Η αγαπημένη μου Maroula Katrakou έβαλε εχθές στον τοίχο της τη δική της ιστορία με την εμπειρία της από τις πανελλήνιες και την υπόλοιπη πορεία της, ήθελα να την κοινοποιήσω ... αλλά έχει πνευματικά δικαιώματα...χεχε. Έτσι θα βάλω τη δική μου, για όλους εσάς που αγωνίζεσθε σήμερα... παιδιά και γονείς. Την πρώτη φορά που έδωσα πανελλήνιες ... έτρεμα, θεωρούσα ότι είναι ότι πιο δύσκολο είχα να αντιμετωπίσω, ότι κρίνεται το μέλλον μου κλπ κλπ. Από κακή προετοιμασία και άγχος .......πατωσα τελείως σε όλα, μόνο στο σχέδιο έγραψα καλά. Όνειρο η αρχιτεκτονική, έδινα επιπλέον ειδικά μαθήματα, που όλη τη χρονιά...στο σχέδιο είχα αφιερωθεί.
Στενοχώρια στα αποτελέσματα να χτυπούν τηλέφωνα, πώς πήγε το παιδί...."αααα χάλια ε. Εεε δεν πειράζει, υγεία πάνω από όλα. " Δίνω δεύτερη χρονιά, δεν τα καταφέρνω περνάω στο ΤΕΙ φωτογραφίας... πήγα γράφτηκα ...με σχετική απογοήτευση. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ ενδιαφέρον αυτή η σχολή... αλλά η όρεξη μου για την Αρχιτεκτονική ήταν τόσο μεγάλη που έδωσα και τρίτη φορά!! Θεληματαρισσα. ... όμως ούτε αυτή τη φορά τα κατάφερα! Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων.. ΤΕΙ Αθήνας....η αλήθεια είναι ότι αυτή ήταν η δεύτερη επιλογή μου.... 8 σχολές είχε το μηχανογραφικό... όλες σχετικές με τέχνη. Την αγάπησα τη σχολή μου, αγάπησα τη δουλειά μου, δεν έμεινα στους συγγενείς και φίλους στη φράση....μα Τρίτη φορά εξετάσεις! Αυτό δεν με εμπόδισε να δίνω και αύριο εξετάσεις για το τελευταίο μάθημα του δεύτερου μεταπτυχιακού... και ποιος ξέρει μετά. Καλή επιτυχία σε όλους. Η ζωή δεν τελειώνει εδώ, εδώ αρχίζει. Να έχετε όραμα, στόχο, να ακούτε την καρδιά σας και να μην την προδίδετε σε κάθε σειρήνα απογοήτευσης, φόβου... και κυρίως του τί θα πει ο κόσμος...