματι".. Έχει τέτοια έξαρση και τέτοια πληρότητα ο λόγος αυτός και τόση ανταπόκριση στο πνεύμα του Ευαγγελίου πού είναι ματαιοπονία κάθε προσπάθεια να τον αποδώσει κανείς χωρίς να τον αντιγράψει ολόκληρο. Η λειτουργία τελειώνει στις όψεις των πιστών είναι ζωγραφισμένη η χαρά.. Η γερόντισσα Νεκταρία θα μοιράσει τα αυγά..Ζωγραφισμένα στο χέρι απ'ολους μας..Ο κόσμος φεύγει ήσυχα και γαλήνια..Ευχαριστούμε! Μακάρι να κάνουμε βίωμα όσα ακούσαμε σήμερα το βράδυ και μακάρι όλα τα χρόνια να βιώνουμε έτσι την Ανάσταση εδώ στο σπίτι μας, στη Λουκού,ή σε όσα μοναστήρια και εκκλησιές τυχαίνει να βρεθούμε στο μέλλον..Η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από τόπους λατρείας παραδεισένιους και πνευματικούς! Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά!
"Την ανάστασιν σου Χριστέ σωτήρ"...Οι άγγελοι υμνούν στον ουρανό και εμείς Τον δοξολογούμε. Ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως, με το συγκλονιστικό γεγονός της πορείας των μυροφόρων προς τον τάφο,της έκπληξης μπρος στο κενό μνημείο.Η αγάπη αμείβεται.. ακούγεται ο ύμνος της χαράς πρώτα από τον πατήρ-Φιλόθεο και μετά από τη Γερόντισσα Νεκταρία.. "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας". στη συνέχεια όλοι οι πιστοί ψέλνουν τον αναστάσιμο ύμνο.Θούριο πολεμικό και νικητήριο παιάνα. Στην πάλη της ζωής με το θάνατο νίκησε η ζωή. Οι καμπάνες ηχούν, οι ευωδιές των λουλουδιών ευφραίνουν,ο ύμνος αγαλλιάζει.. επιστρέφουμε στο ναό.."Αναστάσεως ημέρα"...τόνοι χαράς και θριάμβου αναδύονται από τους στίχους.. "νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός και γη και τα καταχθόνια"...τα πάντα γεμίζουν φως..πολύ φως. "Χθες συνεθαπτομέν σοι Χριστέ συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι".. Για να αναστηθείς πρέπει πρώτα να πεθάνεις. Για να συνδοξαστείς με το Χριστό πρέπει να συσταυρωθείς.. "αντί μύρου τον ύμνο προσοίσωμεν το Δεσπότη και χρυσό οψόμεθα Δικαιοσύνης ήλιον".. ο Άδης συνετρίβη.. μέσα στη νύχτα ακούγεται η φωνή των μυροφόρων. Βιάζονται να προσκομίσουν τα μύρα ως δώρα,αλλά ο θρήνος τους μετατρέπεται σε κραυγή.."Ω Δέσποτα,εξεγέρθητι"... οι αδελφές ξεκινούν τα τροπάρια τα αναστάσιμα με ποιητικό οίστρο.,ενώ η αδελφή Θέκλα κουνά τους πολυελαίους,ένα πανάρχαιο έθιμο."Η ημέρα της Αναστάσεως η κλητή και αγία η μία των Σαββάτων η βασιλίς και κυρία, η εορτή των εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων".. εναλλαγές τροπαρίων με μεγαλυνάρια δίνουν τόνο μεγαλοπρέπειας και θριάμβου.. Οι πιστοί απευθύνονται στο Χριστός."Ω θείας,Ω φίλης,Ω γλυκυτάτης σου φωνής". θαυμασμός και τη λατρεία προς το Πάσχα το μέγα και ιερόν... Η μεγαλοπρεπέστατη κατεβασία στη συνέχεια,ακούγεται με τη φωνή της αδελφής Φιλοθέης τη γλυκιά φωνή,τη συγκλονιστική.. "Ο Αγγελος εβοα την κεχαριτωμενη Αγνή Παρθένε Χαίρε και πάλιν ερώ Χαίρε"... ο πρώτος χαιρετισμός ήταν για τη σάρκωση ο δεύτερος για την Ανάσταση. Ήρθε το πλήρωμα η ολοκλήρωση της ανθρώπινης σωτηρίας.. Η αδελφή Χριστονύμφη θα ξεκινήσει τους αίνους,που υμνούν το πάθος δοξάζουν την Ανάσταση, ζητούν την Ειρήνη από το θεό.. ακολουθούν και άλλοι ύμνοι του Πάσχα. Η χαρά βασιλεύει το Πάσχα ο Χριστός μας λύτρωσε,ανοίγουν οι πύλες του παραδείσου η αγάπη του δεν έχει όρια η αναστάσιμη καρδιά δεν θέλει να σταματήσει.. Αυτό δεν είναι σαν τον παλιό εβραϊκό Πάσχα είναι "Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, Πάσχα Άγιον,Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα αμώμον,Πάσχα Μέγα,Πάσχα των πιστών"... "συγχωρήσωμεν πάντα τη Ανάσταση" επισημαίνει ο υμνωδός και μας υπενθυμίζει η αδελφή Ανθούσα.. Η νύχτα έχει προχωρήσει όταν αρχίζει η λειτουργία της Αναστάσεως.. ξαναζούμε ολόκληρη τη ζωή του Χριστού πάλι από τη γέννηση ως την Ανάσταση και συμμετέχουμε με ιερό δέος.. η Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στον Ιησού και το λυτρωτικό του έργο είναι μία βαθιά θεολογία.. Προς το τέλος της λειτουργίας ο περίφημος κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ακούγεται από τον πατέρα Φιλόθεο.. ένα κείμενο σπάνιας ομορφιάς γεμάτο από Ανάσταση,από την αγάπη της Ανάστασης και τη Θεολογία της Ανάστασης. Να συμμετέχουμε όλοι στη χαρά του Κυρίου η τράπεζα γέμει,τρυφήσατε πάντες.Ο μόσχος πολύς μηδείς εξέλθει πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως. Επικρανθη ο Άδης και γαρ κατηργήθει.Επικράθει και γαρ ενεκρώθει..Έλαβε γη και συνήντησε ουρανό. Που σου θάνατε το κέντρο;που σου Άδη το νείκος;Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησε Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες, Ανέστη Χριστός και χαίρουσι άγγελοι Ανέστη Χριστός και ουδείς νεκρός εν τω μνήματι".. Έχει τέτοια έξαρση και τέτοια πληρότητα ο λόγος αυτός και τόση ανταπόκριση στο πνεύμα του Ευαγγελίου πού είναι ματαιοπονία κάθε προσπάθεια να τον αποδώσει κανείς χωρίς να τον αντιγράψει ολόκληρο. Η λειτουργία τελειώνει στις όψεις των πιστών είναι ζωγραφισμένη η χαρά.. Η γερόντισσα Νεκταρία θα μοιράσει τα αυγά..Ζωγραφισμένα στο χέρι απ'ολους μας..Ο κόσμος φεύγει ήσυχα και γαλήνια..Ευχαριστούμε! Μακάρι να κάνουμε βίωμα όσα ακούσαμε σήμερα το βράδυ και μακάρι όλα τα χρόνια να βιώνουμε έτσι την Ανάσταση εδώ στο σπίτι μας, στη Λουκού,ή σε όσα μοναστήρια και εκκλησιές τυχαίνει να βρεθούμε στο μέλλον..Η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από τόπους λατρείας παραδεισένιους και πνευματικούς! Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά!